Dagblaðið - 01.03.1979, Blaðsíða 2

2
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 1. MARZ 1979.
hUömfeæp s/
JJJLJJi>JL_i!iJ4<A JiJ
ii 1a j Sj íú yi‘.'J!i ii j^ 7 i!i ii J 'Jj‘jrn
Þeirra
eigin
orð
„Hinir skynsömu eru svo skynsamir aö eflirlála hinum heimskari stjórn
málin,” segir bréfritari.
heimskinginn, sem stjórnar eða skyn-
sami maðurinn sem lætur stjórnast?
Pólitíkin er forynja sem aldrei
verður yfirbuguð, hún er einhvers
konar finngálkn sem er ósigrandi
skuggi mannkynsins. Það verður
aldrei hægt að útiloka hana því að
hún á sér dýpri rætur en nokkur fær
með góðu móti skilið, hún býr í
metnaði manna, drambi, hroka og
eigingirni þeirra, einstaklingsvitund
þeirra og allri skaphöfn.
Hinir sjálfskipuðu postular hins
pólitíska skipulags raða öllu niður í
pallakerfi flokksins. Gamli flokks-
maðurinn hlýtur náðargjöf hollust-
unnar vegna ævilangrar tryggðar við
línuna sem hann hefur einblínt á.
Ungi framagosinn fær lítilsháttar
uppdrif, nokkurs konar pólitískt kók
og prins póló og lipurlega áminningu
um að halda sig i röðinni og gæta
hófs.
Milli þessara tveggja andst.æðna.
gamla, staðnaða flokksmannsins og
unga framagosans er svo heill hópur
sundurleitra sauða er allir stefna að
því háleita marki að komast áfram,
inn í veröld hinna stóru, þar sem
orður þekja brjóst og titlar bráðna á
tungum.
Milli kosninga, þegar ef til vill
mætti ætla að fólk fengi tima til að
jafna sig á ósköpunum og gæti þar
með farið að hugsa aftur, þá sjá fá-
einir útvaldir til þess að vitfirringin
viðhelzt. Þá er það starf þessara inn-
vígðu meistara hinnar pólitísku reglu
að trekkja upp glóruleysið í fólki með
alls konar vélabrögðum og vitleysu.
Menn eru útilokaðir frá embættum
vegna pólitísks vanþroska, aðrir
dregnir til hliðar þegar sólin fer að
skína of mikið á þá, að áliti annarra.
Einn er sviptur áhrifastöðu vegna
óþægðar við máttarvöldin og annar
gómar hnossið vegna þægðar við
þau. Þannig er spilað á fólkið, það
dregst inn i hræringarnar og smitast
af þeim, það gengur út í gjörninga-
veðrið án þess að gera sér grein fyrir
ægimætti þess og eyðileggjandi
áhrifum.
Þannig er hin íslenzka pólitík,
þannig orkar hún á þjóðina, fólkið
sem á að ráða í krafti atkvæða sinna
en er áttavillt og snýst í þokunni þar
til einhver kemur með björgunarlinu,
sem er þáeinhver flokkslinan.
Framtíðin sker úr því hvort fólk
vitkast í þessum málum en eitt er víst:
við þessum fjanda dugar ekki að taka
magnyl.
Margur klæðist falskri flik,
framavonin gerist rik.
Hún er engu öðru lík
íslenzk flokkapólitík.

,Hvet hvern og einn
launamann til að mótmæla
á þann hátt einnig ólög-
um ríkisstjórnarinnar”
— sagði Benedikt Davíðsson 28. febrúar
HENEDIKT Davíðsson for
maöur Sambands hyggingar-
manna og Verkalýðsmálaráðs
Alþýðuhandalagsins sagði í
Djóðvilianum 28. íebrúar til að
undirstrika kröfu ASÍ um
„óskerta kjarasamninga" þar
sem m.a. var að kjörorði hafti
.Harátta fyrir réttum kaup-
töxtum".
