Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 77

77
sjálfsögðu innheimt í verði vikublaðsins. Síðastliðið ár
hætti Búnaðarblaðið að koma út um hríð og munu fjár-
hagserfiðleikar hafa valdið.
Hvað hafa svo bændur til málanna að leggja í þessu sam-
bandi? Þegar vikið er að að þessum málum á bændafundum
bera þeir ýmsu við. Sumir segjast engan tíma hafa til að lesa
og því tilgangslaust að kaupa búnaðarrit. I sjálfu sér góð
og gild ástæða, ef hún ekki stangaðist við aðrar staðreyndir.
Nær sanni eru sjálfsagt rök þeirra, er telja búnaðarritin
svo leiðinleg, að þau séu ekki lesandi, en þegar þessir menn
eru spurðir að því, hvernig þeir vilja þá hafa þau, gefa þeir
loðin og óákveðin svör. Þó virðist það helzt vaka fyrir þeim,
að efnið megi ekki vera þungt. Það eigi að vera létt og
skemmtilegt, engar tiilur, rökræður, eða langar greinar.
Það hlýtur að vekja mesta furðu, þegar hlustað er á
svona hugmyndaflækju, að Spegillinn sálugi skidi hafa vesl-
azt upp og dáið. Nú er íslenzk fyndni líklega farin sömu
leiðina. Þetta hefðu þó átt að vera rit við hæfi þeirra manna,
sem hvorki vilja taka sig sjálfa né atvinnuveg sinn alvar-
lega. Þessum mönnum virðist alveg sjást yfir þá staðreynd,
að landbúnaður er í öllu eðli sínu vísindalegur atvinnuveg-
ur, og að um hann verður ekki ritað af neinu viti eða
gagni, nema að styðjast við ýmiss konar vísindi og tölur, en
tölur og töflur virðast eitur í beinum flestra bænda.
Þá virðast margir ekki gera sér það ljóst, að búnaðarrit
eru með tvennu móti, þjónar tvenns konar tilgangi. Annars
vegar eru bændablöð eins og Freyr og Búnaðarblaðið, er
flytja stuttar, vekjandi greinar og búnaðarfréttir og koma
út oft árlega. Hins vegar eru tímarit eins og Búnaðarritið,
Ársrit Rf. Nl. og Árbók landbúnaðarins, er ætlað er að
flytja lengri og rökstuddari ritgerðir og skýrslur og korna
út aðeins einu sinni eða mjög sjaldan á ári hverju, eða þá
á nokkurra ára fresti eins og Búnaðarskýrslurnar. Hvað
skyldu annars margir bændur lesa þær?
Þegar nánar er að gætt, þá er það ljóst, að það, sem mest