Dagblaðið - 23.07.1980, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR23. JÚLÍ 1980.
/■
Éftir iýsingum einnar í blokk eru bóksalar eins ot* þessir hin versta plága og hirða lítt um það þó bannaó sé að selja í húsum
fólks. Myndaserían er verðlaunasería úr samkeppni norrænna neytendafélaga.
I . •.
I •
Enginn friður fyrir umferðarsölum:
„KÆRU BÓKSALAR,
LÁTIÐ MIG í FRIÐr
TOGGURHF.
SAAB. Hi n n sérstæöi bí 11 frá Svíþjóó umbochð
Ein sem býr i blokk skrifr:
í nóvembermánuði siðastliðnum
flutti ég úr raðhúsi i blokk. Dró ég
andann létttara þegar ég kom í mín
nýju heimkynni og sá að um leið og
maður kemur inn i blokkina blasir
við skilti sem á stendur stórum
stöfum öll sala bönnuð i húsinu.
Þóttist ég himin höndum hafa tekið
því í raðhúsinu var aldrei stundlegur
friður fyrir mönnum að selja
sitthvað. Úrvalið var fjölbreytt, ull-
arvettlingar, jólasveinahúfur,
merki, blöð, happdrættismiðar,
grænmeti, egg, og svo mætti lengi
telja. Var ekkert tillit tekið til þess
hvort ætla mætti að húsráðendur
væru sofandi, merkjasölubörnin
voru til dæmis iðulega mætt
snemma á sunnudagsmorgnum.
Ekkert þýddi að segja þeim að ónáða
mann ekki framar því næsta
sunnudag komu önnur börn.
En léttir minn yftr húsnæðis-
skiptunum vegna þessa stóð ekki
lengi. Friðurinn fyrir hvers kyns sölu-
mönnum er sízt minni. Ég man ul
dæmis ekki hve margar ferðir var
komið fyrir jólin til þess að reyna að
pranga inn á mann jólapappír. En
það sem endanlega olli því að ég
settist niður og hripaði þessar linur
voru orð sem féllu i útvarpsþættinum
Syrpu fyrir um það bil hálfum mán-
uði. Þessi orð hafa oft hljómað í eyr-
um mér síðan. Rætt var við einn af
þeim bóksölum, sem ganga í hús að
falbjóða vöru sína. Hann var spurður
að því hvað hann gerði þegar hann
kæmi í fjölbýlishús, þar sem stæði að
sala væri bönnuð. Það vafðist ekki
lengi fyrir honum að svara. Hringt er
áeinni af bjöllunum og þess gætt að
hún sé ekki hjá húsverði, hann myndi
aldrei hleypa bóksalanum inn. Sá er
svarar hringingunni er spurður að því
hvort viðkomandi bóksali megi koma
upp og ræða við hann andartak.
Þessu er oftast ljúfmannlega tekið og
dyrnar opnaðar fyrir bókasalanum.
Hann fer síðan upp og ræðir við
þann sem var svona hjálplegur. Þegar
hann síðan kveður spyr hann að því
hvort ekki sé í lagi að ganga í fleiri
ibúðir. Þeim sem opnaði er vitaskuld
alveg sama og segir svo vera. Þá
þykist bóksalinn vera búinn að
baktryggja sig gagnvart húsverði því
hann getur sagt sem svo, „Þessi
maður í þessari ibúð veitti mér leyfi.”
Sniðugt ekki satt. Bóksalinn tók það
fram að þetta teldi hann skyldu sína
því allir væru svo ánægðir með þessa
þjónustu.
Vakin og dregin
upp úr baöi
En eru það allir? Ég get ekki talið
mig eina um það að vera það ekki.
Tvisvar i einum mánuði hefur drepið
dyra hjá mér maður frá Helgafelli að
bjóða mér heildarútgáfu Laxness á
spottpris. í fyrra sinnið reif hann
mig upp úr baðinu og seinna sinnið
vakti hann mann minn sem vinnur
vaktavinnu og sefur því á ýmsum
tímum. Ég sá ekki manninn í seinna
skiptið er hann kom og veit því ekki
hvort um var að ræða sama mann í
bæði skiptin. Ég hafði tekið skýrt
fram við manninn sem kom í fyrra
sinnið að við hjónin vildum ekki
verzla við hann, vildum við kaupa
okkur bækur færum við i næstu
bókabúð.
SNÖGGUR
RÁSFASTUR
Nú er ég einmitt komin að því
sem mér finnst vera kjarni málsins.
Þeir sem kaupa vilja bækur geta
annaðhvort farið í bókabúðir,
skrifað þangað eða hringt.
Sölumennska hús úr húsi er ekki rétt-
lætanleg. Sérlega ekki þar sem þess
er getið í húsunum að öll sala sé
bönnuð. Það verður jú að ætlast til
þess að þeir sem selja bækur séu
læsir, ekki satt, og þeir eins og aðrir,
virði þau boð og bönn sem sett eru.
Kæru bóksalar, látið mig og aðra í
friði.
