Dagblaðið - 13.12.1977, Qupperneq 4

18
Lækurinn stiflaðist í flöðinu og
flaut um allan miðbæinn. Fréttir í.
einu blaði bæjarins eru á þessa ■
leið af þessu mikla flóði: „Og, sjá,
himinraufarnar opnuðust, og þar
kom hláka mikil. Og snjórinn
varð á svipstundu að vatni. Og
vötnin leituðu til sjávar. En vötn-
in höfðu ekki framrás. Og það
skeði svo, að þau söfnuðust öll
saman í borginni og þurrlendið
hvarf og þar varð sjór mikill. Og
vindurinn blés á vatnið; og þar
risu stórar öldur og æstust mót
bústöðum manna. Og öll borgin
skalf af ótta. Og borgarlýðurinn
kallaði hátt og sagði: ,,Vér for-
göngum“.“
Eftir þessari lýsingu hefur
Kvosin ekki verið frýhileg á að
líta í þessum miklu hamförum.
Það hefði mátt halda að hér hefði
verið um hálfgildings syndaflóð
að ræða.
RÓIÐ MILLI HÚSA
í LÆKJARGÖTU OG
VIÐ AUSTURVÖLL
En Reykvíkingar voru ekki
búnir að fá sinn skammt af
flóðum. Enn einu sinni varð stór-
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. DESEMBÉR 1977.
flóð i Kvosinni. Þá létu veður-
guðirnir aldeilis til sín taka. Það
var árið 1881 að vetur hafði verið
mjög harður. Frost voru svo mikil
að sjóinn lagði út fyrir eyjar.
Hægt var að fara ríðandi út í
Viðey á ísnum. I janúar þetta ár
var mikil fannkoma og stórviðri.
Hélzt frostið og illviðrið fram í
febrúarmánuð en þá gerði asa-
hláku. Rigningin var svo mikil að
mönnum þótti sem hellt væri úr
fötu.
Ltekurinn í Lækjargötunni tók
ekki við þessum óskapa vatns-
fíaumi og fór svo að hann flæddi
yfir bakka sína svo um munaði.
Vatnsflaumurinn varð svo mikill í
Lækjargötu og vio Austurvöll að
ekki varð fært milli húsa bar
nema á bátum. Vatnið hefur náð
mönnum langt upp undir hendur
Það munaði mjóu að maðui
drukknaði í þessu mikla flóði i
miðju Austurstræti milli Útvegs-
banka og þar sem Hressingar-
skálinn er nú.
Eftir stórflóðin f læknum þurfti
að hreinsa göturnar. Þetta kostaði
auðvitað mikla fjármuni og mik-
inn mannsöfnuð. Vinna við
hreinsunina þótti bæði erfið og
vond og því var erfitt að fá fólk til
þessa starfa.
ÞEIR KÖLDUSTU
STUKKU YFIR
Margar brýr voru settar á
lækinn, í fyrstu voru þær allar úr
tré. Þetta voru göngubrýr með
háum handriðum og sumar voru
með miklum stórum hurðum. En
það þurftu ekki allir á þessum
göngubrúm að halda. Köldustu
strákarnir gerðu sér lítið fyrir og'
stukku bara yfir lækinn. Oft
höfðu þeir með sér- keppni 1 þvf
hver kæmist lengst. Þegar Stefán
Gunnlaugsson landfógeti byggði
sitt hús nokkuð fyrir sunnan
Bernhöft var enginn vegur þang-
að. Landfógeti varð því sjálfur að
láta gera veg að húsi sfnu og setja
brú á lækinn niður af húsi sfnu.
Brú var einnig yfir lækinn niður
af Latfnuskólanum og var hún
alltaf kölluð Skólabrú.
Brúin niður af Bankastrætinu
var langveglegust. Hún var gerð
árið 1866. Þetta var mikil og veg-
ieg steinbrú. Það var maður að
nafni Sverrir Runólfsson sem sá
um brúarsmíðina. Hann var
steinhöggvari. Þetta þótti hið
mesta mannvirki og bæjarbúum
þótti brúin alveg stórkostleg. Þeg-
ar steinbrúin var komin á lækinn
varð umferðin um Bakara-
brekkuna miklu meiri og smátt og
smátt var þessi leið aðalleiðin út
úr bænum. Þeir sem bjuggu ’f
miðbænum og vesturbænum fóru
alltaf yfir brúna, ef þeir þurftu áð
ná sér f brauð vegna þess að það
þurfti að ná í þau til
Bernhöfts bakara. «-0
Myndin er tekin efst i Bankastræti árið 1903.

MATARDEILDIN
HAFNARSTRÆTI5 - SÍMI11211

i
Einungis úrvals kjötvörur
Kalkúnar Úrval af nýju og
Aligæsir reyktu svínakjöti
Villigæsir Hamborgarahryggir
Móa-kjúklingar Kótelettur
Móa-unghanar Læri
Rjúpur Bógar
1! n 1ÍÖRUVAL ÞJÓNUSTA VÖRUGÆÐI 1
/