Dagblaðið - 07.02.1979, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 7. FEBRÚAR 1979.
Frá vigslu nýju stólalvftunnar I Bláfjöllum.
OKURGJÖLD í BLÁFJÖLLUM
Hvað hlustar þú helzt
á I útvarpinu?
Gunnar Grímsson, nemi: Lög unga
fólksins, Á tíunda tímanuin og ýmsa
músíkþætti.
Spurning
dagsins
Gyða Jónsdóttir, nemi: Ég hlusta mest á
kvöldin og þá hlusta ég yfirleitt á allt því
að mér finnst útvarpið miklu betra en
sjónvarpið. Ég hlusta líka töluvert um
miðjan daginn eftir þvi sem ég hef
tækifæri á frá vinnunni.
Kristján Pétursson skrifar:
Eins og kunnugt er var á sl. ári
komið upp tveimur fullkomnum skiða-
lyftum í Bláfjöllum og bílastæði
stækkuð og endurbætt. Hér er um að
ræða mjög lofsvert framtak og eiga
allir viðkomandi aðilar miklar þakkir
skilið. Óhætt er að fullyrða að
umræddar framkvæmdir á skíða-
svæðinu valda tímamótum í almennri
skíðaiðkun hér á Suðvesturlandi og
sennilega hefur fjármagni aldrei verið
betur varið i þágu heilbrigðra tóm-
stundaiðkana fyrir þúsundir manna.
Hér má þó ekki láta staðar numið, enn
fleiri fullkomnar skiðalyftur verða að
koma til, þar sem árlega bætast við
þúsundir manna, sem stunda þessa
iþrótt. Því hefur stundum verið haldið
fram, að engin framkvæmd sé of dýr,
sem skapar almenna og heilbrigða
líkamsrækt og stuðlar að sameiginleg-
um áhugamálum fjölskyldu og ein-
staklinga. Það er því mjög mikilvægt
að viðkomandi ráðamenn Bláfjalla-
svæðisins haft góða samvinnu sin á
milli, bæði er tekur til framkvæmda og
reksturs. Þröng eiginhagsmunasjónar-
mið einstakra bæja — eða íþrótta-
félaga — verða að víkja fyrir hags-
munum almennings á þessum þýð-
ingarmikla fólkvangi.Fegurð fjallanna
og hið fagra og viðsýna útsýni ætti að
verða forráðamönnum leiðarljós i
þeim ásetningi.
Ástæða fyrir því að ég nefni þröng
eiginhagsmunasjónarmið í þessu sam-
bandi eru þau, að nýverið skeði það að
ekki náðist samkomulag viðkomandi
aðila um lyftugjöld á skíðasvæðinu.
Undanfarin ár hefur almenningur get-
að keypt svonefnd dagkort á skaplegu
verði, en nú hefur því verið skyndilega
hætt og verður að greiða sérstaklega
fyrir hverja ferð með lyftunum. Þessi
breyting hefur það í för með sér að
lyftugjöld hækka a.m.k. um helming
eða meira fyrir þá, sem eru daglangt á
skiðum. Hér er um alvarlega og jafn-
framt hættulega þróun að ræða, sem
verður að stöðva þegar I stað. Til að
glöggva sig betur á þessu skal hér
tilgreint dæmi. Hjón með tvö börn,
sem myndu dvelja þarna á skíðum og
notuðu einungis stólalyftuna í 5 til 6
klst, og færu 30 ferðir yrðu að greiða
14.400 kr. Ég teldi hins vegar eðlilegt
að daggjöld væru 2000.00 fyrir
fullorðna og 1000.00 kr. fyrir börn og
unglinga að 16 ára aldri, en þá myndu
hjón með tvö börn greiða 6000.00 kr.
fyrir daginn í stað 14.400.00 kr. eins
og nú er. Það verður að koma í veg
fyrir slík okurgjöld með fljótvirkum
hætti, þetta er fjölskylduíþrótt sem ber
aðstyðja viðeftir fremsta megni.
