Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 79
79
Það sannar þúsund ára búnaðarsaga þjóðarinnar til fullrar
hlítar.“i)
Það er leitt fyrir A. S., að þessi spaklega ályktun hans
sannar hreint ekki neitt. Með sama rétti mætti staðhæfa, að
ástæðulaust væri að auka ræktun, því búnaðarsagan sann-
aði, að við hefðum í þúsund ár getað aflað heyja á þýfðum
og reytingssömum mýraslægjum út um hvippinn og hvapp-
inn með orfi og hrífu. Við gætum því sparað okkur allar
vélar til jarðvinnslu og heyskapar og að sjálfsögðu líka fræ
og áburð til ræktunar. Við komumst líka af í þúsund ár án
vega og þá líka þeirra samgöngutækja, er þarfnast vega, og
hvað þá með steinhúsin, vatnsleiðslur, skólplagnir, rafvirkj-
anir, að ég ekki nefni síma og útvarp. í þúsund ár vorum
við án alls þessa og ættum því að geta verið það áfram, sam-
kvæmt viðhorfi Arnórs. Á þessu er bara sá ljóður, að það
er sitt hvað, að geta komizt af með eitthvað og að sætta sig
við það. Á landnámstíð létu bændur sér nægja að fá 1100
kg af mjólk eftir fullmjólkandi kú, að því er fróðir menn
telja. Um síðustu aldamót var þetta komið upp í ca 2000
kg, og allan þennan tíma felldu bændur þráfaldlega úr hor.
Nú látum við okkur ekki nægja minna en 3500 kg eftir full-
mjólkandi kú og það af snöggtum feitari mjólk en áður
var, og teljum alla vanfóðrun með örgustu búskaparsynd-
um.
Sannleikurinn er sá, að við getum nú ekki verið án kjarn-
fóðurs í nautgriparæktinni, fremur en við getum verið án
ræktunar, véla, vega og margháttaðra framfara og þæginda,
vegna þess, að íslenzkt þjóðfélag í dag er, að allri gerð,
starfsskiptingu og lífsviðhorfum, allt annað þjóðfélag en
það, er hér hokraði í þúsund ár við lítinn orðstír og engin
þægindi. Af þessum ástæðum sannar fullyrðing Arnórs og
tilvitnun í þúsund ára búreynslu hreint ekki neitt.
Arnór telur, að mikill áróður hafi verið hafður uppi af
1) Leturbreytingin mín. Ó. J.