Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 57
57
hér fyrst, er að sjálfsögðu veigamest og sú, sem mest veltur
á. Veldur því margt, svo sem það, að hún er framkvæmd af
eigendum búsins sjálfum, hún er ekki háð þeim takmörk-
um, sem venjulega gilda á vinnumarkaðinum, eins og
ákveðnum vinnudegi, mismunandi launatöxtum og þess
háttar. Launin fyrir hana fara einvörðungu eftir þeim af-
köstum, er hún veldur, og þeirri ánægju, er hún veitir. í
þessari vinnu er og fólgin stjórn og skipulagning allrar
vinnu á býlinu, og það er engan veginn óverulegur þáttur,
jafnvel þótt ekki þurfi að stjórna annarri vinnu en þeirri,
sem fjölskyldan getur lagt af mörkum. I þessu er ekki að-
eins fólgin dagleg verkstjórn, heldur einnig áætlun til langs
tíma um niðurröðun verkefnanna og hvenær hvert þeirra
skuli tekið til meðferðar. Slík skipulagning er auðvitað erf-
iðust í byrjun, en verður léttari með reynslu og æfingu. í
þessum efnum getur verið gagnlegt að halda ýmsar skýrslur
og skrá viðfangsefnin frá degi til dags. Þegar hjón eiga í
hlut, svo sem algengast er til sveita, verður fljótlega á milli
þeirra nokkuð eðlileg og sjálfsögð verkaskipting. í hlut
bóndans falla flest útistörf og gripahirðing, ásamt útrétt-
ingum. Þó er algengt, að konan taki einnig þátt í útistörf-
um, svo sem heyskap og fjósstörfum. Einkum ef ómegð er
lítil. Þetta er ekki óeðlilegt, því rás þróunarinnar hefur í
raun og veru létt miklu meiri störfum af húsfreyjunum en
af bændunum, samanborið við það, sem áður var. Valda
þessu stórum hagkvæmari húsakynni og margháttuð hjálp-
artæki innanhúss, en auk þess eru mörg störf, er áður hvíldu
á húsfreyjunum alveg úr sögunni, svo sem vinnsla mjólkur,
tóskapur, skó- og fatagerð o. s. frv.
Unglingavinnan hefur jafnan verið mikið nýtt í sveit, en
á því hefur þó orðið talsverð breyting. Vegna skólagöngu á
vetrum kemur sú vinna ekki teljandi til greina nema á
sumrin og þau störf, er áður voru unglingum mest ætluð á
þeirri árstíð, tíðkast ekki lengur. Vélarnar, sem nú er orð-
inn svo ríkur þáttur í sveitastörfunum, samrýmast furðu