„Við erum að verjast ólög-
mætri árás oíí jírípum til
neyðarréttar. Við gerum okkur
Ijóst, að þessar aðgerðir eru ekki
samkvæmt því sem skráð er í
vinnulöKKjöfinni, en bendum á,
að fleira eru lög en það sem
skráð er og teljum okkur hafa
allan siðferðislegan rétt til þess
að mótmæla með þeim hætti
sem við höfum boðað, og éfí hvet
hvern og einn launámann til
þess að mótmæla á þann hátt
einnig ólögum ríkisstjórnarinn-
ar.“
„Verulegur hluti verð-
bóta.... verði greiddur
með öðrum hætti en bein-
um peningagreiðslum”
— sagði Benedikt Davíðsson 11. nóvembei
Henedikt Davíðsson segir í
1‘jóðviljanum 11. nóvember sl.i
„Verkalýðshre.vfinfjin er sam-
mála um, að það sé höfuð-
nauðsyn að leysa þann vanda,
spm nú hlasir við án hpss að
verðbólfían aukist. Við teljur
rétt að verulejtur hluti verðbót
vefjna vísitölunnar, sem gild
tekur 1. desember verði greiddu
með öðrum hætti en beinur
neninoai/rpiðslnm “
Nokkrir sjólfstœðismenn.
Pistill um pólitík:
hUn er engu
ÖÐRULÍK
Úr byggingariðnaðinum. Bréfritari
óttast að þar stefni í atvinnuleysi og
kennir um stefnu Alþýðubanda-
lagsins.
Grímur Kristjánsson skrifar:
Stjórnmál hafa löngum þótt erfið
viðureignar. Það mun varla leika á
tveim tungum að svo sé og gildir það
þá ekki hvað sízt um íslenzk stjórn-
mál. Á þessu eylandi hér norður við
yzta haf hefur pólitíkin grasserað um
allar trissur og leikið dómgreind
ágætra manna svo illa að jafnvel
FRAMAR
GÍTARMAGNARAR-
SÚNGKERFI-
Auglýsing
merktan bás í völundarhúsi pólitikur-

Hvert atkvæði er takmark i
sjálfu sér og aðferðin til að ná þvi
skiptir ekki máli. Við kosningar fá
menn stimpil á sig, réttan eða rangan,
allir verða að hafa einhvern lit því lit-
leysi er ekki viðurkennt. Pólitískt
hugsandi men skilja ekki að aðrir
geta verið skoðanalausir i því sam-
bandi. Það er óhugsandi, að þeirra
mati að nokkur geti verið áhugalaus
um pólitík. Skynsamir menn fá marg-
ir skömm á pólitík og hrossakaupun-
um i kringum hana. Þeir vilja ekkert
með pólitíkina hafa og kasta henni
frá sér. Þess vegna stjórna asnarnir
öllu. Hinir skynsömu eru svo skyn-
samir að eftirláta hinum heimskari
stjórnmálin. Þeir beygja sig undir
stjórn hinna heimsku. Hver er þá
heimskari þegar allt kemur til alls:
gamlir vinir þeirra hafa farið að efast
um geðheilsu þeirra. Það er alveg
sama hvert litið er, þegar pólitíkin er
annars vegar, alls staðar veldur hún
ómældum skaða. Hún hleður upp
rafmögnuðu lofti milli nábúa, rýfur
vináttutengsl og sundrar heilu fjöl-
skyldunum í einni svipan. Það er eins
og farsótt bruni þorp úr þorpi, skilj-
andi eftir sig dauða og eyðileggingu.
Á útkjálkastöðunum ber jafnvel
meira á þessu en annars staðar, þar
þekkja allir alla og þegar vágesturinn
fer um þessi smásamfélög með full-
um styrk, sem gerist jafnaðarlega
fjórða hvert ár, þá urrar fólkið sig
upp í allsherjar-vitfirringu. Gamlir
kunningjar hætta að heilsast
þegar þeir mætast á götu þeir ganga
hver fram hjá öðrum, steinþegjandi
með kergjulega andlitsdrætti,
kreppta hnefana i buxnavösunum og
níðangurslegar hugsanir í kollunum.
