Dagblaðið - 13.10.1979, Blaðsíða 5
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 13. OKTÓBER 1979.
5
Mikill grútur frá loðnubraeðslunum:
Æðarkollur brölta ósjálfbjarga
um í f læðarmálinu
—ogdrepastþareftirlangtdauðastríð
Eskfirðingar eiga dugmikla og
framsýna atvinnurekendur sem ekki
klígjar við sjávarafurðum. í Árnes-
hréppi á Ströndum eru menn oft að
tala um að leitt sé að eiga ekki
einhvern athafnamann sem vildi
setja upp fiskbræðslu til að nýta t.d.
grásleppuna, sem er allri hent nema
hrognunum, og annan fiskúrgang.
Hér á Eskifirði kvarta menn mjög
um vonda lykt frá loðnubræðslunni
og grút er safnast í fjörur og drepur
fugla í tugatali. Hefur töluvert borið
á þvi undanfarna daga að sjófuglar
hafi drepizt og rekið á fjörur.
Ástæðan er sú að mikill grútur
hefur borizt frá loðnuverksmiðjunni.
Grúturinn sezt í fjaðrir fuglanna
þannig að þeir ýmist krókna eða
drukkna, því þeir geta ekki lyft sér af
sjó.
Það er heldur óhuggulegt að sjá
hálfdauðar æðarkollur brölta um
algerlega ósjálfbjarga í flæðar-
málinu, útataðar í grút og drepast þar
eftir langt dauðastríð.
Það er því ekki bara loftmengun
sem stafar af þessum gullmyllum
íslendinga, heldur menga þær einnig
vatn og sjó, þó það hafi litla athygli
vakið aðeins vegna þess að það
kemur ekki jafn illa við mann-
skepnuna sjálfa.
Það er vandlifað í þessu jarðneska
lífi, alls staðar aðfinnslur og óánægja
með loðnubræðslurnar, þrátt fyrir
að þær skapi mikinn gjaldeyri og
geysilega vinnu. Þeir sem hafa þær í
heimabæjum sínum vilja þær burt.
Þeir sem eiga þær ekki óska þeirra
mjög.
-A.St./Regína, Eskifirði.
Foringjamir sagnafáir að loknum forsetafundum:
„Sér á kollinn
ánýrristjóm”
—ÓSafur sinnti stjómarstörfumogsendi Steingrím
,,Hér var engin ákvörðun tekin. Við
ræddum viðhorfin vítt og breitt,”
sagði Geir Hallgrímsson, þegar hann
kom af fundi með forseta íslands i
Stjórnarráðinu síðdegis í gær.
Geir var fyrstur af forystumönnum
flokkanna er forsetinn boðaði á sinn
fund. Benedikt Gröndal kom næstur,
þá Lúðvík Jósepsson og loks Stein-
grímur Hermannsson.
Fréttamönnum þóttu upplýsingar
Geirs rýrar i roðinu og ólmuðust á
honum til að fá eitthvað bitastæðara.
En árangurinn var ekki i samræmi við
erfiðið.
Flest sem mönnum datt í hug að
spyrja um var „til umræðu” í þing-
flokki Sjálfstæðisflokksins. „Við sjálf-
stæðismenn teljum Ijóst að nýtt
umboð kjósenda þurfi,” sagði Geir.
Svo smeygði hann sér í yfirhöfnina og
fór. Honum varð ekki haggað.
Benedikt reyndist heldur enginn
bullandi fréttabrunnur:
„Við ræddum landsins gagn og
nauðsynjar,” sagði foringi kratanna
um leið og hann hraðaði sér út um
dyrnar.
Landsins gagn og nauðsynjar. Jæja.
Góðar fréttir það. Menn hafa þá á
hreinu að þeir félagar hafa ekki
spjallað um hvort það svari kostnaði að
sjá Hjartarbanann í Regnboganum.
Lúðvík eyddi lengri tíma inni hjá
forsetanum en allir hinir. Hvað skyldi
það nú boða? Menn fóru að spá i spilin
og sáu fyrir sér gömlu Austfjarða-
kempuna sitja hjá yfirvaldinu frá
Bessastöðum og halda fast við að fá í
hvelli umboð til að mynda ríkisstjórn.
„Svona Lúðvík minn. Við skulum taka
þessu rólega. Ég þarf að heyra hljóðið í
Steingrími fyrst. Kannski heyrir þú frá
mér á morgun. . .”
Loksins kom Lúðvík út í sólina á
Stjórnarráðsblettinum. Var þá kominn
aftur í svarta síða frakkann sinn og
með hatt á höfðinu. í fjarlægð var
hann líkastur þeim Kremlarbændum
þegar þeir norpa í nefsteytuá Kremlar-
múrnum 1. mai og skoða hersýningu. í
nálægð var hann sjálf ur Lúðvík.
„Nei, mér var ekki boðinn boltinn.
Og ég benti heldur ekki á neinn sér-
stakan.
Þetta var bara almenn könnuii.”
Steingrímur hafði heldur ekki
neinar fréttir að færa af forseta-
fundinum: „Það er ekki venja að til-
kynna í fjölmiðlum hvað mönnum fer á
milli við slík tækifæri.”
Ólafur Jóhannesson kom í Stjórnar-
ráðið á meðan Lúðvik var inni hjá for-
seta og Steingrímur ókominn.
„Nei, ég er ekki að fara á forseta-
fund. Ég sendi Steingrím að sjálfsögðu.
Ég þarf að sinna stjórnarstörfum."
Og svo hvarf oddviti ríkis-
stjórnarinnar, sem nú heitir víst starfs-
stjórn — af því að hún hefur ekki
umboð til að gera eitt eða neitt af viti,
og sinnti stjórnarstörfum í stundar-
korn.
Kom út aftur og glotti við: ,,Er búið
að mynda hana?” ,,Ha?” „Er búið að
mynda hana?” „Átturðu von á þvi?”
„Ja, það sér á kollinn. Sér á kollinn.”
Aftur glott og svo steig ráðherrann
upp í glæsivagninn sinn. Vagninn hefur
hann nú til bráðabirgða líkt og em-
bættið.
Hvað tæki nú við? Ætlaði forsetinn
að kalla einhverja foringja fyrir sig
aftur?
Nei, dr. Kristján fullvissaði frétta-
menn um að hann myndi ekki tala við
þá meira í dag. Og „óráðlegt væri að
fullyrða að þaðyrði á morgun.”
Meira var ekki að hafa í þetta sinn
Eina leiðin að hverfa hálfsneyptur á
braut. Bara að spá i spilin. Það er vist
ráðið í stjórnarkreppu.
-ARH.
Benedikt ræddi „landsins gagn og nauðsynjar” við forsetann. Aðrar fréttir var ekki
að hafa af fundi þeirra.
Steingrimur mættur. Hann hefur ekki áður staðið i þessum sporum frá þvi hann varð
formaður Framsóknarflokksins.
„Við ræddum máiin vitt og breitt.” Geir og forsetinn vörðust frekari frétta.
DB-myndir: Ragnar Th.
Lúðvik notaði lengri tima en hinir foringjarnir f spjallið við forsetann.