Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 44

44
og nytjaðar án nokkurra beinna eða teljandi jarðarumráða
(hænsn, svín). Venjulega útheimtir þó slíkur búrekstur,
íóður eða rekstrarvörur, sem vaxið hefur og þroskazt í
jarðvegi annars staðar. Slíkan rekstur nrætti nefna ófull-
kominn búrekstur. Þegar ég hér á eftir ræði um jörð þá á
ég við venjulega bújörð, nreð göllum og gæðum, aðstöðu og
ræktunarskilyrðum eins og gerist hér á landi.
Við mat á jörð koma fyrst til greina gerð hennar og lega
frá hendi náttúrunnar og þeir möguleikar til umbóta, er
hún býr yfir og hægt er að nýta með þeirri tækni og þekk-
ingu, sem við höfum á valdi okar. Jörð er tiltölulega ódýr
hér á landi og við val jarðar skipta lang mestu máli þeir
möguleikar til umbóta, sem í henni búa. Mat á náttúrleg-
um gæðum bújarðar getur verið næsta reikuit, en er þó
fyrst og fremst háð því, hvers konar búrekstur á að hafa
þar. Víð beitilönd og góð útbeit á vetrum hentar að sjálf-
sögðu fyrst og fremst sauðfjárbúskap, og þó einkum þegar
hann er rekinn á frumstæðan hátt, án þess að keppt sé að
hámarksafurðum. Engjalönd voru áður höfð í hávegum, en
eru nú lítils metin. Undantekningar þó úrvals áveitu- og
flæðiengjar. Hlunnindi, svokölluð, voru eitt sinn höfuð-
kostir jarða, en eru nú oft ekki talin þess virði að nýta þau,
auk þess sem innbyrðisverðgildi þeirra hefur tekið mjög
miklum breytingum. Þannig er jarðhiti nú kominn í
fremstu röð hlunninda, en áður var hann varla til þeirra
talinn. Veiði í vötnum og ám hefur vaxið mjög að verð-
gildi, meðan fuglatekja er nú lítið eftirsótt. Ekki er reki
heldur lengur í neinum hávegum hafður, nema þar, sem
björgun hans er mjög auðveld. Af hinum gömlu kostum
bújarða er í raun og veru aðeins einn, sem heldur velli, og
reyndar fer gildi hans vaxandi eftir því sem búskapurinn
og einkum ræktunin verður fjölbreyttari, en það er veður-
farið. Hagstætt veðurfar er og verður einn höfuðkostur
hverrar bújarðar, og þótt veðurfarið hafi yfirleitt farið batn-
andi hér á landi síðustu áratugina, má þó rekja mikið af