Alþýðublaðið - 08.12.1921, Blaðsíða 1

192 *
Fimtudagian 8. desembef.
Stjöreisi eg „strííiH".
Ef það er rétt, sem sumir hér
segja og raunar stendúr líka í
sunsum 'aorðanblöðunum síðustu,
hvsðau sem þ&u hafa það, að
landsstjórnin — sjálf laadsstjóm-
in — hafj, skipað Jóh. P. Jónsson
„íögreglustjóra" eða „aðstoðar-
lögreglustjóra* hér í Reykjavík og
beri því ábyrgð á honum, þá er
hætt við, að löghlýðnum mönnum
hér í landi þyki skörin vera tekin
að færast upp í bekkinn.
Menn hafa vitað það, að sú
stjórn, sem nú situr, er sízt af
öliu skipuð skörungum að neinu
leytí, en hinu ttafa menn ekki
viijað trúa í lengstu lög, að hún
danzaði eins og tamin skepna eítir
feverju hljóði úr pípu auðvaldsins,
þrátt fyrir alt.
En hvað skal nú segja, ef þetta
-er rétt?
Það er að vísu ótrúlegt, eins
og áður hefir verið tekið fram
hér í blaðinu, að stjórnin hafi
leikið svo tveim skjöldum í þessu
máli, að hún hafi staðið fyrir liðs
safnaðinum og skipað herforingj-
ann fyrir Iögreglustjóra, meðan
hún var enn að ráðgast við góða
menn úr Aiþýðuflokkaum um frið-
samleg málalok, enda hefir hún
eigi lýst því athæfi á hendur sér
með birtingu á skipun „lögreglu-
stjóra*, en þó verður það svo að
vera, ef það er satt, að hún hafi
skipað hann Þáð er sem sé víst,
að „hersveitin* var tekin tii starfa
áður en þessar samkomulagstil-
raunir fóru út um þúfur, en það
var landsstjórninni ekki kunnugt
íyrri en í fyrsta lagi um kl. 9 á
miðvikudags morguninrs; hins veg-
ar var vörður kominn um opin
berar byggingar þegar um mið’
nætti, að því er menn segja, er
þá voru á ferli. „Lögreglustjórinn*
hlýtur því að hafa verið sktpaður
— af einhverjum — í síðasta lagi
kvötdið áður, þ. 22. f. m.
En hvern'g vfkur þá þessu við?
Vér hyggjutn, sð óhætt sé að
leggja þa.ö sBÍkið upp úr dreog-
skap þess ráðherra, er alþýðu-
flokksmennirnir áttu umræður vlð,
að telja ntiegi víst, að hann hafi
eigi vitað til annars ea að ekkert
yrði aðhafst fyrri em sýnt væri,
að þessar samkomulagstiiraunir
yrðu að engu. Rauaar var það
ekki sá ráðherra, ér dómsmálin
heyra undir sérstakiega. Hann var
þessa dágana lasinn, svo sem
kunnugt er, og gat því ekki átt
orðastað við Alþýðufiokksmennina,
og er þá Ifka ólíkiegt, að hann
hafi fremur getað staðið í her-
skaparundirbúningi.
Ers þó berast helzt böndin áð
honum um skipun „iögreglustjór-
ans*, ef landsstjórnin á að geta
hafa verið nokkuð við þá athöfn
riðin.
En getur það verið?
Getur verið, að sjáifur dóms-
málaráðherrann hafi látið sér til
hugar koma að frensja stjórnar-
athöfn, sem að allra skynbærra
manna dómi er vafalaust lagabrot
og það á margvíslegan hátt, hvað
þá aö framkvæma það? Það er
baria ótrúlegt, einkum þar sem
hann hefir jafnan verið talinn mjög
varasamur og stundum jafnvel ó
þarflega varasamur.
Eða getur verið, að þeir, sem
ákaflegast sóttu liðsafnaðinn, hafi
verið svo óbilgjarnir við sjúkan
manninn, að þeir hafi ekki skirst
að nota sér veikleika hans, en
þröngvað honum til verksins?
Eða hefir ef til vill einhver
handgenginn honum tekið að sér
að gerast milligöngumaður og
notað traust hans svona herfilega?
Þessum spurningum verður þvf
miður ekki svarað, meðan lands-
stjórcin lýsir ekki verkinu á hend-
ur sér og ekki er hafia rannsókn
f málinu.
En hrað sem á endanum kem-
ur upp úr kafinu, þá er víst, að
grumur leikur á því, að lands-
stjórnin sjálf hafi staðið fyrir
hermdar athæfinu miðvikudaginn
284 tölobl.
'BrvnÉL|ryHÍn§ar
á iíinisál o@ wérum
édýrarl
A. V. TuHríuí
vAftrjf’stftoassicrlfetoftt
ES m tóS ústnw,
fræga, og er það næg ástæða til
þess að gleyma ekki kröfu Al-
þýðuflokksfundarins 1. desember
um að heimta það af Alþingi, að
það rannsaki gerðir stjórnarinnar
f þessu máli og setji lög, er girði
fyrir sifkt háttæði framvegis.
Því aö ef það sannast, að lands-
stjórnin hafi sjálf staðið í þessum
lögvillu stórræðum, þá má það
ekki minna kosta en það, að sá
eða þeir úr stjórninni, sem gerst
hafa þannig sekir um afglöp, fari
þegar úr henni og eigi aldrei aftur-
kvæmt þangað aftur.
Skemtanir 09 peniagaleysi.
, Morgunblaðið, sem alt af er að
skora á menn að sækja skemíanir,
hefir nú alt f einu fengið „eftir-
þanka*. Þykir þvf ekki sjá á
peningaleysi, er aliar skemtanir
séu fjölsóttar og hlutaveltur dregn-
ar upp í einum svip. Um daginn
hrökk þó sama blað í keng, er
Aiþbi sagði, að innanlands þyrfti
ekki að kvarta um peningaleysi,
og héit þvf fram, að ekkert væri
hægt að gera fyrir peningaleysi.
En svona er alt á þeim bænum.
„Eitt rekur sig á annars horn,
eins og graðpening hendir vorn",
sagði Jón á Bægisá.
Aftur á móti er það eintóm
fúlmenska, er blaðið dróttar þvf
að verkamönnum, að þeir láti
skemtanir sitja í fyrirrúmi fyrír