Dagblaðið - 12.10.1979, Blaðsíða 10
10
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 12. OKTÓBER 1979.
MMBUÐW
Útgofandi: Dagblaðið hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Haukúr Heigason. Fréttastjóri: Ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal.
jþróttir Hallur Símonarson. Menning: Aðalsteinn IngóHsson. Aðstoöorfróttostjóri: Jónas Haraldsson.
Handrit Ásgrímur Palsson.
Blaöamenn: Anna Bjarnason, Ásgeir Tómasson, AtJi Rúnar Halldórsson, Atii Steinarsson, Bragi
Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gissur Sigurðsson, Gunnlaugur A. Jónsson, ólafur
Geirsson, Sigurður Sverrisson.
Hönnun: Hilmar Karlsson.
Ljósmyndir: Árni Páll Jóhannsson, Bjarnleifur Bjarnleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Ragnar Th. Sigurðs-
son, Sveinn Þormóösson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn ÞorleHsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson. DreH
ingarstjóri: Már E. M. Halldórsson.
Ritstjórn Sföumúla 12. Afgreiðsla, áskriftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aðalsfmi blaðsins er 27022 (10) Ifnur).
Setning og umbrot: Dagblaðið hf., Sfðumúla 12. Mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Sfðumúla 12. Prentun:
Árvakur hf., SkeHunni 10.
ÁskrHtarverð á mánuði kr. 4000. Vatð f lauettsölu kr. 200 eintak'ð.
Vörður um báknið
Afstaða Alþýðuflokksins til fjár-
lagafrumvarps Tómasar Árnasonar
fjármálaráðherra er illskárri en afstaða
Alþýðubandalags og Framsóknar. Þó
er afstaða Alþýðuflokksins lítið
virðingarverð.
Ágreiningur Alþýðuflokks og
Framsóknar nam hálfu prósentustigi af þjóðar-
framleiðslunni, eins og Jionum var stillt upp í þann
mund sem alþýðuflokksmenn bjuggu sig undir að fara
úr stjórninni.
Fjárlagafrumvörp hafa jafnan blásið út í meðferð
Alþingis, frá því að fjármálaráðherra hefur lagt þau
fram og til þess að þau eru endanlega samþykkt.
Engin ástæða er til að ætla, að hið sama hefði ekki
gerzt nú, hefði vinstri stjórnin setið áfram, þótt
Alþýðuflokkurinn hefði eitthvað reynt að malda í
móinn.
í reyndinni er ekki unnt að halda því fram, að í
stefnu Alþýðuflokksins hafi falizt annað og meira en á-
framhaldandi viðgangur ríkisbáknsins af sömu stærð
og verið hefur.
Kjartan Jóhannsson sjávarútvegsráðherra hefur
lýst því í blaði sínu, að ráðherrar Alþýðuflokksins hafi
hinn 4. september lagt á það áherzlu, að skatttekjur
ríkisins færu ekki fram úr 28—29 prósent af fram-
leiðslu þjóðarinnar brúttó.
Þessar skatttekjur munu í ár líklega verða rétt
innan við 29 prósent af framleiðslunni. í orðalagi
ráðherra Alþýðuflokksins í septemberbyrjun fólst því í
rauninni ekki tillaga um minnkun skattbyrðarinnar,
sem hefur stóraukizt undir vinstri stjórn.
Alþýðuflokksmenn komu síðar með tillögur um, að
þessi prósenta skyldi verða 28,5. I fjárlagafrum-
varpinu telur fjármálaráðherra sig reikna með hlut-
fallinu 29 eða hálfu prósenti meira en reiknað var
með í hinum síðari tillögum alþýðuflokksmanna.
Meðan litlu munaði á afstöðu Framsóknar og krata
í septemberbyrjun, var afstaða Alþýðubandalagsins
enn forkastanlegri.
Alþýðubandalagsmenn létu sér sæma að koma með
hverja hækkunartillöguna af annarri, sem auðvitað fól
í sér, að skattheimtan yrði enn þyngd á landsmönnum.
Við afgreiðslu fjárlaga leggjast þrýstihópar og
áhrifamiklir einstaklingar jafnan á fjárveitinganefnd
af miklum þunga.
„Mikilvægir” stuðningsmenn einstakra þingmanna
láta að sér kveða. Einn heimtar þetta og annar hitt.
Útkoman hefur jafnan verið, að fjárveitinganefnd og
stjórnarflokkar láta undan þrýstingi, fjárlög blása út
og rikisreksturinn fer úr skorðum.
Alþýðubandalagsmenn liggja flatir fyrir slíkum
þrýstingi, enda hafa þeir jafnan lítinn áhuga á að draga
úr fjáraustri ríkisins og þar með verðbólgunni.
