Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 65

65
viðfangsefni verða ekki afgreidd með órökstuddum skoð-
unum.
Notkun tilbúins áburðar miðast við það að nota hann
eftir þörfum, en hér getur verið erfitt að draga markalín-
urnar. Það kemur víðast hvar ekki að stórri sök, þótt við
berum á dálítið meira, en brýnasta þörf útheimir, af stein-
efnaáburði, fosfór og kalí, því í flestum jarðvegi geymist
hann mætavel, þar sem úrfelli eru ekki því meiri. Á hitt er
þó að líta, að jurtirnar auka notkun sína á þessum efnum,
ef gnægð þeirra fyrirfinnst í jarðveginum, og getur því
magn þeirra í uppskerunni orðið umfram þarfir og meira
en hagkvæmt er með hliðsjón af öðrum steinefnum.
Notkun köfnunarefnisáburðarins er þó mun vandasam-
ari. Vegna þess, að auðleyst köfnunarefni geymist mjög illa
í jarðvegi, þá er vöntun þess miklu algengari og augljósari
heldur en steinefnanna. Það er líka hægt að auka uppskeru-
magn mjög lengi með auknum köfnunarefnisáburði og hef-
ur þetta leitt til þess, að víða er farið að nota mjög mikið
magn af þessum áburði. Óhófleg notkun þessa áburðar hef-
ur þó sínar skuggahliðar. Þannig getur óeðlilega mikil
köfnunarefnisnotkun raskað hagkvæmu jafnvægi milli
hinna ýmsu efna í fóðrinu, torveldað verkun á grasi í vot-
heyi, útrýmt vissum jurtum úr uppskerunni, svo sem belg-
jurtum (smára), hindrað fræþroskun (korn), gert kartöfl-
ur lausar í sér og bragðvondar og stuðlað að kali, einkurn
ef köfnunarefnið er borið seint á. Jurtirnar haldast þá í
sprettu langt fram á haust og eru óviðbúnar frosti og snjó
þegar vetur gengur í garð. Sennilega er því oftast hag-
kvæmara að auka fóðuröflun með aukinni ræktun, heldur
en að reyna að knýja fram metuppskeru með óhóflegu
áburðarmagni. í þessu sambandi er ástæða til að benda á,
að í sambandi við notkun tilbúins áburðar og áburðar yfir-
leitt, er það eitt meginatriði að gera allar aðstæður, svo
sem framræslu, jarðvinnslu, jurtagróður og margt fleira,
5