Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 78

78
plágar búfræðirit okkar og veldnr fjárhagsörðugleikum
þeirra, er sú staðreynd, að allt of margir bændur hafa eng-
an áhuga á búfræðilegum efnum, leiðist að lesa um þau og
kjósa heldur eitthvert annað lesefni.
Ef til vill væri snjallasta ráðið að hætta útgáfu þessara
rita. Eg efa ekki, að nokkur hópur bænda mundi sakna
þeirra, en sá hópur er sennilega of smár til þess að geta
borið þau uppi efnahagslega. Vera má, að vöntun þessara
rita vekti nokkra bændur til alvarlegrar íhugunar um mál-
ið í heild og kveikti nýja áhugaöldu fyrir útgáfu þeirra.
Oft er á það drepið, að nýir menn þurfi að komast að
stjórn og útgáfu ritanna. Þeir gömlu séu of íhaldssamir um
stjórn, form og efni þeirra. Máltækið segir: „Nýir vendir
sópa bezt,“ og nokkuð er til í því, en mér er ekki kunnugt
um, að nokkur hafi bægt nýjum mönnum frá þessum rit-
um og ekki er mér ljóst í hverju það liggur, ef ungir
menn, er vilja harsla sér ritvöll, sjá áhugamálum sínum
betur borgið í nýju blaði, er, enn sem komið er, hlýtur
að hafa mjög takmarkaða útbreiðslu meðal bænda og held-
ur óljósa og ótrygga framtíð, heldur en að gera innrás í
Frey, auka þannig á fjölbreyttni hans og tryggja áhugamál-
um sínum og skoðunum á þann veg greiða leið til mikils
þorra bænda. Ef Freyr og önnur búnaðarrit okkar eru þurr
og leiðinleg vegna skorts á nýju blóði, þá held ég það sé
fremur vegna þess, að ungu mennirnir hafa brugðizt ritun-
um, heldur en að þeim hafi verið bægt frá.
Þá skal aftur vikið sérstaklega að Ársriti Rf. Nl. Ég hef
reynt ýmsar leiðir til að tryggja áframhaldandi útgáfu þess
rits, en með þeim dapurlega árangri, að ég var á síðastliðnu
ári orðinn sáttur við þá hugsun, að bezt væri að láta Ársrit-
ið hætta útkomu með næsta riti er telst 60. árangur þess.
Sjálfan mig skiptir þetta engu máli, hvorki fjárhagslega eða
vegna þess, er ég kann að rita hliðstætt því, sem Ársritið
hefur flutt. Því bæði má búast við, að skrif mín fari að
strjálast úr þessu, og ætti að vera auðvelt að koma því, er