Lygin:
Hún er það ógurlegt
alheimsrökkur
sem alt gerir
heldimt og kalt
S.K. skrifar:
Þorsteinn Thorarsensen minnist á
þessa þulu eða gátu í föstudagsgrein
sinni þann II. júlí sl. Hér hafið þið
gátuna i heild — ef þið kærið ykkur
um.
Gátu þessa fékk ég hjá gömlum
manni, Benjamin Kristjánssyni, sem
lézt fyrir nokkrum árum.
Gáta:
Kringum oss flœkist eitt kvikindis grey.
kvikindi þetta sé ég núna.
Höfuðlaust, fótalaust, þei, þei, þei!
Sko, þarna hafið þið gömlu frúna!
Gamla frúin ergömul i hettunni,
gengurþó staflaus á hteðum og sléttunni,
skjögrandi, veltandi, skriðandi, smjúgandi,
skoppandi, hoppandi, stökkvandi, fljúgandi,
laðandi, geysandi, lötrandi, fjúkandi,
llðandi, þrammandi, dansandi, rjúkandi.
Fer hún um gjörvallan gamlan heim,
gestinum taka menn höndum tveim.
í Ástrallu ogAmeriku
állta flestir hana piku.
Einstaka menn segjast ei vilja sjá hana,
örfáir reka hana burtu og slá hana.
Alstaðar býr hún,
öllu viðsnýrhún,
fjölrœðin er hún,
furðu margt sér hún.
Hún á bú hjá brunnunum,
íhurðarkvenna munnunum,
hún tekur vlns úr tunnunum
tappa, ogsegirgott.
Hún prédikar með prestunum,
hún prangar á gömlu hestunum,
hún liggurí vagna lestunum
hún lifir nokkuð flott.
Oft er húnfalin Ifallegu nöfnunum,
feitlagin er hún I stórbókasöfnunum,
fylgir hún ætið og alstaðar póstunum
ungfrúnna stundum hún hallast að brjóstunum.
Hún setur dómþing að dáins börum,
hún drýpur afmanna og k venna vörum,
hún skrafar I réttar skjölunum,
hún skrikir í fundasölunum,
hún flakkará llkhúsfjölunum,
hún fyllir kirkju afreyk,
hún slær bumbu i blöðunum,
hún blindar flesta I stöðunum,
hún breiðist út hjá böðunum,
við horð hún situr keik.
Ómandi l Ijóðunum,
laðandi I hljóðunum,
Iskrandi I peysunum,
pískrandi i hreysunum,
suðandi á völlunum,
syngjandi i höllunum,
iðandii ræðunum,
riðandi í fræðunum.
Grúfir hún yfir
öllu sem lifir.
Hún er sá andsvali ísþokumökkur
scm isböndum reirir mannkynið alt.
Hún erþað ógurlegt alheims rökkur
sem alt gerir heldimt og kalt.
Nokkrar spum-
ingar til KSÍ
Daði Guðmundsson, Hlíðarstræti 12
Bolungarvik, skrifar:
Mig langar til að spyrja mótanefnd
'KSÍ nokkurra spurninga:
1) Hvað olli því að ÍBÍ og Ung-
mennafélag Bolungarvíkur voru
ekki látin leika saman í fyrstu um-
ferð bikarkeppninnar?
2) Þegar mótanefnd KSÍ raðar
saman liðum í fyrstu umferð, er
þá ekki reynt að hafa kostnað við
ferðalög í lágmarki?
3) Hefði ekki verið eðlilegra og
ódýrara að UMFB og ÍBÍ hefðu
leikið saman í fyrstu umferð?
4) Hvers vegna þarf 4. flokkur
UMFB að leika sex útileiki en fær
ekki nema þrjá heimaleiki skv.
mótaskrá?
5) í B-riðli fjórða flokks eru ein-
göngu lið á höfuðborgarsvæðinu
eða í næsta nágrenni við höfuð-
borgina, aö liði UMFB undan-
skildu. Telur mótanefnd KSÍ að
réttlátlega hafi verið raðað niður
heimaleikjum og útileikjum i
þessum riðli?
6) Er það sanngjarnt að eitt lið í B-
riðli þurfi að greiða í ferðakostn-
að á aðra milljón umfram önnur
lið í riðlinum?
7) Þegar þetta er skrifað á fjórði
flokkur UMFB eftir að leika tvo
útileiki, við Ármann og Selfoss.
Ég skora á mótanefnd KSÍ að
endurskoða mótaskrána og láta
þessa tvo leiki fara fram á heima-
veUiUMFB.
8) Skv. mótaskrá áttu ÍK og UMFB
að leika í fjórða flokki 3. júlí.
Hver var vegna var ekki leikið þá,
hver bað um frest, hver ákvað
frestun og hver ákvað að leika
skyldi 5. júlí?
Að lokum vona ég að mótanefnd
KSÍ hafi það að leiðarljósi í framtíð-
inni að raða leikjum þannig niður að
kostnaður við ferðalög komi sem
jafnast niður á félögunum.
•l