Alþýðublaðið - 09.12.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið

1921 Föstudaginn 9. desember. 2S5. tölabf.
Samstarf.
Það er gamall og nýr saanleik-
ur, að „margar hendar vinna létt
verk“. Þó að það komi fyrir, að
sterkur fari um veg og ryðji steini
þungum, sem eigi hefðu þrír enn
þokað, úr veginum, þá er hitt þó
<miklu tíðara, að hver einn verður
að gefast upp i viðureigninni við
örðugieikana, og að ekki verði
unninn bugur á þeim fyrri en fleiri
taka á saman til þess að ryðja þeim
úr vegi, og það hefír kent mönn
>um smátt og smátt að hafa þá
aðferð við erfiðustu viðfangsefnin
að draga saman í eitt margra
marma orku og beita henni síðan
sameinaðri. Og nú er þetta orð-
’inn alviðurkendur sannleikur.
Á siðast Iiðinni öld hafa menn
■gert mikið að því, að hagnýta
þeuua sannieika. Alís staðar, þar
sem þurft hefir meira en eins
manns átak til þess að velta
steini, sem fyrir stóð, haía menn
gengið i félagsskap til þess og
kcmið sínu fram, í skyni mann-
úðar, trúboðs, vísinda og fram
kvæmda hafa menn stofnað félög
til þfiss að koma fram áhugamál-
um sfuum, og má vafglítið þakka
það þessari aðferð mest, hversu
mikið hefir áunnist um framfarir
á þessum tíma.
Gin tegund félagsskspar, sem
kotnið hefir upp á slðast liðinni
öid, er verkamanna félagsskspur-
isn Þegar verkamennirnir voru
að troðast undir í samkepninni
miíii einstakiinganna, sáu þeir, að
svo búið mátti ekki standa, og
fóru að stofna með sér féiagsskap
til varnar, og nú er svo koraið
að reynslan hefir sýnt, að eí þess-
ari aðferð er beitt til hins ítrasta,
þá eru verkamennirnir ósigrandi.
I>að hefir sýnt sig, að jsfnvel „afl
þeirra kiuta, sem gera skal“, áfl
tuðsins, tsefir orðið fát*. undaa
síga. Það hefir sannast þar,* að
.„enginn má við margaum*.
Verkamannafélagsskapurinn er
c’ftvölósRemtun
til ágóða fyrir berklaveikan mann verður haldin í Bárunni föstu-
daginn 9 þessa mánaðar klukkan 8*/a síðdegis.
Til skemtunav ves*ðm*:
Bjarni Jónsson frá Vogi: Stúfarnir (saga).
Guðm. Thorsteinsson: Nýjar og gamlar gamanvísur.
Guðrún Indriðadóttir: Uppiestur.
R Richter: Gamanvísur.
— D A N S. —
Aðgöngumiðar seldir.í Bárunni á föstudag frá ki. 12—7 síðdegis og
við innganginn, og kosta kr. 2,00
enn ungur hér á iandi, og það er
von. Við eigum beima hér úti á
hala veraldar, fáum seint og illa
fregnir af því, sem til framfara
gerist úti í heiminum og erum því
alt af á eftir öðrum Eitt merki
legasta dæmi þess er það, að við
erum um sama ieyti að taka upp
hér það þjóðfélagsskipulag, sem
menn búa nú við viðast í helm
iaurn, sem það er að korna í
ijós, að það er óhafandí, En þó
að verkamannafélagsskapurinn sé
enn ungur, þá hefir hann þó þegar
sýnt það hér sem annars staðar,
að hann er ómissandi verkamönn-
unum til varnar gegn ágengni
þeirra, sem vitiausiega kalla sig
viaauveitendiir. Það er alveg víst,
að ef enginn verkamannafélags
skapur hefði verið hér á stríðs-
árunimi, þá væru nú kjör verka-
manna aiveg óþolasdi.
En „betur má ef duga skaí“.
Ena eru hvergi nærri ailir þeir í
verkamannafélögunum, sem þar
þurfa og eiga að vera, bæði
sjálfra sín vegna til þess að girða
fyrir, að kjör þeirra versni meira
en orðið er, og annara vegaa tii
þess að iétta þeim baráttuna, og
þeir verða að gera þá skyidu sína
strax að ganga í verkamanna-
félagsskapinn, því að við verðum
að hafa hraðan á af því, að við
irunAtr>igi ng®r
k InnMH m vörum
iéýrarl •» 1
A. V, Tyfl»i 1^8
rHMdtu
erurn slt af á eftir, eins og áður
er sagt.
En þegar aiiir eru komnir á
sinn stað, þá er alþýðan alveg
ósigrandi. Þá er það hún, sem
ræður, og það er hún, sem á að
ráða, einmitt samkvæmt grund-
vailarhugsun núveranda þjóðféiags-
skipulags.
Og þetta verður að gerast sem
fyrst. Það má ekki iengur vera
hægt að segja um okkur, að við
séum ait af og í öilu á eftir.
Áður en árið er liðið, verður það
að vera sýnt, að það eigi líka
við um íslenaka verkamenn, sem
sagt hefir verið í sanníeika um
hina útiendu, að
„fast eins og drangur
í drynjanda mari
stendur vinnunnar
voldugur skari“.