Dagblaðið - 07.06.1979, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ1979.
3
„Hávaði,
hristingur,
skak og
barsmíð”
— ófögurlýsingá
tónlistarstefnu útvarps
Ingjaldur Tómasson skrifar:
Ég hefi lengi, án þess að halla á
neinn annan, talið Pétur Péturssonj
með færustu útvarpsþulum fyrr og
siðar. Nú er honum ýtt að nokkru til
hliðar. Ég vil hér þakka honum fyrir
hinar mörgu ánægjustundir um mörg
undanfarin ár. Ég minni á það að
verkamenn við Sigöldu báðu um að
hlusta á morgunútvarp Péturs. Þeim
var annars bannað að hlusta á útvarp
í vinnunni. Ég tel morgunútvarpið
þýðingarmesta útvarp dagsins. Það á|
að vera og hefir verið mikil heilsulindi
bæði líkamaogsálar.
Leikfimi Valdimars ásamt dillandij
tónlist Magnúsar ætti enginn að
sleppa, þá þyrftu þeir ekki að leita
rándýrra afslöppunarstofnana, sem^
virðast þrífast vel í dag.
Bænin er álíka nauðsyn sálarinnar,
og gott er að ganga að verki dagsins
með bæn til þess almættis sem öllu
stjórnar. Og svo komu öll leikandi
léttu lögin hans Péturs, sem allir gátu
tekið undir eða dansað eftir. Ég get
tæpast hugsað mér betra dagsnesti
fyrir alla vinnandi menn í önn
dagsins.
Fjármagn vantar
Fyrir nokkru hafði Morgunpóstur-
inn viðtal við einn starfskraft út-
varpsins um dagskrána. Hann sagði
að að sínu áliti væri of mikið af
hinum ýmsu þáttum, stór hluti fólks
hlustaði aðeins með öðru eyrarnu og
útvarpið þyrfti meira fjármagn til að
bæta dagskrána. Ég er að nokkru
sammála þessum ágæta starfskrafti.
Eina ráðið er að stytta dagskrána,
eða þann hluta hennar sem helzt er
ætlaður fyrir annað en eyrað. Bæta
hins vegar og fjölga mannbætandi
alvöruþáttum, sem fólk vill ekki
missa af. Hún er sannarlega ógnvekj-
andi öll hin ferlega tónólist sem
troðið er upp á þjóðina. Þar fer
saman gifurlegur hávaði, hristingur,
skak og barsmíð. Það má segja að
þjóðin sé að glata bæði hinni sönnu
mannbætandi tónlist og einnig söng-
listinni, sem var eign almennings fyrir
nokkrum áratugum. í staðinn kemur
hlustun „með öðru eyranu” og til-
heyrandi múgsefjun. Er þetta
menning? Nei, þetta er hluti af því
ómenningarfeni, sem stór hluti
þjóðarinnar er að sökkva í.
KÆRAR ÞAKKIR
HUÓMLEIKdR í HÖKINNI
Um leiö og viö þökkum öllum þeim sem ruku upp til handa
og fóta og festu sér miða í gær, þá minnum við ykkur hin á að
Höllin er stórt hús og að enn er hann til miðinn þinn.
Þú munt naga þig í handabökin seinna ef þú sleppir þessu
tækifæri að sjá Þursaflokkinn, Ljósin í bænum og Magnús og
Jóhann spila í HöIIinni einhverja þá bestu tónlist sem íslenskir
tónlistarmenn hafa gert.
OG MIÐAVERÐIÐ ER ENIM AÐEINS
KR. 3.500.-
Kagna Stefánsdóttlr: Já, alltaf annað
slagið, og það gengur bara sæmilega.
Heiðdal Jónsson pipulagningamaður:
Nei, nei, og verð það aldrei.
Elin Elfasdóttir fatagerðarkona: Já, já,
hef verið lengi en það gengur illa.
Jakobína Gröndal: Nei, ég er hætt. Ég
var í megrun en það gekk svo illa, eins
og þú sérð, að ég gafst upp.
Guðjón Gislason: Nei, og hef aldrei.
Ég læt bara slag standa.
Lauaardalshöl
i IUJL
Aögangur kr. 3500. Forsala aðgöngumiöa i hljómplötudeildum: Karnabæjar. Fálkans, Skitunni og Faco.
Spurning
dagsins
Ertþú
í megrun?
Ragnar Einarsson, 12 ára: Ég hef verið
í megrun. Ég og mamma vorum saman
og þegar hún hætti þá hætti ég líka.
„Stundum
skiptirguö
umgiYf
Ólafur hringdi:
Nýr þáttur, í stöku lagi, hóf göngu
sína annan hvitasunnudag. Hann
lofar góðu, sérstaklega lítur út fyrir
að það nýmæli, að láta botna vísu,
verði vinsælt. Framkvæmdin á því
atriði þáttarins var þó algerlega í
molum. Til dæmis reyndi ég að koma
vísubotni á framfæri, hringdi stanz-
laust í um það bil hálfa klukkustund
en alltaf var á tali. Þegar loks var
svarað, kl. liðlega þrjú, voru Baldur
og Páll rétt hættir að taka á móti
fleiri vísubotnum. Þetta er ekki gott.
Þjóðin er ljóðelsk og þetta nýmæli
verður án efa vinsælt. Því verður að
búa svo um hnúta að allir sem þess
óska komi vísubotnum sínum á fram-
færi.
Ég ætla að lokum að láta fljóta
með botn minn við fyrripart Páls:
Stundum skiptir guð um gir,
greitt á lífsins vegi.
Þegar timinn frá oss flýr,
fer að halladegi.
Höfðu hvergi
undan!
DB hafði samband við Óla H.
Þórðarson, annan tveggja umsjónar-
manna þáttarins í stöku lagi, og bar
undir hann kvörtunarefni Ólafs.
— Já, það er fljótsagt að við
hefðum þurft að hafa fjölda manns í
Færrí en vildu
komu að vísubotnum
— íþættinum ístöku lagiannan hvítasunnudag
vinnu við að taka við vísubotnum til
að allir gætu komizt að. En í þessu
starfi voru aðeins tveir menn og þeir
sátu við símann linnulaust í hálfa
aðra klukkustund og höfðu hvergi
undán. Ég held þó að við höfum náð
að taka við 150—170 botnum við
fyrriparta félaganna Baldurs og Páls!
Óli H. Þórðarson sagði ennfremur
að til þáttarins hefði verið hringt úr
öllum landshlutum og af fólki á
öllum aldri. Því virtist síður en svo
sjá fyrir endann á þeirri íþrótt land-
ans að setja saman vísur.
En hvað um framhald á þáttagerð
Óla og Þorgeirs Ástvaldssonar í svip-
uðum dúr og í stöku lagi?
— Það hefur ekkert verið talað
um framhaid. Þetta var hugsað sem
stakur þáttur á dagskránni annan
hvítasunnudag. En ef til vill knýja
viðbrögð hlustenda á um framhald.
Ég vil að síðustu biðja þá sem ekki
náðu við okkur sambandi, eða áttu í
erfiðleikum með það, afsökunar.
Það var auðvitað ekki ætlunin að úti-
loka neinn heldur voru viðtökurnar
einfaldlega mun betri en við réðum
við, sagði Óli H. Þórðarson.
Óli H. Þórðarson, annar tveggja umsjónarmanna úlvarpsþáltarins í góðu lagi.