Dagblaðið - 22.06.1979, Blaðsíða 6

6
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 22. JÚNÍ 1979.
Dvalarheimili í sjálfheldu?

„Byggt meira af hug-
sjón en raunveruleika”
— segirJón
Ingimarsson,
skrifstofustjóri
íheilbrigðis-
ráðuneytinu
„Aðalvandi Fellsenda er sá að hann
er byggður meira af hugsjón er
raunveruleika,” sagði Jón Ingimars-
son, skrifstofustjóri í heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu er DB hafði
samband við hann vegna fréttar í
blaðinu um málefni dvalarhcimilisins
Fellsenda í Mið-Dölum.
„Okkur hefur verið það ljóst,”
sagði Jón, ,,að það væri mjög líklegt
að þessi rekstrareining væri af þeirri
stærð að hún gæfi ekki möguleika til
hagkvæms reksturs eða að viðkomandi
vistmönnum væri veitt mikil sérhæfð
aðstoð eða umfram það sem tiðkast á
venjulegum dvalarheimilum aldaðra.”
Meira vildi Jón ekki láta hafa eftir.
sér um þetta mál en eftir því sem DB
kemst næst munu þeir geðsjúklingar
sem þarna dveljast vera haldnir slíkum
geðsjúkdómi að hann hefur verið
metinn algjörlega ólæknandi. Að öðru
.leyti mun fólkið hafa verið þannig á sig
komið að mati Kleppsspítalans að það
þyrfti ekki á hjúkrun að halda og gæti
því ekki tekið upp ,,acut” rúm. Klepps-
spítalinn mun vera með útibú fyrir slika
sjúklinga nokkuð víða, t.d. að Bjargi á
Seltjarnarnesi og Úlfarsá í Mosfells-
sveit. Heimilið að Fellsenda er
uppbyggt skv. erfðaskrá sem ekki er
hægt að breyta. Jörðin og húsið eru
gefin í þessum ákveðna tilgangi en þeg-
ar sýnt var, að aldaðir Dalamenn höfðu
ekki áhuga á að dvelja þarna þá var
Kleppsspítalanum gefinn kostur á að
nýta nokkur rúmanna fyrir sjúklinga
sem ekki hafa verið metnir hjúkrunar-
sjúklingar. Þannig hefur orðið
sambland af geðsjúklingum og andlega
heilbrigðum gamalmennum á þessu
heimili. En eftir stendur sú fullyrðing
Sigurbjörns Sveinssonar, heilsu-
gæzlulæknis í Búðardal, að þarna séu
sjúklingar sem þurfa á hjúkrun að
halda en ekkert hjúkrunarfólk til að
veita þá hjúkrun. Stjórn þessarar
stofnunar telur málið í sjálfheldu og
telur það ekki á sínu valdi að leggja
heimilið niður. Annað komi þó varla til
greina nema þangað fáist sérhæfð
þjónusta. Sú þjónusta fæst ekki m.a.
vegna þess að heimilið ei ekki talið af
þeirri stærð að það geti borið hanaGAJ-

