Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 27
27
Hve rnargar vélar getur einn mjaltari annazt?
Mjaltaráðunautana og búnaðarhaglræðingana greinir á
um það, hve margar mjaltavélar einn mjaltari geti og eigi
að annast. Þeir fyrrtöldu líta svo á, að það sé mjaltahæfni
kýrinnar, sem ákveði hve hratt hún verði mjóikuð og hve
langan tíina vélin þurfi til að mjólka hana. Þetta sjónar-
mið munu bæði kúaeigendur og dýralæknar viðurkenna,
því tómmjaltirnar eru ein þeirra synda, sem eiga drýgstan
þátt í að spilla heifbrigði kúnna og veikja mótstöðuafl
þeirra gegn júgurbólgunni.
Búnaðarhagfræðingarnir líta hins vegar þannig á málið,
að mjaftararnir verði að hafa há laun vegna hins nauðsyn-
lega starfs, er þeir inna a£ höndum. Þess vegna aðhyllast
þeir þá stefnu, er heimtar, að sem flestar kýr séu mjólkaðar
á hverri tímaeiningu. Launin halda áfram að stíga miklu
hraðar en mjólkurverðið og það ýtir undir þetta sjónar-
mið.1) Á það verður þó einnig að líta, að ef sú stefna, sem
leiðir tif þess, að sem ílestar kýr fáist mjólkaðar á tíma
hverjum, gefur líka flest júgurbólgutilfelli, getur hagnað-
urinn orðið vafasamur.
Eitt er nokkurn veginn víst, kýrin er enn þá nokkurn
veginn eins og þegar hún var handmjöltuð og þótt vera
megi, að með kynbótum sé hægt að nálgast það, er nefna
mætti ákjósanlega vélmjaltakú, þá verður samt sjálf undir-
staðan að mjóikurframleiðslunni óbreytt, og enginn mjalt-
ari má ganga fram hjá þeirri staðreynd. Nákvæm athugun
þessara mála hefur leitt í ljós:
1. Beztar verða mjaltirnar ef hverjum manni er aðeins
ætlað að annast um eina vél. Þá hefur hann nægan tíma til
að undirbúa kúna vel og á réttu augnabliki. Þá getur hann
einnig gefið sér tíma til að framkvæma nauðsynlegar strok-
ur við lok mjaltanna og að Iireyta vel. Þessi aðferð notar
1) Hér er að sjálfsögðu miðað við danskar aðstæður. Ó. J.