Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 04.06.1939, Page 2

2
StJNNUÖAGtJft
Eldingin, sem gripin var á lofti
Saga eftír B. Travcn
Satans verkfæri, þá hal'Si hann
Niðurlag.
Hundarnir höíSu í rifrildinu
vell Maríu GuðsmóSur í eld-
inn. Og þar lá hún nú álíka
hjálpar- og varnarlaus og
venjuleg spýta, sem kastaS cr í
cld.
Uundar gálu vilanlega ekki
horiS skvn á, hvaS þeir höfSu
gerl, og þvi urSu þeir ekki um
neitt salcaSir. En Cíprianó
skildi þaS á augahragSi, aS
liundarnir höfSu veriS sendir
af sjálfum Satan til þess aS
fella á hann sök.
Hann 'greip hina heilögu
jómfrú úr cldinum í ofboSi án
þess aS lesa einu sinni Ave
María.
Hin heilaga jómfrú hélt
vinstri hendi viS lijartaslaS og
þaSan lágu gullnir geislar i all-
ar áltir. En hægri hendi hélt
hún blessandi jafnhátt munn-
inum. Lófinn vissi upp á viS,
en ekki eins og venjulegt er
um blessandi bönd aS þeim,
er krýpur biSjandi fvrir fram-
an.
I’cssi hönd var kolbrunnin,
en hélt þó enn lorminu. SíSan
hægra megin var og aS byrja
aS kolast.
Cípríanó slökkti í kolunum
meS kaffinu, sem eflir var, og
þegar þaS var þrotiS, slökkti
hann með því aS hrækja á
glæSurnar. Hann hugsaSi ekki
andartak um þaS, aS í þessu
gæti leynzt nokkurl virSingar-
leysi. I’egar ósköpunum
þyrmdi yfir, var hann, þrált
fyrir sitt sannkrislna uppeldi
orSinn heiSinn Indíáni.
Ló varS hann fyrst aS marki
heiSinn Indíáni, þegar hann.
fór aS hugsa sig um, hvaS hann
skyldi nú laka lil bragSs. Hann
gleymdi því alveg, aS þelta
var hin heilaga jómfrú, sem
álti aS heiSrast og tilbiSjast
eins og bún væri þarna lifandi
í eigin persónu.
Hann hraSaSi sér aS loka
dyrunum, svo aS enginn annar
væri lil frásagnar um livaS
orSiS var. Hann vissi aS
þetta varS honurn ekki
fyrirgefiS. Þó áS liann gæti
sagt, aS liundarnir liefSu veriS
samt meS ófyrirgefanlegri ó-
gælni í hugsun og verki gefiS
Salan þella einslaka færi á sér.
þessi óheppni mátti ekki
verSa lil þess aS hann tajiaSi
sínu trúnaSarstaríi. Reyndar
voru lekjurnar ekki svo mikl-
ar, aS mikil eflirsjá væri aS því
þessvegna. Fimm til tíu centa-
vos fyrir skírli, tuttugu og
fimm centavos fyrir beztu
brúSkaup, en þegar fálækt fólk
átti i hlut ekki nema firnrn
centavos, jafnvel ekki néma
tvö cenlavos. Og bezl var aS
j lala ekki margt um jarSarfar-
irnar. í þorpinu var enginn vel
cfnaSur borgari. I’aS var sann-
arlega ekki heldur hægl aS
segja, aS presturinn sæti hér í
góSu brauSi. Reyndar var liann
mjög þungur kross þessum fá-
læka söfnuSi. Ef fólkiS væri
þess ekki fullvísl aS þaS ætli
örugg laun trúar sinnar á
himnum, og bænir prestsins
væru nauSsynlegar lil þess aS
fá sól og regn á réttum tíma,
svo aS sauSurinn yrSi vænn og
tialdi. íJaS er ekki krókalaus
leið).
Sem kunnugl er, eru Dalirn-
ir ein frægasla og söguríkasta
byggS Svía, og einungis Verm-
land slendur þeim jafnfætis
sem vögguhéraS sænskra stór-
skálda og rilhöfunda. Dala-
menn eru sér þessa meSvitandi.
Brunnsvik hefur heldur ekki
skyggt nafn Dalanna, enda
melnaður þeirra.
Brunnsvik er í senn ein og
þríein: LýSháskólinn, L. 0.-
skólinn og A. R. F. (Menning-
arsamband alþýSu, sem hefur
þar stytlri námskeiS yfir sum-
armánuSina, cn liefur flult aS-
albækistöSvar sínar lil Stokk-
hólms, Gautaborgar og Málm-
eyjar).
A.B.F. er stofnaS í Bnmnsvik
1912, aSallega fyrir forgöngu
Richards Sandlers. Rúmið leyf-
ir ekki . aS sagt sé frá þessari
þýSingarmeslu menningarstofn
un sænskrar alþýSu, aS þessu
sinni. I’css skal aSeins gcliS, aS
A. R. E. hefur skipulagt sjálfs-
menntunarviSleitni fólksins,
slofnaS alþýSuhókasöfn, elnt
lil námskeiSa, skipulagl fyrir-
lestraferSir í landinu o. fl. o. fl.
L. O.-skólinn er stofnsellur
1929 og byggSur upp meS A. R.
E.-námskeiSum og lýSháskól-
ann sem fyrirmynd.
Skólinn er fastur þriggja
mánaSa sumarskóli fyrir full-
trúa senda af liinum ýmsu fag-
j félagasamböndum, en á vet-
urna senda fagfélögin (eilt fag-
lelagasamband i senn) 50 af
meSlimum sínum lil hálfsmán-
aSar námsdvalar. Allt á kostn-
aS fagfélagasamhandanna eSa
einstakra fagfélaga. (Auk þessa
styrkja lagfélögin þá af meS-
limum sínum, scm vilja sækja
lýðháskólana).
Samvinnan milli lýSháskól-
ans og L. O.-skólans er hin
bezla, m. a. sameiginlegt mötu-
ncvli.
þaS var mjög lærdómsríkl
fyrir mig — úllendinginn, að
fá aS kynnasl á þennan liátt
svo mörgum alþýSumönnum
frá hinum ýmsu atvinnugrein-
um og landshlulum og kannske
ekki sízt þeim, sem komu af
höfunum, flulningaskipverjum
— þeir höfSu Irá mörgu nýslár-
legu og fróSlegu aS segja.
Pessi námskeiS eiga miklum
vinsældum aS fagna. Hvenær
eignazl íslenzk verklýSshreyf-
ing sinn slcóla?
Jón úr Vör.