Dagblaðið - 19.02.1981, Side 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 19. FEBRUAR 1981.
2
reglugerð^ o io{ Mmtnhír
- -.«/.«»- ■
1. gr. ' . _
, rá voUorö vinnuvcitanda **nV|
. 7 ax. or6ist svo: or|of. M »«nn » 'ol f. voWorft irunaöar-
. jr.afa-"si•é.'je1. nsn*«—
|lM‘r0r,"ctntmrirorlo!?4rsin». %,5uI.kcl„HUnn .U.'.lum, l.ar
IW.SnSur. «.»
r tr0 minuðir «*öa • • ()r|ofsCc8 <*r ondurgrcd ..nu, fr;l dagsolningu >||
1 ckki vcriÖ notaCui.
2. gr.
Ákvæöi til bráöabirgöa.
jstíás^-agsrsss- ”■ ;
hótnrávlsun vcgna innborgnö _ r 87 24 descinbcr
1Ú" tlcglugcrö 581051 ^ 1,l'S!'r ' S“' '
og brcytlng á ......
uni i". ••• —
niag.málaréla»■ n'>r" '374'
F. h. r.
HullErimm Dnlhcrg.
Allt á þetta sér stoö 1 reglugerðum.
Oriofs-
greidslur
— reglugerðaf rumskógur sem
almennur borgarí ratar ekki í
Reiður faðir hrlngdl:
Dóttir mln sem er skólanemi og
vinnur aðeins á sumrin ætlaði að taka
útorlofiðsitt idag(13/2).
Hún var með yfirlit yfir stöðuna á
orlofsreikningnum frá 24/11. Á
pósthúsinu var henni sagt að það
þýddi ekkert fyrir hana að reyna að
fá orlofið borgað fyrr en hún væri
komin með nýtt yfirlit 1 hendurnar,
sem á að senda út 1 enduðum febrúar.
Samkvæmt reglugerð er aðeins
greitt út samkvæmt yfirlitinu frá
24/11 í mánuð eftir að yfirlitið var
gefið út, sama gildir með yfirlitið sem
kemur út i enduðum febrúar.
Mér finnst óþolandi að hægt sé að
neita að borga þessum krökkum,
pening sem þau eiga. Þessir peningar
iiggja hjá póstinum vaxtalausir og
þeim sem eiga peningana er
skammtaður viss tími til að ná þeim
út.
Þetta eru peningar sem fólk á og
mér finnst að hægt eigi að vera að
taka þá út þegar eigendur óska þess.
Stjórnmálamenn, vaknið af þyrnirósarsvef ninum:
Bjórinn strax!
—ekki vanþörf á nýjungum til að rjúfa vítahringinn
Bjórinn 1 frihöfninni á Keflavikurflugvelli er aðeins fyrir þá sem ferðast landa á
milii. DB-mynd Höröur.
F.inar Sigurðsson skrifar:
Sjálfsagt eru fiestir íslendingar
orðnir langþreyttir á að vera
meðhöndlaðir eins og börn eða fá-
vitar af stjórnmálamönnum
þjóðarinnar. Sofanda- og þumbara-
háttur þessara manna er oft með
slíkum ólíkindum, að maður hlýtur
að efast um að þeir hafi yfirleitt
nokkra hugmynd um skoðanir
fólksins 1 landinu og grundvallar-
mannréttindi.
Eitt er það mál, sem hefur verið
stöðugt aðhlátursefni útlendinga,
sem hingað hafa lagt leið sína og
undirstrikar sofandaháttinn betur en
flest annað, en það er svokallað bjór-
mál. í stuttu máli, þá er okkur sagt
að sala 2—5% sterks bjórs, sem
margir segja mun hollari en t.d. kaffi
muni leiða ólýsanlega bölvun yfir
þjóðina. Á sama tíma er ýtt að okkur
40—50% sterku eldvatni. Þetta er
ekki ósvipað og meina manni sem á
hríðskotabyssu að bera baunabyssu.
Skemmtanalffið
Svokallað skemmtanalif á íslandi
er ákaflega óskemmtilegt. Fólki er
pakkað eins og síld inn í hávaða-
samar skemmur, og allar samræður
verða að fara fram með öskrum eða á
fingramáli. Eldvatni er ausið út á
ærnu verði í hverju horni og við-
skiptavinirnir bulla og hegða sér and-
lega og líkamlega í hlutfalli við styrk-
leika þess sem þeir hella í sig.
Með tilkomu bjórsins myndi
skapast hér grundvöllur fyrir
þesskonar andrúmsíoft, sem maður
finnur svo víða erlendis. Fólk situr á
litlum, þægilegum stöðum i rólegu
andrúmslofti og ræðir málin yfir
glasi af góðu öli. ölvun sést varla á
nokkrum manni og fólk fær tækifæri
til að kynnast á eðlilegan hátt, ekki í
gegnum slagsmál eða með því að
deyja brennivínsdauða i kjöltunni á
einhverri dömunni.