Þessi allsherjar-vitfirring, sem nefnd
er hér á undan er oftast skilgreind
sem „kosningar”. Þáeru menn kosn-
ir upp í ýmsar tröppur þjóðfélagsstig-
ans, allt eftir kerfisbundnum pólitísk-
um verðleikum.
Þar er öllu skipað á sinn stað, eftir
því hvar og hvernig það hangir á eða í
flokkslínunni. Hvert kvikindi á sér
Atvinnuleysi?
Þjóöfélagsþegn skrifar:
í sjónvarpsþætti fyrir ekki löngu,
þar sem rætt var um stefnu núver-
andi ríkisstjórnar, m.a. í skatta-
málum, hlakkaði þekktasti og óvin-
sælasti farfugl íslenzkra vinstri-
manna, Ólafur Ragnar Grímsson,
yfir því að með tilkomu hins nýja 2%
byggingargjalds á allar nýbyggingar í
atvinnurekstri væri meðal annars
búið að koma í veg fyrir að tvö nafn-
greind innflutningsfyrirtæki hæfu
byggingu stórmarkaðar í verzlunar-
þjónustu fyrir almenning. Það er al-
kunna að rauðliðar sjá ávallt „alvar-
lega rautt” þegar i hlut eiga aðilar á
hinum frjálsa vinnumarkaði —
einstaklingurinn sem reynir að standa
á eigin fótum í þjóðlífinu. Allir slíkir
Nýja vogin á
Seyðisfirði:
Hjá Hafsíld
—ekki
Síldarverk-
smiðju
ríkisins
Kristján Baldvinsson hringdi vegna
fréttar í Dagblaðinu um nýja vog á
Seyðisfirði. Sagði hann að fréttin
væri skrifuð eins og aðeins væri ein
síldarverksmiðja á Seyðisfirði. Hið
rétta væri að síldarverksmiðjurnar
væru tvær og væri umrædd vog hjá
Hafsíld en ekki hjá Síldarverksmiðju
ríkisins.
skulu keyrðir niður og útskúfaðir úr
fyrirheitna landinu — Sovét-lslandi.
En gleymdi ekki þessi óvinsælasti
þingmaður þjóðarinnar (samkv.
skoðanakönnun meðal þingmanna)
að fleira fylgir á eftir þegar atvinnu-
reksturinn er keyrður í fjötra með ný-
framkvæmdir? — Gleymdi ekki
þingmaðurinn að þegar byggingar-
iðnaðurinn dregst saman vegna skatt-
píningar verður ótölulegur fjöldi ým-
issa iðnaðarmanna af atvinnu?
Gleymdi ekki þingmaðurinn að fjöldi
trésmiða, rafvirkja, múrara,
pípulagningamanna og annarra iðn-
aðarmanna, sem við húsbyggingar
eiga sitt lifibrauð, verður af atvinnu
vegna nýs vinstri-stjórnar skatts —
2% skatts á áætlaðan byggingar-
kostnað hvers nýs atvinnufyrirtækis?
Skiptir það þennan sjálfumglaða svo-
kallaða „fulltrúa alþýðunnar” engu
þótt fjöldi trésmiða og málara, já og
reyndar fleiri iðnaðarmanna, skuli nú
þegar vera kominn á atvinnuleysis-
skrá? — Nei, Ólaf Ragnar og hans
líka skiptir það litlu þótt alþýðan
blæði — aðeins ef hægt er að klekkja
á þeim sem enn hafa ekki viljað sætta
sig við að úreltar kennisetningar
þýzkra heimspekinga frá nítjándu öld
eigi að vera það sem koma skal á ís-
landi.
Verði nú alvarlegt atvinnuleysi í
byggingariðnaði vita menn hverjir
þar eiga stærstan hlut að máli —
skattakóngar vinstri stjórnarinnar
með Alþýðubandalagið í forystu.
Raddir
jesenda