Dagblaðið - 24.04.1978, Blaðsíða 6

Þjóöleikhúsiö:
LAUGARDAGUR,
SUNNUDAGUR, MÁNUDAGUR
Leikrit i þremur þéttum
eftir Eduardo de Filippo
Þýðandi: Sonja Diego
teikmynd og búningan Sigurjón Jóhannsson
Leikstjóri: Gunnar EyjóHsson
Það finnst mér líklegt að Laugar-
dagur. sunnudagur, mánudagur, sé
leikrit til að leika „upp á ítalskan
móð”, að sýning leiksins eigi að réttu
lagi að þrifast og lifa af lýsingu
skaplyndis, geðbrigða, tilfinninga sem
okkur áhorfendum þyki vera
„suðrænt" i ákefð sinni. einlægni og
ofsa. Einmitt vegna þess hvað það er
ólíkt okkur eigum við í einu að geta
hlegið að þessu fólki og þekkt og dáðst
að öllum þess mannlegleik mitt I
skopinu.
Hræddur er ég um að einmitt þessi-
tilfinningalegi þáttur leiksins hafi eink-
um farið forgörðum i sýningu Þjóð-
leikhússins á laugardag, öll hin öru
sjálfkvæmu geðbrigði, viðbrögð. and-
svör sem samanlögð mynda andrúnt
leiksins og fólksins i leiknum. Það var
að visu Ijóst að leiknum var ætlað að
vera léttur i vöfum, hraður og
glettinn. En stundum var eins og þessi
stilstefna kæmi einkum fram i því að
hver og einn leikari reyndi að segja
fram hlutverk sitt eins örl og verða
mátti — án þess skapaðist þeirra i
milli það hljómfall hátternis og
skapferlis sem til þurfti.
Þessara annmarka gætti að visu
langmest á fyrsta þættinum sem þrátt
fyrir sitt gamansamlega efni varð
kynlega drungaþungur. Og leikurum
létu að sönnu hlutverk sin fjarska
misvel. Allt annar tónn var i atriðinu
með Antonio gamla afa: Val Gisla-
syni, og Catiello skraddara: Flosa
Ólafssyni, i upphafi annars þáttar. Og
þegar nteiri alvörugefni færðist i efnið
þegar á leið annan þáttinn urðu lika af
Herdís Þorvaldsdóttir sem leikur Rósu matreiðir alvörukjöt á leiksviöinu í ítalska
gamanleiknum Laugardagur, sunnudagur, mánudagur, sem frumsýndur var iaug-
ardaginn 22. april.
0 l' ftviH hú r |

Róbert Arnfinnsson, Herdís og Steinunn Jóhannesdóttir i eldhúsinu á heimili Peppino-hjónanna, en matarilminn leggur
um allt hús.
sjálfsdáðun fastari á því tökin:
leikendum Þjóðleikhússins lét augljós-
lega miklu betur raunsæisleg lýsing
tilfinningalegra átaka, sálarlífs sem á
bak við býr hinn suðræna hversdag,
en gáskafullt yfirvarp þess.
Efnið í Laugardagur, sunnudagur,
mánudagur, er nú ekki margslungið né
djúpsett. Leikurinn snýst um snurðu
sem hleypur á þráðinn milli miðaldra
hjóna i Napóli og hvernig úr henni
greiðist á ný. aðhyllist þann prýðilega
móral að hjónum sé hollt að vera
einiæg. opinská og hreinskiptin sin i
milli. en forðast að láta hverr.dagslif
draga dul á sinar sönnu tilfinningar.
Þctta efni er fram sett i samhengi
rúmgóðrar lýsingar fjölskyldu og
fjölskyldulifs upp á italskan móð,
frásagnar af afbrýðisemi og uppþoti
sem af henni leiðir og sáttum að
lokum.
