Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Side 69

69
kostnaðar, en ný hlunnindi komin til skjalanna, er áður
voru lítt talin eins og veiði í ám og vötnum, kísilleir, bik-
steinn eða önnur jarðefni, er vekja vaxandi athygli.
Þótt hlunnindi séu fyrst og fremst náttúrfeg gæði, þá
eru þau mörg háð sömu iögmáium og önnur iandbúnaðar-
skilyrði, að þau má rækta og bæta jafnvel koma þeim upp
þar, sem þau ekki áður voru. Vafalaust má því, sé rétt með
farið, fjölga hlunnindajörðum all verulega, eins og líka
auðvelt er með rányrkju og vanhirðu að eyðiieggja mörg
hlunnindi.
Þau hlunnindi, er mest standa tii bóta, eru varp og veiði
í ám og vötnum. Kunnugir menn fuliyrða, að auðvelt sé að
auka æðarvarp með góðri vörziu, hirðingu og jafnvei tækni-
legri útungun eggja. Einnig sé gerlegt að koma því upp á
nýjuni stöðum, ef nógu vel er búið í haginn fyrir fugiinn.
Alkunnugt er, að veiði í ám og vötnum má stórauka með
klaki og hagkvæmum veiðiaðferðum. I smávötnum má
sennilega auka silung með áburði, og ýmsar verðmætar teg-
undir ferskvatnsfiska má rækta í tilbúnum stöðvum, þar
sem völ er á sæmilegri aðstöðu til að gera uppeldistjarnir
og hentugu vatni. Sennilega er hér um mikinn og óplægð-
an akur að ræða hvað þetta áhrærir. Með samtökum og auk-
inni tækni má nytja hlunnindi, er ekki verða nýtt nema
með nokkrum mannafla, eins og reka og bjargtekju, og
með borunum má sennilega allvíða finna heitt vatn í jörð,
svo til hagsbóta geti orðið þar, sem þess gætir nú iítið eða
ekki. Vegna kostnaðar við jarðboranir og óvissunnar um
árangur, koma slíkar framkvæmdir þó fyrst og fremst til
greina þar sem þéttbýii á í hlut.
í sambandi við gagnsemi af hlunnindum veltur rnest á
því að hafa glöggskyggni tii þess að koma auga á möguieik-
ana og hugkvæmni og atorku til að nýta þá. Víða mun verð-
mætum hlunnindum enn þá spillt vegna vanþekkingar,
vanhirðu eða með hreinni rányrkju.
Aukabúgreinar nefni ég þá þætti landbúnaðar, sem enn