Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Side 72
72
Býílugnarækt er víða erlendis nokkur tekjugrein hjá
sraábændum og gæti ef til vill einnig orðið það hér, því
satt að segja hefur engin viðhlítandi tilraun verið gerð með
þessa búgrein hér. Sennilega væri vænlegast til árangurs að
fá hingað einhvern vanan býflugnaræktarmann til þess að
hefja þessa búgrein á hentugum stað hérlendis, og kenna
jafnframt öðrum. Er þess þá að vænta, að hún mundi breið-
ast fljótlega út ef hún annars reyndist lífvænleg.
Þótt sumt af því, er hér hefur verið talið, sýnist smátt,
getur það þó orðið til nokkurra nytja ef rétt er á haldið
og haft sína þýðingu fyrir afkomu landbúnaðarins og upp-
eldi sveitaæskunnar. Allt eykur þetta fjölbreyttni atvinnu-
vegarins og sumt af því hentar vel sem viðfangsefni ungl-
inga.
IV. VIÐSKIPTI OG FÉLAGSMÁL.
Sem sjálfstæður framleiðandi og þjóðfélagsþegn, hlýtur
bóndinn að eiga í allmiklum viðskiptum út á við og taka
þátt í ýmiss konar félagssamtögum. Viðskiptin eru eink-
um við lánastofnanir og verzlanir. í fyrra tilfellinu verður
hann að vita giögg skil á lánsmöguleikum, eðli og gildi mis-
munandi lánsforma og gera sér glögga grein fyrir, að hvaða
marki hver tegund lána er honum hagkvæm. Hvað við-
skiptin við verzlanir áhrærir, þá er það að sjálfsögðu kapps-
mál hvers bónda að fá sem bezt verð fyrir það, sem hann
framleiðir, en greiða sem lægst verð fyrir þarfir búreksturs-
ins. Hér getur þó verið á margt að líta, svo sem greiðslu-
form. Lengi hefur hér tíðkazt eins konar blendingur af
vöruskiptum og lánsverzlun, þannig, að bóndinn tók út
vörurnar í reikning eftir þörfum en afhenti svo verzlun-
inni afurðir búsins jafnótt og þær féllu til og fékk þær inn-
færðar til reiknings með ákveðnu verði. Þessi verzlunar-