Eins og vænta má snýst leikurinn
einkum um Priore-hjónin i Napólí:
Herdísi Þorvaldsdóttur og Róbert
Arnfinnsson sem auðvitað fóru létt
með hinn sálfræðilega vanda þeirra i
milli, misklíð og sættir í öðrum og
þriðja þættinum. og vissulega sópaði
að Herdisi yfir ragú-pottum sinum í
fyrsta þætti. í meðförum þeirra á
eiginlegu átakaefni leiksins varð
Laugavegur, sunnudagur. mánudagur
fyrst og fremst góðglettinn sál-
fræðilegur gamanleikur, hlýleg og
nærfærin lýsing dagsdagslegs
tilfinningalífs. Manninum láðist að
dást nógsamlega að matgerðalist konu
sinnar og hættir til að taka hana sem
sjálfgefinn hlut i eldhúsinu, konan
tekur hversdagslegt fályndi mannsins
fyrir sönnun þess að hann hafi aldrei I
alvöru elskað sig og þar með sé allt
hennar erfiði til einskis unnið. Bæði
afrækja þau allt það fina tilfinningalíf
sem býr á bak við hversdagsskrápinn.
Þennan vanda reynist nú ekki mikið
mál að leysa í samhengi leiksins. En
víst hefði lýsing og lausn þeirra Priore-
hjóna, prýðileg það sem hún náði,
notið góðs af hinni, „suðrænu” um-
gerð tilfinninga- og fjölskyldulífsins í
leiknum sem áður var eftir lýst.
Af öðrum leikendum langar mig að
nefna Guðbjörgu Þorbjarnardóttur:
Ameliu, systur Priores, lanniello-
hjónin nágranna þeirra: Helga Skúla-
son og Bryndís Pétursdóttir, Virginiu
vinnukonu: Steinunni Jóhannes-
dóttur, og bróður hennar, Michele,
bæklaðan á sálinni: Eyvind Erlends-
son. Þar stígur farsinn alskapaður inn
í hversdagsheim leiksins, sem annars
er skipaður raunhæfum manngerðum,
atburðarás og tilfinningalif hans virð-
ist eiga að velta á ærslafenginni
skopfærslu hins hversdagslega og
raunhæfa. Hún tókst nú ekki til hlýtar
í sýningu Þjóðleikhússins — þó að
visu megi vel vera að ýmsir hnökrar og
annmarkar á henni eigi eftir að jafna
sig þegar frá líður á sýningunum.
Það er vonandi að svo takist: Laug-
ardagur. sunnudagur, mánudagur
virtist mér þrátt fyrir ofangreindar
aðfinnslur vel skipuð. vandlega unnin
og yfirveguð sýning, það sem hún
komst með efnið. Og leikmynd Sigur-
jóns Jóhannessonar er verulega svip-
mikið verk, stórt og einfalt i stílnum.
Eldhúsið hans í fyrsta þætti verð-
skuldar sannarlega að fyllast því raun-
gilda, fjölskrúðuga mannlífi sem
leikurinn að öðru leyti þarf á að halda.
Leiklist
ÓLAFUR
JÓNSSON
SNYRTISTOFA - SNYRTIVORU VERZLU N
SKÓLAVÖRÐUSTÍG17
ALHLIDA SINIYRTIIMG
SNYRTISERFRÆÐINGUR BENTINA BJORGOLFSDOTTIR
OPIÐ KL 9-5 DAGLEGA — LAUGARD AGA KL 9-4
HMAPANTANIRISIMA10266
Albert kallaður
fasisti:
Eik biðst
afsökunar
Verkalýðsblaðið, málgagn
Eik(m-I) birtir nýlega mynd af
Albert Guðmundssyni, alþingis-
manni og eru krotuð tákn tengd
nasima inn á myndina. I mynda-
texta segir að Albert sé, „málssvari
fasisma á íslandi".
í fréttatilkynningu frá Verka-
lýðsblaðinu og EIK (m-1) eru
ummæli þessi og myndin ómerkt
og hlutaðeigandi aðilar beðnir
velvirðingar á „mistökum i vinnslu
blaðsins". Efni greinar, sem fylgdi
myndinni eru þó talin i fullu gildi.
BIAÐIÐ
er
smáaug-
lýsingablaðið