Stjórnmálamenn mega vita, að almenningur í
landinu unir ekki þeirri auknu skattpíningu, sem hann
hefur orðið að bera hin síðustu ár.
Þjóðin vill skera niður ríkisbáknið, þannig að
frjálsir einstaklingar hafi úr meira að spila og ráði
fremur en pólitíkusar, hvernig tekjum þeirra er varið.
Vafalaust er vilji hjá þjóðinni til mikils niður-
skurðar ríkisútgjalda. Margir hafa bent á, að slíkan
niðurskurð má framkvæma þjóðinni til hagsbóta, án
þess að skert sé það, sem kalla má nauðsynlega
þjónustu hins opinbera við þá, sem þarfnast
raunverulega aðstoðar þess.
Alþýðuflokkurinn hafði ekki vit til að bera fram
slíka stefnu, áður en hann stofnaði til stjórnarslita
Stefna allra vinstri stjórnarflokkanna bar með sér að
báknið hefði staðið óskert.
fm """
Frakkland:
gjöf um fóstur-
Less hefur nú verið krafizt að svo
verði séð um að scttar verði upp
deildir við öll sjúkrahús svo þar megi
framkvænia fóslureyðingar sam-
kvæmt óskum viðkomandi kvenna.
Franska rikisstjórnin mun hafa geftð
fyrirheit um að orðið verði við þess-
um kröfum samtaka kvenna.
Aðrar kröl'ur samtaka kvenna og
vinsti i-inna eru taldar eiga sér þyngri
braut til að ná fram að ganga.
Má þar á meðal nefna kröfur unt
lengingu á þeim tíma sem liðinn má
vera frá getnaði þar til lostureyðing
er ekki lengur heirnil án annarra skil-
yrða en óskar hinnar þunguðu konu.
Samkvæmt lögunum frá 1974 eru
þetta nú liu vikur. Einnig vilja margir
að stulkut undir lögaldri þurfi skrif-
lega heimtld frá foreldrum sínunt eða
forráðamönnum. Samkvæntt núgild-
andi lögum er aðeins konum sem bú-
settar hafa verið i Frakklandi i að í
það minnsta þrjá mánuði heimilað að
krefjast fóstureyðingar. Frönsk
kvennahreyfing vill að öllum konum
verði heimilaðar fóstureyðingar inn-
eyðingar á ný
—spurningin hvort f ramlengja eigi lögin f rá
1974 verður brátt lögð fyrir franska þingið
Franskar konur fengu mjög aukin
réttindi hinn 24. október árið 1974
þegar hin svonefndu Veillög voru
samþykkt á þingi landsins. Lögin sem
nefnd voru eftir þáverandi heil-
brigðismálaráðherra, Simone Veil,
til hægri í stjórnmálum hafa krafizt
þess að dregið væri úr heimildum
kvenna til fóstureyðinga. Kvenna-
samtök og vinstri sinnar í pólitíkinni
og verkalýðsbaráttunni hafa aftur á
móti viljað ganga enn lengra í frjáls-
ræðisátt en gert er ráð fyrir i lögun-
um frá 1974.
Samtök kvenna sem beita sér fyrir
frjálsari löggjöf hafa meðal annars
bent á að enn hafi lögin ekki náð
nema til takmarkaðs hóps i þjóð-
félaginu. Bæði er sagt að upplýsingar
um lögin séu ekki fyrirliggjandi nærri
nógu víða og einnig að ekki séu nægi-
leg tækifæri til að fá viðeigandi
læknisaðgerðir framkvæmdar. Hið
síðarnefnda er að sögn vegna heim-
ildar i l'óstureyðingarlögunum til
lækna að þeir megi neita að fram-
kvæma slíkar aðgerðir ef samvizka
þeirra bjóði þeim.
Deilurumlög-
vcittu frönskumkonum aukin réttindi
varðandi fóstureyðingar. Samkvæmt
hinum nýju lögum mátti hver sú kona
sem taldi sig í nauðum stadda krefj-
ast fóstureyðingar, að vísu með viss-
um takmörkunum.
l.ögin voru samþykkt og gcngu i
gildi árið 1974 með því fororði að
þau giltu til reynslu i fimm ár. Ríkis-
stjórnin franska hefur nýlega ákveðið
að leggja til að fóstureyðingalöggjöf-
in skuli verða afgreidd óbreytt.
Reynslán af lögunum frá 1974 þykir
ekki gefa ástæðu til neinna breytinga.
Þessi ákvörðun ríkisstjórnarinnar
hefur þó vakið aftur upp deilurnar
um fóstureyðingar í Frakklandi og að
vonum sýnis sitt hverjum.
Kaþólska kirkjan krefst afnáms
laganna frá 1974 en þau hefur hún
ávallt fordæmt eins og aðrar
kaþólskar kirkjudeildir. Ýmsir hópar