Dagblaðið - 25.08.1979, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 25. ÁGÚST 1979.
2
Kjarval og „ Wð stóra hjarta” hvalanna 1948:
BYGGJUM HVALAFRK)-
UNARSKIP - EKKI
HVALVEIÐISKIP - - -
Lesandi hringdi:
Mig langar að benda ykkur á — í
tilefni af aðgerðum grænfriðunga og
ýmsum umræðum um hvalavernd —
að 23. marz 1948 skrifaði Jóhannes
Kjarval grein í Morgunblaðið, sem
hann nefndi „Hið stóra hjarta”.
Hann segir m.a. í greininni:
„Það, sem við getum gert í þessu
efni, er að byggja hvalafriðunarskip
— á sama tíma sem hyggja annarra
útgerðarfélaga stefnir til þess að
veiða hið stóra hjarta.
Er nokkuð frjálsara, óháðara og
hlutlausara en sjá hvali fara stefnur
sínar á flötum hafsins. Hvalafriðun-
arskip myndi miklu ódýrara í rekstri
en veiðiútgerðin . . .
. . . Hin umkomulausasta, vold-
uga vera hafsins, sem fyrir löngu
komst á svo hátt þroskastig, titrar nú
og skelfur í hafdjúpunum fyrir tækni
mannsandans. Ef við gætum stuðlaðj
að því að byggja hvalafriðunarskip,
er spor stigið til lífsins leiða.
Og svo getum við byrjað á að taka
ofan fyrir hvölunum.”
Mér fannst þessi grein alveg eins
geta átt erindi til okkar núna, sagði
þessi lesandi.
Kjarval víldi taka ofan fyrir hvölum, dýrunum með „hið stóra hjarta”. Hjartað I
þessum hval stoppaði þó stórt væri og skepnuna rak á land við Grandagarð í
Reykjavfk.
Umdeildur bátur sem Bátalón smiðaði: Fálki ÞH 260.
Eigandi Fálka ÞH 260 svarar Þorbergi íBátalóni:
„TEK EKKI J>ÁTT í
NQNU SVINARÍI”
Vildi selja afla sinn:
Mngmaðurinn og for
stjórinn sögðu nei
Pétur Lúðvíksson, Vestmannaeyjum
skrifar:
Ég keypti gamalt hús í Vestmanna-
eyjum og flutti þangað með konu og
tvö börn. Ætlunin var að setjast að í
Eyjum. Lét ég því umskrá bátinn
minn og keypti á hann tryggingu
hérna. Var fyrirhugaðaðstunda línu-
og handfæraveiðar yfir sumar- og
hausttímann. Þegar til kom var mér
synjað um löndun hjá ísfélagi Vest-
mannaeyja og hjá Fiskiðjunni, sem
tekur þó á móti fiski frá fjölda smá-
báta. Var mér bent á að þarna væri
góð aðstaða til að landa úr smábátum
og að Fiskiðjan hafi auglýst i
Sjómannadagsblaði Vestmannaeyja:
„Kaupum fisk og fiskafurðir”. ísfé-
lagið auglýsti í Sjávarfréttum 7. tbl.
7. árg.: „Erum kaupendur að öllum
tegundum fisks. Seljum ís og beitu”.
Ekki var farið fram á neina aðstöðu
fyrir bátinn, aðeins löndun.
Forstjóri Fiskiðjunnar, Guðmund-
ur Karlsson þingmaður, tjáði mér að
þeir hættu ekki við sig löndun úr
fleiri smábátum. Enga skýringu gaf
hann mér á synjuninni.
Sneri ég mér þá til hins ágæta
manns, Stefáns Runólfssonar. Sagði
hann að það væri erfiðleikum bundið
fyrir hann að taka á móti fiski úr
smábátum, þar sem enginn krani
væri til staðar inni í Friðarhöfn. En
svo við þyrftum ekki að henda aflan-
um sendi hann bíl eftir honum í þetta
skipti.
Var þá ekki annað að gera en að
fara með þetta beint í bæjarstjóra
Vestmannaeyja, Pál Zóphóniasson.
Það þótti mér anzi hart vegna óliðleg-
heita Guðmundar Karlssonar, sem
neitar að taka við afla úr 7 tonna
trillu. Þannig býður þingmaður Vest-
mannaeyja menn velkomna. Páll
brást hins vegar vel við og lofaði að
kraninn yrði settur upp.
Guðmundur Karlsson, þingmaður og
forstjóri Fiskiðjunnar I Eyjum, vildi
ekki taka fisk úr bát bréfritara.
DB-mynd Hörður.
Garðar Björgvinsson, Raufarhöfn,
skrifar:
. Þorbergur Ólafsson í Bátalóni
•svarar fyrir samningsbrot fyrir-
tækisins vegna smíði á Fálka ÞH 260
í DB 11. ágúst. Hann segir að láns-
beiðni til Fiskveiðisjóðs hafi verið
synjað. Það kemur málinu ekki við.
Ég stóð við allar greiðslur á réttum
tíma og jafnvel fyrr. Hann talar um
munnlegt samkomulag um frestun á
smíðinni — sem eingöngu kom til af
því að Bátalón gat ekki staðið við
sinn samning. Ég ætlaði að taka
bátinn burt úr Bátalóni þegar þeirri
vinnu væri lokið, sem þar átti að
skila. En ég neyddist til að vera með
bátinn þar áfram, á meðan lokið var
Hirsthmann
, »
Utvarps-og
sjónvarpsloftnet fyrir
litsjónvarpstæki,"
magnarakerfi og
tilheyrandi
loftnetsefni
Odýr loftnet
og gód.
