Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 50

ast í þau, verður í honum hiti, sem bæði hitar upp húspláss-
ið og þurrkar hauginn.
Um fjárhús má segja nokkuð hið sama. Fjárhús steypt í
hólf og gólf, einangruð með grindum og áburðarkjöllur-
um eru í raun og veru hreint óhóf. Vafalaust má gera ágæt
fjárhús, þar sem fénaðurinn safnar áburðinum undir sig,
ef notaður er dálítill undirburður og þess gætt að lofta
húsin nægilega vel. Sauðfé hefur enga þörf fyrir hlý, þræl-
einangruð hús. Ullarhjúpur sauðkindarinnar sér um það,
að hún sé ekki kulsöm og henni líður blátt áfram illa í
hita. Hún er fríloftsdýr, sem kýs að vera sem mest úti, sé
hún sjálfráð. Þess vegna á sauðfé að liggja við opið og
fjárhús að vera einfökl og köld. Margir munu telja þetta
ógerlegt vegna hættu á innfenni, en ég held, að innfenni
megi alltaf verjast, sé þess aðeins gætt að loka öllum trekk-
opum á húsunum nema dyrunum, þar sem féð fer út og
inn. Þegar gott er veður má svo opna þessi trekkop, háf og
glugga, upp á gátt.
Margir bændur hafa að mínum dómi gengið alltof langt
í íburði við gerð fjárhúsa. Þótt þeir hafi ráð á þessu, er það
ekki réttlætanlegt, því það gefur alranga hugmynd um til-
kostnað við búgreinina. Ekki kæmi mér á óvart, þótt í þess-
um efnum eigi eftir að verða hrein bylting hér á komandi
árum. Fyrst þarf þó helzt að gera nokkrar tilraunir með
mismunandi gerðir fjárhúsa, bæði til þess að rannsaka
hvernig hægt er að byggja þau ódýrast og hagkvæmast og
eins til þess að fá úr því skorið, að dýr fjárhús séu engin
nauðsyn fyrir góðum árangri í sauðfjárrækt.
Um geymsluhús get ég verið fáorður. Ekki svo að skilja,
að þau skipti ekki máli, heldur vegna þess, að það getur
alltaf verið álitamál, að hve miklu leyti þeirra sé þörf. Þau
eru aðallega fóður- og áburðargeymslur, matvælageymslur
og vélahús. Um áburðargeymslur hef ég þegar rætt. Hlöður
til heygeymslu eru ekki skilyrðislaus nauðsyn. Þær eru þó