Alþýðublaðið - 09.12.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐtJBLAÐIÐ
Jólavörur.
Reykt kjöt, Kæfa, ísl. smjör,
Hveiti og sykur og alt sem þarf
til að búa til reglulega góðar
Jólakökur. Nýir ávextir, Kex og
Kökur. — Hagið verzlun ykkar
þannig, að kaupa fyrir 5 kró ur
í einu, þá fáið þið kaupbætis
rniða, s-m gefur ykkur tækifæri
til að fá í nýársgjöf 50, ioo,
300 eða 500 krónur, ef heppnin
er með. Engin getur sagt um
hver sá lukkulegi verður, þvf
ætti engin að láta ófrestað að
leita hamingjunnar. Morgundagur
inn getur gert ykkur efnaða. —
Jób.* 0gm. Oddsson
Laugaveg 63.
Simi 339,
Handvagn óskast til kaups
Upplýsingar í kaupfélaginu
í Gamla bankanum.
Hvar á eg að verzfa?
Pannig spgr margur nú. — Svarið verður þó
tœplega nema á einn veg, ej málið er vel at-
hugað. — Hggnir og athugulir menn verzla
auðvitað þar sem verzlunin er hagkvœmust og
arðvœnlegust í bráð og lengd. — Enginn getur
boðið betri kjör en þau, að gefa viðskijtavinun-
um fulla hluldeild í arði verzlunarinnar og
fullan atkvœðisrétt í öllum málum félagsins. —
Gerist meðlimir í félagi voru og verzlið við það.
Pað eru þau kostakjör, sem enginn hér í bœ
bgður gður nema vér. — Látið ekki tæki-
fœrið ónotað. — Talið strax við oss á aðalskrif-
slofunni á Laugav. 22 A og í Gamla bankanum.
Vér gefum gður fúslega allar nánari upplgsingar.
Kaupfélag Reykvíkinga.
Laugaveg 22 A. S í m i 7 2 8.
Ritstjóri og ábyrgöarmaður: Hallbjörn Halldórsson.
Prentsmiöjan Gutenberg.
tvsif Turganlaw: Æakumfiinlngar.
að segja: Ur því að við erum farin að tala um þetta
efni, frú Polosof, ætluðuð þér að segja, — þá verð eg
að láta í ljósi, að vart muni einkennilegra hjónaband
til en einmitt yðar — því eg hefi þekt manninn yðar
frá því að hann var drengur! Þetta ætluðuð þér að
segja!"
„Leyfið mér,“ byrjaði Sanin.
„Er það ekki satt?“ spurði hún og leit djarflega á
hann. „lítið þér framan í mig og segið, að það sé ekki
satt.“ Sanin vissi ekkert hvað til bragðs skyldi taka.
„Jæja látum svo vera úr því að þér endílega viljið,...“
tautaði hann að lokum.
María Nikolajevna hallaði undir flatt.
„Gott! En hafið þér, sem haldið að þér getið synt —
spurt sjálfan yður, hvaða ástæða geti verið til slíks til-
tækis af konu, sem ekki er fátæk, ekki heimsk . . . og
ekki ljót? Ef til vili er yður alveg sama um það; en
hvað um það; eg skal segja yður ástæðuna, ekki þó
strax, heldur þegar miðþátturinn byrjar eg er alt af á
nálum um að einhver korni hingað upp.“
María Nikolajevna var varla búin að sleppa orðinu,
þegar hurðin opnáðist og inn kom maður með rautt
andlit, ungur en þó tannlaus, með sítt hár, langt nef,
eins stór eyru og á leðurblöku og með gleraugu í gyltri
umgjörð. Okunni maðurinn leit í kring um sig og er
hann kom auga á Maríu Nikolajevnu brosti hann og
kinkaði kolli.
María Nikolajevna veifaði með vasaklútnum sínum:
„Eg er ekki viðstöddl Ich bin nicht zu Hause, Herr
P. . . .1 Ich bin nicht zu Hause . . . Kischl Kisch!“
Maðurinn setti upp undrunarsvip, hló vandræðalega
og flýtti sér að segja: „Sehr gutl Sehr gut!" og hvarf.
„Hvaða mannræfill er nú þetta?" spurði Sanin.
„Það er leikdómari, eða þjónn eða hvað þér viljið
hafa það. Hann er í þjónustu leikhússtjórans og á því
að lofa sjónleikina. í eðli sínu er hann verulega ön-
ugur, en þorir ekki að láta bera á því. Eg er smeik um
að hann sé voðaleg þvaðursskjóða, og að hann segi
nú öllum, að eg sé hér. Hvað á svo sem að gera til
að verjast svona fólki?"
Hljómsveitin lék vals og tjaldið var aftur dregið upp.
Aftur fóru leikendurnir að væla uppi á leiksviðinu.
„Jæja,“ sagði María Nikolajevna og settist aftur í sóf-
ann. „Fyrst að þér eruð nú flæktur í snörunni og verðið
að vera hér hjá mér í stað þess að njóta sælunnar hjá
unnustu yðar — ekki nú að reiðast — eg skil yður svo
fjarskalega vel og hefi líka lofað að sleppa yður hér
um bil strax. En nú skuluð þér hlusta á meðan eg
skrifta. Viljið þér fá að að vita, hvað það er sem eg
elska rhest af öIJu?“
„Frelsið," svaraði Sanin.
María Nikolajevna lagði hönd sfna á hönd hans.
„Já Dimitri Pavlovitsch,“ sagði hún með viðkvæmri
röddu, — „frelsið nmfram alt annað! Þér skuluð ekki
halda að eg sé að gorta af því. En svona er eg nú og
verð á meðan eg lifi! Eg held þetta af því, að eg sá í
æsku minni svo mikinn þrældóm og fékk sjálf að kenna
á honum. Og auk þess hefir herra Gaston opnað augu
mín. Og nú skiljið þér ef til vill, hvernig stendur á
þvf, að eg hefi gifst Ippolit Sidorovitsch! Eg get verið
svo gersamlega frjáls fyrir honum. . . . Það vissi eg
vel áður en eg giftist honum!
María Nikolajevna þagnaði og kastaði blævægnum
til hliðar.
„Svo ætla eg að segja yður eitt enn. Eg hefi gaman
af því að hugsa. . . til þess er okkur líka gefið vitið.
En eg er aldrei að brjóta heilann um það, hvað eg
hafi gert og hvað muni af því leiða. Fari illa, þá hlífi
eg mér ekki — og kvarta .heldur ekki. Kjörorð mín
eru: „cela ne tire pas á consquence!" Hér á jörðinni
á eg engum reikningsskil að gera fyrir gerðir mínar og
maður verður að láta fara eins ,og fara vill hinu megin.
Þegar dómur verður kveðinn upp yfir mér þar, þá er