voma tyr'»
NAUÐLENTIÁ
BFÐÐABAKKA
Eftir að hafa eygt fyrsta auða blettinn í Vestmannaeyjum, sem
reyndist Breiðabakkatún, rcnndi bandarískur flugmaður eins
hreyfils Cessna áburðarflugvél sinni niður um gat i skýjaþykkninu
og lenti þar heilu og höldnu á þriðjudagskvöld. Hann var á leið frá
Reykjavík til Evrópu þegar rafkerfi vélarinnar bilaði skammt frá
Eyjum og tók hann enga frekari áhættu eftir að hafa séð
túnskækilinn.
-GS/DB-mynd.
Falast eftir olíu
Norðmenn, Nígeríumenn og
írakar eru þær þjóðir sem nú er helzt
rætt um að kaupa af olíu þessa
dagana. Ef af viðskiptunum viö
Nigeríumenn og íraka gæti orðið
myndu íslendingar líkast til kaupa
oliuna af þeim óhrcinsaða en sjá
siðan siálfir lil þess að hún yrði
hreinsuð annars staðar, likast til I
Portúgal. Portúgalskar oliuhreinsun-
arstöðvar cru heldur verkefnalitlar
um þessar mundir eins og reyndar
flestar aðrar olíuhreinsunarstöðvar i
Evrópu. Ef óhreinsuð olia yrði keypt
frá Nígeríu myndi það hjálpa lil við
að jafna hallann af skreiðarkaupum
Nigeriumanna hér á landi. Með því
að fá oliuna síðan hrcinsaða i Portú-
gal rnyndi það þá hjálpa til við að
jafna viðskiptahalla íslendinga og
Portúgala, en Portúgalir kaupa af ís-
lendingum mikinn saitfisk. íslending-
ar hafa aftur á móti keypt tiltölulega
lítið af Portúgölum, sem valdið hefur
halla i viðskiptum þjóðanna.
Þriðji oliukaupamöguleikinn sem
helz.t er ræddur um þessar mundir er
að kaupa oliuna af Norðmönnum.
Hefur þess verið farið á leit við þá á
flestum fundum sem islenzkir
ráðamenn hafa átt með norskum
undanfarið. Taka Norðmenn vel i
oliusöluna, en íslendingar eru ekki
þeir einu sem eru á eftir olíunni þeirra
og hætt er við aö þcir muni a.m.k.
ekki næstu árin verða aflögufærir
mcð að selja íslendingum oliu.
-BH.
f
Hundrað milljón kr. trygging
vegna lögbanns í Kef lavík
Bæjarráð Keflavikur ákvað á
þriðjudag að veita Rafveitu Keflavíkur
heimild fyrir 100 milljón kr. ábyrgð Út-
vegsbankans, sem lögð var fram sem
trygging vegna lögbanns gegn Jóni Þór
Guðmundssyni rafverktaka i Hafnar-
firði.
Jón Þór er undirverktaki við
nýbyggingu sjúkrahúss Keflavíkur og
átti lægsta tilboð í raflögn hússins, eða
rúmar 19 milljónir kr. Hann hefur hins
vegar ekki löggildingu í Keflavik og má
því ekki vinna þar. Heildarkostnaður
við nýbygginguna nemur rúmum 200
milljónum kr.
„Ég hef ekki skýringu á hinni háu
tryggingu, sem bæjarfógeti fer fram
á,” sagði Jóhann Einvarðsson bæjar-
stjóri í Keflavík. ,,Það hlýtur þó að
mega ætla að hún sé svo há vegna þess
að ætla megi að stöðvunin geti skaðað
aðra verktaka.
Það liggur ekki ljóst fyrir hvort lög-
bannið tefur framkvæmdir. Málið
snýst um það hvort virða skuli þær
leikreglur sem i gildi eru um heimild til
starfa á ákveðnum svæðum. Menn geta
síðan rætt um það hvort þær leikreglur
eru skynsamlegar eða ekki.
Jón Þór fór fram á löggildingu en
var synjað. Ég hef trú á því að hann
gæti fengið löggildingu, ef hann hefur
áhuga á og leggur fram þau gögn sem
nauðsynleg eru.”
,,Ég vona að málið leysist fljót-
lega,” sagði Jóhann. En þetta er
merkilcgt prófmál fyrir önnur sveitar-
félög, því slík mál eru í gangi hjá
öðrum sveitarfélögum en okkur.
Fari svo að manninum verði synjað
um verkið lit ég svo á, að aðalverktaki
verði að sjá um þennan þátt,” sagði
Jóhann.
-JH.
Magnús dægilegur
Litla en sérstæða sýningu er að
finna i Bernhöftshúsi á þeirri marg-
frægu Torfu þessa dagana, eða til 26.
júní. Magnús Tómasson SÚMari,
sem þekktur er fyrir flugur sínar»,
risastórar niðursuðudósir og ljóðræn
tilbrigði um flugið, hefur hirt úr
hirslum gamlar myndir eftir sig og
stillt upp. Þetta eru olíukrítarmyndir
og málverk frá árunum 1962—63 er
Magnús var 19 ára og vann verk sín í
Landlæknishúsinu við Amtmannsstíg
og eiga margar þeirra rætur sínar að
rekja til húsanpa á Torfunni og ann-
arra gamalla húsáí miftbætium/Þessi
æskuverk sýnir Magnús á þessum
stað til að vekja enn frekari athygli á
þýðingu Torfunnar í bæjarfélaginu.
Sterkt og
einfalt
Þetta eru reyndar furðanlega
þroskuð verk af svo ungum lista-
manni að vera og sterk í byggingu.
Myndefnið er tekið föstum tökum,
einfaldað og magnað upp með lita-
samspili. Litir eru vel samstilltir —
mikið er um brúna liti og okkurtóna
gegnt gráum og silfurhvítum litum.
Danir mundu kalla þetta dægiieg
verk.
Ekki er auðhlaupið að sjá í þessum
myndum hvaða myndlistarmenn ís-
lenskir hafa höfðað til Magnúsar á
þessum tima. Einföld formsköpun og
notkun spaða minnir ögn á Nínu —
annað ber keim af verkum Einars
Baldvinssonar og jafnvel Snorra
Arinbjarnar en hvergi eru áhrif ann-
arra yfirmáta sterk sem er til marks
um einurð Magnúsar nítján ára. Ekki
eru heldur bein tengsl milli þessara
verka og þess sem fylgdi í kjölfarið —
poppverkanna skemmtilegu nema
hvað hvor tveggja eru af raunsæjum
toga og hið ljóðræna og stillilega í
þessum gömlu myndum skýtur aftur
Myndlisi
upp kollinum I myndverkum
Magnúsar hin síðari ár.
Afneitun
En þessari myndhefð afneitaði
hann síðan eftir nám í Danmörku og
hófst handa við að finna myndlist
sinni annan og nýlegri grundvöll. En
þarna eru gömlu myndirnar sem sagt
samankomnar og er Bernhöftshúsið
opið daglega frá 16—22.
Magnús Tómasson — Málverk, 1963.
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON