Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 67

67
1) Að bæta úr vöntun, er kann að vera í gróffóðrinu, og
auka þannig notagildi þess. 2) Að vera beinn fóðurauki.
Vegna þess, að sjaldan er nákvæmlega vitað hvað hentar
bezt, er þá það ráð tekið að gefa kjarnfóðurblöndur sam-
settar af mörgum fóðurtegundum og auk þeirra nokkrum
steinefnategundum. Ekki henta þó sömu fóðurblöndur
öllum kúm jafnt eða á öllum árstíðum. Þannig er engin
þörf á proteinauðugum fóðurblöndum með góðri ræktaðri
beit og varhugavert að gefa mikið af þeim með snemmsleg-
inni vel verkaðri töðu. Þetta skiptir nokkru máli, þar sem
proteinið er alltaf dýrasta efnið í fóðurblöndunum og grip-
unum ekki heldur hentugt sé það notað nokkuð að ráði
umfram þarfir.
Hér hefur aðallega verið rætt um kjarnfóðurnotkun í
sambandi við mjólkurframleiðslu, en hún kemur einnig til
greina í sambandi við sauðfjárbúskap og þó einkum í tveim-
ur tilfellum, ef um eðlilegt ástand er að ræða. 1) Með beit
og þó einkum proteinauðugt kjarnfóður, svo sem síldar-
mjöl, sem getur stóraukið notagildi vetrarbeitarinnar. 2)
Er líður að sauðburði og á vorin meðan gróður er lítill,
einkum þó handa tvílembdum ám, er þurfa mikið fóður
til þess að geta gefið næga mjólk, og mun þá alhliða fóður-
blanda henta bezt. Að sjálfsögðu getur fóðurbætisgjöf á
öðrum tímum verið nauðsynleg vegna lélegs og hrakins
heys, eða beinlínis til heysparnaðar, en hvort tveggja verð-
ur að telja óeðlilegt og óæskilegt ástand. Þess skal þó getið,
að séu hey léleg eða af skornum skammti, er hyggilegast að
hefja fóðurbætisgjöfina í tíma, en bíða ekki þar til hey eru
á þrotum.
Þótt ekki verði hér rætt frekar um rekstrarvörur land-
búnaðarins er margt enn ótalið, svo sem efnisvörur til við-
halds á húsum og girðingum, lyf margs konar, svo sem bað-
lyf, bólusetningarefni og margt fleira, en það var aldrei
ætlunin með þessari ritsmíð að gera efninu full og tæm-
andi skil,
5*