Dagblaðið - 24.04.1978, Blaðsíða 4

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 24. APRÍL 1978.
150 manns og urmull krakka á kræklingaf jöru með Utivist
sagði ein og stakk upp í sig gómsætum kræklingi
slatta neðan í poka. En fólk var ekki
nizkt á að gefa öðrum að smakka.
Einhver spurði: „Hver á
kræklinginn á pönnunni?”
„Um leið og hann er kominn á
pönnuna eða í pottinn er hann orðinn
almennings eign,” sagði Þorleifur og
gaf síðan á biðar hendur.
Ekki vantaði heldur ráð um hvernig
bezt væri að matreiða og bera
kræklinginn fram. Ef hann er soðinn
I potti er gott að hafa ofurlitið vatn.
Blm. og Ijósmyndari DB lögðu leið
sína i Hvalfjörð i góða verðrinu I gær
og komu i Utivistarhópinn þegar fallið
var að og fólkið búið að tína
kræklinginn og koma sér fyrir við
gömlu réttina hjá Fossá.
Veiðin virtist dálitið misjöfn. Sumir
voru með næstum fulla plastpoka af
kræklingi, aðrir ekki nema með smá-
við Fossá I Hvalfirði, og sá um elda-
mennskuna á kræklingnum. Hann
bæði sauð i potti oj> steikti á pönnu.
Sumir höfðu orð á að kræklingurinn
væri hálf hrár á pönnunni. Aðrir
þorðu ekki að smakka. Ein kona sagði
„Maður veröur bara að loka augun-
um,” og það gerði hun og stakk upp i
sig gómsætum bitanum.
„Breiðfirðingarnir segja að það sé
langbezt að eta kræklinginn hráan og
það gera þeir,” sagði Þorleifur
Guðmundsson, annar fararstjórinn I
kræklingafjöruferð Utivistar í
Hvalfjörðinn i gær. Hinn fararstjórinn
var Sólveig Kristjánsdóttir.
Þorleifur sat umkringdur af
fjörufólki, ungu og gömlu, í hlíðinni
Jú, jú, hann er ágætur, sagði ungi
maðurinn, þegar hann var búinn að
kyngja.
Þorleifur fararstjóri var eldklár i eldamennskunni og viðstaddir horfðu á hann með aðdáun. Hann var óspar á að gefa
fólki að smakka.

Ungi maðurinn var að smakka krækling í fyrsta sinn og fannst hann bara ágætur
á bragðið.
Um leið og skeljarnar opnast er
fiskurinn soðinn og tilbúinn til átu.
Bezt er að sjóða allan aflann um leið
og heim er komið og frysta síðan það
sem ekki er borðað strax. Þegar á að
nota fiskinn er gott að grilla hann (í
skeljunuml og láta t.d. hvitlaukssmjör
á hann áður. Einnig má þiða hann og
nota kaldan í alls konar salöt, t.d. með
harðsoðnum eggjum út í mayones og
sýrðan rjóma. Einnig er Ijúffengt að
borða kræklinginn með ristuðu brauði
og sitrónusafa. Þá nýtur hið friska
sjávarbragð sín langbezt. En auðvitað
getur hver og einn gert eins og hann
vill og honum þykir bezt.
Ef skeljarnar opna sig er allt i lagi
með þær," sagði Þorleifur. Þegar
hann ætlaði að gæða blm. á einni, sem
ekki hafði opnað sig kom i ljós að
fiskurinn i þeirri sek-l var svartur og þá
var honum umsifalaust hent, því þá er
hann ekki góður.
í ferðinni hjá Útivist i gær voru
hundrað og fimmtíu manns, og urmull
af körkkum og unglingum. Fólk var
þama með nesti með sér og skemmti
sér hið bezta I fínasta sumarveðri.
Miðjarðarhafið hefði getað verið stolt
af bláa litnum sem var á Hvalfirðin-
um. Skarðsheiðin skartaði sínu
fegursta — líktist einna helzl tindum
Alpafjallanna. Bakhliðin á Esjunni,
fyrir ofan Elífsdal, var allkuldaleg og
miklu meiri snjór þar en á
„framhliðinni" sem daglega snýr að
borgarbúum.
Þarna eru síðustu kræklingarnir tindir áður cn fellur að I fjörunni.
DB-mynd Ragnar Th. Sigurðsson.
Víða var verið að brenna sinu og
steig reykurinn af sinubrunanum víða
næstum þvi beint upp i loftið, þótt
sums staðar gustaði ofurlítið. Fjalla-
hliðarnar voru sumar hverjar svartar
eins langt og gróður nær efiir bruna.
Nú fer senn að koma sá tími sem
bannað er að brenna sinu — þegar
mófuglarnir fara að gera hreiður sín.
Eftir umferðinni í bæinn að dæma
um hálf sex leytið var engu likara en
komið væri fram á mitt sumar —
enda mátti sjá bila hér og þar úti í mó-
um — og fólk var á göngu uppi í
hlíðum og niðri i fjöru og virtist njóta
lifsins.
-A.Bj.
Áður en kræklingurinn var eldaður þurfti að þvo hann. Hann var „vaskaður” I Fossá. Það er eins og gullgratarar séu
þarna við iðju sína!
ANNA
6JARNAS0N