(
Aratuga
Heildsala
Smásala.
Sendum i
póstkröfu.
RadHmrídrai
Týsgötu t - Sími 10450
V
við verkið, og ók milli Hveragerðis
og Hafnarfjarðar daglega allan
veturinn vegna þess. Það verk sem
var utan samnings viðurkennir Þor-
bergur að ég hafi unnið sjálfur og þar
að auki vann ég margt af þvi sem
Bátalón átti að gera samkvæmt
samningi. Ég varð að hanna sjálfur
innréttingu i lúkar og stjórna því
verki sjálfur vegna þess að teikning
Þorbergs stóðst ekki.
Þegar ég legg í jafnmikinn
kostnað og þarna var um að ræða, og
vinn verkið sjálfur að auki, þá hlýt ég
að fá að ráða einhverju um verkið.
Um „áhugaleysi” mitt við verkið
ræði ég ekki, enda segir það
einhverja sögu að ég skuli vinna
þarna daglega frá því það hófst
þangað til þvi var lokið.
Um vélina i bátinn er það að
segja, að hún var borguð fyrirfram.
Og þó ég hafi keypt aðra síðar þá
skaðaði það Bátalón ekki á nokkurn
hátt.
Það er heldur ekki afsökun fyrir
Þorberg á hvaða tíma hann telur
þessa báta hefja róður. Hann átti að
standa við samningana sina.
Spurningin er: Hvernig þorir
nokkurt fyrirtæki að láta sjá og hafa
eftir sér á prenti að ég hafi verið knú-
inn til að samþykkja vbda upp á 1.5
milljón fyrir samningssvik þess og
eigin vinnu mina?!
Fyrst Þorbergur óskaði eftir
illindum um málið, er bezt að það
komi hér fram að hann sagði við mig
eftir að hafa neytt mig til að
samþykkja víxlana: „Ég sé leið til að
þú getir greitt þessa víxla. Hún er sú
að þú leyfir mér að gera kostnaðar-
áætlun upp á 27 milljónir. Svo
sækirðu um toll- og söluskatts-
endurgreiðslu á grundvelli þeirrar
upphæðar og þá færðu rúmlega það
sem þú þarft að greiða mér.” Ég
svaraði því til að ég væri ekki til
viðræðu unt að taka þátt í svínaríi.
Og í öðru lagi ætlaði ég ekki að búa'
til neina skatta á mig. Ef Þorbergur
hefur „gleymt” þessu, þá getur
maður á Siglingamálastofnun borið
vitni.
Froðufallið af hinu illa
Þorsteinn Sigurðsson, Asparfelli 12,
skrifar:
Umræður um Jan Mayen málið
eru fyrir löngu komnar á „landráða-
brigzlastigið” hérlendis. í Noregi
virðast hins vegar sárafáir vita um
þetta mál, utan örfáir útgerðarmenn
og sjómenn (í Norður-Noregi). Mál
þetta hefur hins vegar þegar tekið á
sig hið gamla þjóðrembustig hér, og
æsir þar hver annan upp, þ.e. hinna
minni spámanna. Stjórnmálaleiðtog-
ar á borð við Geir Hallgrímsson,
Benedikt Gröndal og Ólaf Jóhannes-
son, sem allir eru í hópi hinna gætn-
ari, sýnast aftur á móti gera sér grein
fyrir því að ofstæki og ofstopi i mál-
inu muni ekki leiða til neins góðs
heldur hið gagnstæða. — Við erum
nefnilega ekki einir í heiminum. —
Froðufall Ólafs Ragnars er af hinu
illa.
Sá er þetta ritar var fyrir skömmu á
ferð í Noregi og dvaldist þar nokkrar
vikur. Sem fyrr segir er almenningur
þar í landi næsta ófróður um þetta
mál, því að þar hefur það litla athygli
vakið, eins og ég áðan nefndi. En
allir þeir, sem á málið hafa minnzt
við mig í þvi landi, töldu sjálfsagt að
láta íslendinga hafa ríflegan skerf af
„Ævinlega margblessaður”. Benedikt og Olafur eru i hópi hinna gætnu stjórn-
málamanna, auk Geirs Hallgrfmssonar, segir bréfritari. En hann er ekki eins hrif-
inn af „froðufalli” Olafs Ragnars.
loðnu og öðrum fiski, er finnast
kynni á umræddum slóðum.
Nei. Gauragangur, ofstopi og
landráðabrigzl eru ekki vænlegustu
leiðirnar til árangurs, heldur hóg-
værð og samningalipurð.
DÓRA A HEKHJR SKIUNN
Magnea Ólafsdóttir hringdi:
Dóra Jónsdóttir á heiður skilinn
fyrir föstudagspoppþættina i út-
varpinu. Ég er mjög ósammála gagn-
rýni sem fram hefur komið á þætti
hennar. Þeir eru stórkostlegir. En
þáttunum hefur verið valinn rangur
timi. í stað þess að útvarpa þeim í
miðju föstudagsstressinu á að setja
þá á kvölddagskrána. Þar eiga þeir
heima.