Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 89

89
aukizt, og afsannar því fullkomlega staðhæfingu Arnórs um
lélegan árangur af kjarnfóðuraukningunni í nautgriparækt-
arfélögunum yfirleitt. Þegar þessi reynsla S. N. E. er athug-
uð, sést bezt hve fráleitt það er, þegar A. S. segir: „Menn geta
athugað skýrslur frd hvaða nautgriparcektarfélagi sem er og
peir munu alltaf komast að því nœr sömu niðurstöðu: Því
meira kjarnfóður sem gefið er umfram ca 300 kg hverri kú,
því minni mjólk fœst fyrir hvert kg.“x)
Satt að segja er þessi klausa harfa undarleg og dularfull.
Hvað á Arnór við með „300 kg hverri kú“? Meinar hann hér
meðaltai eða hámark án tillits til þess hvað kýrin mjólkar?
Hvernig hefur hann fundið þessa tölu og hvemig getur liann
fært sönnur á, að hún sé sú eina rétta, þegar um kjarnfóður-
gjöf er að ræða? Áður hefur hann í raun og veru fordæmt
kjarnfóðurnotkun, en fær svo allt í einu eftirþanka og dump-
ar niður á 300 kg á kú, án þess að gera nokkra grein fyrir
þeim. Kjarnfóðurnotkunin á öliu landinu var 1959 um 463
kg á fullmjólkandi kú. Á reiknaða árskú sennilega 40—50 kg
minni, og um 100 kg. minni, sé miðað við skýrslufærða kú.
Hvað af þessu Arnór á við með „300 kg hverri kú“ verður
ekki séð. Eðlilegast er að ætla, að hann meini hér skýrslu-
færðar kýr, en þá er líka hið þjóðhagfræðilega séð hættulega
kjarnfóður komið niður í ca 50 kg á kú eða minna og sann-
ast þá hér, að oft verður lítið úr því höggi, sem hátt er reitt.
Að lokum skulu hér rifjaðar upp og undirstrikaðar megin
orsakir þess, að við notum erlent kjamfóður handa mjólkur-
kúm og verðum að gera það.
1. Reynslan sýnir, að kýr okkar geta ekki að jafnaði torgað
meiru gróffóðri en því, er þeim nœgir til viðhalds og til að
mjólka um 10 kg á dag. Sunnanlands ná kýrnar líklega ekki
einu sinni þessu marki og sama gildir um 1. kálfs kvigur, er
varla geta mjólkað meira en 5 kg á dag af tómu heyfóðri.
Fyrir hver 2.5 kgaf 4% feitri mjólk, sem kýrnar gefa umfrarn
1) Leturbreytingin mín. Ó. J.