Dagblaðið - 17.09.1981, Blaðsíða 9

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1981.
i
Erlent
Erlent
Erlent
Erlent
I
Vogelkennara, en hánn handlangar trompet
George Segal getur fleira en leikið í kvikmyndum:
Kom jram með jasshljóm-
sveit í Camegie Hall og
þótti jlinkur á banjóiö
Margir frægir tónlistarmenn hafa
komið fram í Carnegie Hall-hljóm-
leikahöllinni í New York og má þar á
meðal nefna Arturo Toscanini, Igor
Stravinsky og Louis Armstrong. En
fáir hafa verið jafnánægðir með fyrstu
hljómleika sína þar og höfuðpaur og
banjóleikari Beverly Hills Unlisted Jazz
hljómsveitarinnar, leikarinn George
Segal. „Alla mína ævi hefur mig
dreymt um að spila í Carnegie Hall.
Það var því stórkostlegt að sá draumur
skyldi loks rætast. Tónlistin, brosandi
andlit áhorfenda og sál hljómleika-
hallarinnar runnu saman í eitt og til-
finningin var líkust því sem ég svifi,”
sagði Segal.
Þótt Segal hafi ekki beinlínis flaggað
leikni sinni á banjóið hefur hann spilað
á það í 40 ár, en hann er nú 47 ára
gamall. Hann byrjaði að koma opin-
berlega fram er hann var í háskóla, í
hljómsveit er hét Bruno Lynch og
keisaralega Jazz-hljómsveitin. Hljóm-
sveitin lék á næturklúbbum í Green-
wich Village á sjötta áratugnum, en
þegar George Segal fór að festa sig í
sessi sem leikari, hætti hann að hafa
tíma fyrir banjóið.
Fyrir tveimur árum stofnaði hann
síðan ásamt sex vinum sínum Beverly
Hills Unlisted Jazz-hljómsveitina og
hún lék aðallega á smástöðum í Holly-
wood. í fyrra kom hljómsveitin síðan
fram í sjónvarpi og i framhaldi af því
frétti Johnny Carson af löngun Segal
til að leika í Carnegie Hall. Þaðan barst
fréttin til Steve nokkurs Lawrence og
hann bauð Segal og hljómsveit að
koma fram í tónleikahöllinni frægu.
Af Segal er það annars að frétta að í
okóber verður frumsýnd ný mynd með
honum. Hún nefnist Carbon Copy, og
mótleikari Segal er Susan St. James.
Segal hefur í hyggju að halda sig áfram
við leiklistina þótt upp hafi komizt
hversu góður banjóleikari hann er.
,,Mér þykir afar gaman að spila á
banjóið,” segir Segal, „og það gleður
mig og áheyrendur.” Meðal aðdáenda
Segal er jassistinn frægi Lionel
Hampton. „Suma leikara langaði til að
geta sungið og suma söngvara langaði
til að geta leikið,” segir Hampton.
„George er hins vegar tónlistarmaður
og góður leikari. Og það er virkileg
sveifla í tónlist hans.”
Prinsessur
eru ekki
verri þótt
þœr vökni
Carbon Copy hehir nýjasta mynd George Segal, en þar leikur hann á móti
Susan St James.
Enginn er verri þó hann vökni, segir máltœkið, og það fékk Karólina prinsessa I
Mónaco að reyna um daginn. Karólina lá þá og sólaði sig á sundlaugarbakka er tvo
flleflda karlmenn bar að og án frekari formála þrifu þeir I hendur ogfœtur Karóllnu
og hentu henni út I sundlaugina. t vatninu lenti prinsessan með miklum buslugangi en
hún hafði baru gaman af öllu saman og hló innilega að tiltœki piltanna. Íbúar Ifursta-
dœminu Mónaco hafa bœðiþetta atvik og önnurfyrirþvl að Karólína sé nú búin að ná
sér eftir skilnaðinn við Philipe Junot. Hún sé með öðrum orðum aftur komin út á llfið
og byrjuð að slá sér upp með hinum og þessum karlmönnum.
Við gritmurlnn i Jerusalem. Gamkt mannlnn langar tHað halda upp á atdaraf-
mœllsfttí borginni helgu.
Gamall draumur rætist:
Heldur upp á 100 ára af-
mœliö í Jerásalem
Max Rubin hafði lengi átt sér þá ósk
heitasta að halda upp á hundrað ára af-
mælisdaginn sinn í ísrael — ef hann
lifði svo lengi.
Og nú er hann búinn að pakka niður
í ferðatöskurnar því hann erá förum til
Jerúsalem eftir helgina.
— Eiginlega eru tveir mánuðir
þangað til ég á afmæli, sagði hann við
fréttamann sem átti við hann viðtal á
heimili sonar hans í Kaliforníu. — En
ég ætla að flýta honum dálítið svo að
ég geti verið viss um að sjá eitthvað.
Heyrn og sjón hefur nefnilega
hrakað á þessu 99. aldursári hans. Svo
að hann var farinn að hafa áhyggjur af
því að ekkert yrði úr ferðinni.
— En það er ekkert að heilanum,
segir gamli maðurinn brosandi og
strýkur snjóhvítt skeggið.
— Heilinn er eins og gúmmí. Ef þú
teygir ekki á því, þornar það upp.
Rubin hætti að reka matvöruverzlun
sina fyrir 20 árum og settist i helgan
stein. í ísrael verður hann heiðurs-
gestur skóla fyrir bágstadda drengi,
Boys Town Jerusalem. Það er einnig
stofnandi þessa skóla, Ira Guilden, sem
greiðir ferð gamla mannsins. Hann
komst að þessum draumi hans þegar
Rubin gaf skólanum fyrsta tékkann
sem hann hefur fengið frá tryggingar-
stofnun, en hann var að upphæð 9.000
dollarar.
Það var ekki fyrr en í fyrra að hann
fékkst til að útfylla þau eyðublöð sem
nauðsynleg eru til að fá úr tryggingum
það sem honum ber. Og þess vegna átti
hann þessa fjárhæð inni hjá stofnun-
inni.
Rubin fæddist í pólsku þorpi 1881 en
flúði til Bandaríkjanna 1905 undan
gyðingaofsóknum og einnig til að
sleppa við þjónustu í rússneska hern-
um. Þegar hann settist í helgan stein
1949 voru ekki til neinar tryggingar
fyrir þá sem stunduðu sjálfstæðan at-
vinnurekstur.
Hann lifði af sparifé sínu og því sem ■
fjögur börn hans létu af hendi rakna.
Þegar lögum um ellitryggingar var
breytt þannig að hann átti rétt á bótum
neitaði hann að sækja um þær. Sagði
hann að það væri hann sem væri í
skuld við landið en ekki öfúgt.
Fjölskyldan álítur að hann hafi verið
hálfpartinn gabbaður til að fylla út
eyðublöðin. Og þegar tékkinn frá
tryggingarstofnuninni kom, neitaði
Rubin að taka við honum og gaf hann
fyrrnefndum skóla.
Dóttir hans Maria hefur skrifað fjöl-
skyldubók um líf hans. En gamli
maðurinn ypptir bara öxlum og segir:
— Ég er ekkert öðruvísi en annað fólk.
Ég stofnaði til fjölskyldu, ól upp börn
mín og þau hafa heppnast vel. Er þetta
ekki bara saga okkar flestra í hnot-
skurn?