Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 59

59
búnaðinum. A sumum stöðum, svo sem fjárræktarsveitum
og þar sem garðyrkja er mikil, er líka mikil þörf á ígripa-
fólki á haustin, en venjulega er þá betra úr að bæta, því þá
er eftirspurnin oftast minni eftir vinnuafli við sjóinn.
Undir þessum kringumstæðum geta komið til greina
bæði daglaunamenn, er taka taxta samkvæmt gildandi
samningum verkalýðsfélaga, og mánaðarmenn, sem að sjálf-
sögðu fylgja einnig ákveðnum taxta en eru ekki alltaf eins
nákvæmir með átta stunda vinnudaginn, sem vægast sagt
hentar alls ekki landbúnaði. Það er oft hægt að ráða mán-
aðarmenn þannig, að hófleg yfirvinna er innifalin í laun-
unum en það losar bóndann og reyndar verkamanninn líka
við smásmugulegan tímareikning og útreikninga eftir mis-
munandi töxtum. Þá má einnig benda á, að daglaunamenn
er vinna út í sveit, en eiga heimili í kaupstað, hafa komizt
upp með þá ósvinnu að hafa bæði fæði og húnæði aukreitis.
Þetta er þó ekki óverulegur póstur þegar mánaðarfæði karla
í kaupstöðum er komið upp í kr. 2000.00.
Þá verður að nefna eina tilhögun á aðkeyptri vinnu, er
mjög tíðkast til sveita og kemur sér einkar vel, en það er
umferðavinna á félagslegum grundvelli og flokkavinna.
Hin fyrrnefnda hefur tíðkazt til sveita um langt skeið, eink-
um við jarðræktarstörf, framræslu, flutninga og jarðvinnslu
og gæti mjög vel hentað á mörgum fleiri sviðum, svo sem
við húsabætur, fjósasnyrtingar o. s. frv. Þá hefur sú tilhög-
un aukizt mikið á seinni tímum, þegar um meiri háttar
byggingarframkvæmdir er að ræða í sveitum, að vinnu-
flokkar úr kaupstöðunum taki að sér að vinna verkið að
meira eða minna leyti og með þeirri tækni, sem við verður
komið. Slík störf, svo sem bygging votheyshlaða og útihúsa,
hafa sums staðar einnig verið unnin á félagslegum grund-
velli.
Þá má ekki gleyma því, að ýms stiirf, er áður voru unnin
á sveitarbýlunum, hafa flutzt í kaupstaðina eða á sérstök
verkstæði 'og eru unnin þar á vegum bænda eða einstakl-