Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 63

G3
ekki heldur líklegt að það verði hagkvæmara, og þegar bú-
ið er að leggja inn rafmagn má heita ógerlegt að hverfa frá
notkun þess. Olíukaup til aflvéla fara líka eftir því hvaða
aflvélar hafa verið keyptar og notaðar. Allir vita, að miklu
ódýrari orka fæst í dieselolíu en í benzíni, en hvað er hag-
kvæmast fyrir búreksturinn stjórnast af öðrum viðhorfum
og verður að afgerast í sambandi við vélakaupin, eins og
áður er vikið að. Hagkvæm kaup og notkun á olíum er
mjög samslungin vélakaupunum. í því sambandi má benda
á þýðingu þess að kaupa nógu stórar aflvélar, þannig að
venjulega þurfi ekki að beita nema 60—70% af fullu álagi.
Þannig vinna vélarnar bezt, endast lengst og eyða minnstri
orku.
Tilbúinn áburður er víðast orðinn mikill liður í bú-
rekstrinum og því áríðandi, að hann sé keyptur og notað-
ur á réttan hátt. Mikið hefur verið rætt og ritað um áburð-
arnotkun og líka allmikið gert til að rannsaka það mál, en
kjarni þess er sá, að áburðarþörfin er svo breytileg og stað-
bundin, að engar allsherjarforskriftir verða gefnar um
hana og enginn hefur betri aðstöðu til að meta hana og
ákveða en bóndinn sjálfur, ef hann aðeins er nógu athugull
og gjörhugull og þekkir undirstöðuatriði jarðræktarinnar.
Áburðarþörfin á hverjum stað fer eftir jarðvegsgerð og
jarðvegsástandi, notkun landsins og ræktunarástandi,
hvernig borið hefur verið á það að undanförnu o. s. frv.
Allt þetta á bóndinn að þekkja bezt og hafa nákvæma skrá
yfir. Ekkert getur þó skorið fyllilega úr um áburðarþörfina
annað en áburðartilraun og hafa bændur oft verið hvattir
til að gera mjög einfaldar en gagnlegar athuganir í þá átt,
en án teljandi árangurs. Mega þeir því sjálfum sér um
kenna, ef þeir vaða í villu og svima um áburðarþörf túna
sinna.
Það er ekki einhlítt að setja allt sitt traust á jarðvegs-
rannsóknir, sem enn eru hér í barndómi og ekki verða
gerðar af nokkru viti, nema þær séu undirbyggðar af til-