^ugljóst er að fjármögnun til
uppbyggingar þessa skíðalands verður
að koma í ríkari mæli en hingað til frá
þeim tíu kaupstöðum og kauptúnum
hér suð-vestanlands. Ef Reykjavíkur-
borg greiddi t.d. 80 millj. kr. árlega og
hinir kaupstaðirnir og kauptúnin
sömu upphæð mætti verja 160 millj.
kr. á hverju ári til uppbyggingar á
staðnum. Nauðsynlegt væri að gera
þarna a.m.k. 10 ára framkvæmda-
áætlun um mannvirkjagerð og jafn-
framt að ganga frá skipulagsuppdrátt-
um til langs tima, svo tryggð verði sem
allra mest hagnýt afnot af svæðinu.
Kvartað yfir lítilli og vondri mjólk í Bolungarvík
„Getum við ekki skipt
beint við Reykjavík?”
Húsmóðir i Bolungarvik hringdi:
Sagði hún það undarlegt að á
þessum tímum sem sífellt er rætt um
offramleiðslu mjólkur gætu Bolvíking-
ar ekki fengið næga mjólk. Mjólk
kæmi þangað 3svar I viku frá ísafirði,
á mánudögum, miðvikudögum og
föstudögum. Á föstudögum væri það
iðulegaþannigaðhverri fjölskyldu væri
skammtaður einn lítri af mjólk til helg-
arinnar. Mætti nærri geta að það
dygði ekki fólki með stóran barnahóp.
Annað atriði væri að mjólkin væri
oft á tíðum vond. Isfirðingar fengju
mjólk frá mjólkursamsölunni í
Reykjavik en sendu sjálfir
Bolvikingum og jafnvel Súgfiröingum
líka sína eigin mjólk, það er að segja
mjólk úr vestfirzkum kúm. Hvort sem
það væri af því að þessi mjólk væri
geymd of lengi á Ísafirði eða af því að
hún væri illa verkuð væri mjólkin
mjög fljót að súrna, fyrir nú utan að
oft væri hún bragðvond áður en að því
kæmi. Þessari mjólk væri líka það illa
inn pakkað að oftast spryngi svo sem
einn poki i töskunni áður en heim væri
komið.
Vildi nú húsmóðirin vita hvort
Bolvíkingar gætu ekki fengið mjólk
beint frá Reykjavík til þess að þurfa
ekki að skipta meira við ísfirðinga i
þeim efnum.
v
Húsmóóir i Bolungarvtk vill heldur mjólk frá Reykjavfk en Isafirói.
Bréfritarí hvetur foreldra og kennara til að koma upp þeim metnaði 1 börnum að
horfa ekki á Ijótar myndir í sjónvarpi.
GLEYMUM EKKI
EIGIN BÖRNUM
Svanhildur hríngdi.
Vildi hún koma því á framfæri
varðandi barnaárið að það væri ekki
eingöngu haldið fyrir böm úti i heimi.
Við mættum ekki gleyma okkar eigin
börnum. Þeim væru sýndar Ijótar
myndir i sjónvarpinu og það væri
skopast að þeim í skóla fyrir að horfa
ekki á þær. Vildi Svanhildur koma því
Raddir
lesenda
til kennara og foreldra að þeir kæmu
upp þeim metnaði hjá börnunum að
horfa ekki á þessar ljótu myndir. Þeim
yrði sýnt fram á að þeim liði illa á eftir
og ekki væri eftir neinu að sækjast. Sá
uppgjafatónn sem uppalendur hefðu
haft uppi um að ekki þýddi að banna
börnurn að horfa á ákveðnar myndir
væri ástæðulaus.
Guðbjörg Magnúsdóttir, nemi: Ég
hlusta yfirleitt á veðurfregnirnar og
Óskalög sjómanna. Ég man ekki eftir
fleiri þáttum i augnablikinu.
Halldór Árnason, nemi: Ég hlusta á
Áfanga og fréttimar. Annað hlusta ég'
ekki á reglulega nema þá helzt jazzinn
þegar boðið er upp á hann.
Karl Lauritzson, nemi: Það cr helzt
Áfangar og svo þegar boðið er upp á
góðan jazz, þá hlusta ég á hann.
Haukur Loftsson, 12 ára: Það heiz’
sem ég hlusta á eru Lög unga fólksins
Á tíunda timanutn.