Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 36
36
loknum, svo hægt sé að drepa þær bakteríur, sem lifa af
þvottinn.
Dauðhreinsiin með hita er eðlisfræðileg aðferð, sem drep-
ur alla venjulega sýkla og styður að mjög fljótri og rækilegri
þurrkun, en það hindrar aftur þróun smáverugróðurs. Upp-
hitunin er því einhver albezta dauðhreinsunaraðferðin. Ör-
uggast er að skipta um alla hluta úr venjulegu gleri en
nota í staðinn „plexigler“, sem þolir hita, þegar þessi að-
ferð er viðhöfð, en það springur ekki við hitabreytinguna.
Suða eða skolun úr sjóðheitu vatni (1000 C) er örugg og
áhrifarík dauðhreinsun. Vatn, allt niður í 70° C heitt, get-
ur líka dugað, ef hlutirnir eru látnir liggja um stund í því,
en sé hitinn lægri má ekki búast við öruggri dauðhreinsun
á mjaltatækjum.
Dauðhreinsun með gufu er aðeins framkvæmanleg í til-
luktum skáp, þar sem 90—100° C heit gufa getur leikið um
tækin í 3—5 mínútur, og síðan er hægt að þurrka þau.
Hdlfsjálfvirka hitadauðhreinsun á mjaltatækjum má gera
með dálitlu rafsuðutæki með hitastilli, sem rýfur straum-
inn, þegar einn líter af sjóðandi vatni hefnr farið í gegnum
tækin.
Efnafrœðilega dauðhreinsun á mjaltatækjum má fram-
kvæma með klór eða saltpéturssýru. Klórinn fæst í sam-
bandinu Kloramin, sem er hvítt duft, en einnig í sérstakri
blöndu —, sem er 15% upplausn af Natríumhypoklorit.
Klór hefur marga kosti. Hann er ódýr í notkun og auð-
veldur og hættulaus í meðferð. Klórsambönd þau, er hér
um ræðir, klofna í matarsalt og vatn. Eftir skolun úr klór-
upplausn er vökvinn aðeins látinn drjúpa af, en engrar
eftirskolunar er þörf. Þvert á móti verður að ráða frá skol-
un eftir klórböðunina, þar sem af henni getur leitt, að
tækin mengist að nýju bakteríum, því óvíða mun völ á svo
hreinu vatni. Dauðhreinsunin með klór er ágæt og full-
nægjandi, ef þvotturinn hefur verið vel af hendi leystur. Sé
þvottinum ábótavant, er klórskolunin líka ófullnægjandi,