Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 42

12
ið meiri árangur en svo, að Búreikningaskrifstofan berst
stöðugt í bökkum með sárfáa búreikninga árlega, sem gefa
að sjálfsögðu mjög vafasama mynd af búrekstrinum við
breytilegar aðstæður.
Afsaka má tómlæti það, er búnaðarhagfræðinni hefur
verið sýnt, með því, að fræðigrein þessi er mjög víðtæk, gríp-
ur inn í flestar aðrar greinar búfræðinnar og er því ekki
glöggt afmörkuð frá þeim. Þó ætla ég, að megindrættir
hennar séu sæmilega skýrir, svo vandkvæðalaust ætti að vera
að forma hana sem sjálfstæða námsgrein, sé ekki farið út í
smámuni og aukaatriði, en einmitt víðfeðmi fræðigreinar-
innar og teygjanleiki ætti að auka seiðmagn hennar og gera
hana eftirsóttari bæði sem kennslu- og námsgrein.
Hér á eftir skal nú freista þess að gera nokkra grein fyr-
ir þessari fræðigrein, þótt þar verði stiklað á stóru og ef til
vill gripið niður nokkuð af hendingu, því eigi hef ég hand-
bæra neina þá heimild, er gerir mér auðvelt að draga
markalínurnar. Þessari grein er ekki heldur ætlað það hlut-
verk að veita nokkra teljandi fræðslu í búnaðarhagfræði,
heldur fyrst og fremst að vera hógvært rabb um merkilega
og þýðingarmikla fræðigrein og til þess að vekja athvgli á
vanræktu viðfangsefni í búnaðarfræðslu okkar.
Rétt er að geta þess, að búnaðarhagfræðin hefur ekki
ætíð verið sniðgengin hér á landi. Þannig er eitt hið elzta
búnaðarrit okkar — Atli — fyrst og fremst búnaðarhagfræði,
sniðin eftir þörfum og aðstöðu þess tíma. I æsku sá ég rit-
aða hagfræði eftir Jónas Eiríksson, skólastjóra á Eiðum, er
hann hafði notað við kennsluna þar, en skólapiltarnir afrit-
að. Kenndi þar margra grasa og var fjallað um margt, er
bændur þess tíma urðu að kunna góð skil á, svo sem söltun
á kjöti, verkun skinna, viðhald amboða og annarra tækja
o. s. frv. í minni skólatíð á Hvanneyri, var kennt þar skrif-
að og fjölritað ágrip af búnaðarhagfræði eftir Pál Jónsson
kennara. Ekki man ég lengur gerla um hvað það helzt fjall-
aði en hitt ætla ég, að það mundi varla hæfa nútímaþörfum.