íslendingar eru ákafiega
einangrað fólk og því ekki vanþörf á
nýjungum, sem hjálpa okkur að rjúfa
vítahringinn. Bjórinn og hið af-
slappaða skemmtanalíf sem honum
fylgir, er kjörimt í það hlutverk.
Bjórdrykkja landans
Árlega fara u.þ.b. 70 þúsund
íslendingar til útlanda. Eftir því sem
bezt verður séð þá neytir þorri þessa
fólks bjórs sér að skaðlausu. Og hvað
með allan bjórin, sem bruggaður er 1
heimahúsum víðsvegar um landið?
Hefur hann innleitt einhver áður
óþekkt vandamál?
Andstæðingar bjórsins benda á að
verði hann leyfður, þá sé hætta á að
unglingar geri sér um of dælt við
hann. Sú varð reynsla Svía, þegar
byrjað var á að selja 3.6% bjór i
kjörbúðum þar í landi (eða var hér
aðeins um almenna drykkjuaukningu
að ræða). Þessu er til að svara og er
viðurkennt af öllum sem eitthvað
hafa með þessi mál að gera, að
íslenzkir unglingar komast yfir allt
það áfengi sem þeir vilja og þeir sem
þurfa að staðaldri að skipta sér af
þessu fólki, dauðadrukknu og
spúandi út um allar jarðir, eiga vafa-
laust erfitt með að ímynda sér að
bjórinn geti aukið á þennan vanda.
Bjórfyllerí eru ákafiega erfið — sér-
staklega daginn eftir.
Kúgun
Samkvæmt nýlegri skoðana-
könnun Dagblaðsins, skiptast and-
stæðingar og fylgjendur bjórsins í
nokkuð jafnar fylkingar. Það er
athyglisvert, að margir, sem spurðir
eru um þessi mál, svara eitthvað á þá
leið að auðvitað hefðu
þeir sjálfir ekkert á móti þvi að hafa
bjór og stafaði engin hætta af, en
þeir treystu ekki öðru fólki eins vel og
væru þvi á móti honum. Hér gætir
greinilega áhrifa frá áróðri, sem
templarar, gamlar kerlingar og annað
staðnað fólk hefur rekið hér um ára-
bil.
Hvað sem þessu líður hefur fólk
fullan rétt til að vera á móti sterkum
bjór og það mun heldur enginn neyða
það til að drekka hann.
Lýðræði byggist ekki á að 51
prósent þjóðarinnar kúgi hin 49
prósentin eða stjórnmálamenn kúgi
allan landslýð.
Stjórnmálamenn, vaknið af
þyrnirósarsvef ninum.
Bjórinn straxl
Utvarp:
Hefðu getað slegið á léttari strengi
—sl. mánudagskvöld þegar óveðrið gekk yfir
Bryndis Þráinsdóttir hringdi:
Sl. mánudagskvöld gekk yfir
landið allhrikalegt óveður sem er
ábyggilega enn mörgum í fersku
minni. Ég er ein af þeim mörgu sem
stóð ekki alveg á sama, m.a. vegna
þess að plötur fuku af næstu húsum
og bjóst ég alveg eins við þvi að fá
þær inn í íbúð. Hávaðinn í veðrinu
og bárujárninu sem lamdist viö húsin
var hreint ekki skemmtilegur.
Til að hafa einhvern fastan punkt
í öllum þessum látum kveikti ég á út-
»
í óveörlnu sl. mánudagskvöld fór allt
af stað, en ekki haggaðist dagskráin I
gamla, góða Rfkisútvarpinu.
-DB-mynd E.Ó.
varpinu. Þar var sagt að fólk ætti að
fylgjast með tilkynningum. En viti
menn, á milli tilkynninganna var flutt
sú allra leiðinlegasta og mest niður-
drepandi músik sem hægt hefur verið
að finna. Þetta sarg í útvarpinu var
lítið skárra en sargið í járnplötunum
fyrir utan gluggann minn. Þetta voru
vist kvöldtónleikar. En út yfir allt tók
þegar þulurinn vildi hughreysta hlust-
endur vegna þess að stytta hefði
þurft tónleikana vegna tilkynninga,
með því að segja að þetta yrði flutt
aftur seinna, þvílík hughreysting.
Nú vil ég spyrja, var ekki hægt að
hætta við siíka dagskrá og flytja létta
tónlist á milli tilkynninganna, þegar
fólk var beðið um að fylgjast með út-
varpi.
Með ósk um að útvarpsmenn
muni það næst þegar slík ósköp
ganga yfir landið, að reyna að lífga
svolítið uppá tilveruna, með léttleika,
ekki því gagnstæða. Að lokum mætti
minna útvarp Reykjavík á að það býr
líka fólk úti á landi.