Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 87

87
var 1960, kom í ljós, að ef dæma átti kynbótagildi nautsins
með tilliti til mjólkurfitu (fitueiningafjölda) var stöðvar-
dómur áreiðanlegri en dómur á dreifðum búum, ef dæturn-
ar voru 14 eða færri, en væru dætur 15 eða fleiri fékkst ör-
uggari dómur á nautið með því að dæma það á dreifðum
dætrum í héraðinu.
Kostnaður við dönsku stöðvarnar var á sl. ári (1961) tal-
inn vera um ísl. kr. 65.000.00 á prófað naut. Þá voru starf-
andi tvær afkvæmarannsóknarstöðvar eftir danskri fyrir-
mynd í Bretlandi, ein í Vestur-Þýzkalandi og ein í Svíþjóð.
A stöð í Svíþjóð, sem starfaði í tvö ár, þar sem prófuð voru
4 naut, varð kostnaður á prófað naut um ísl kr. 100.000.00.
I Noregi er talið að hægt sé að afkvæmaprófa sæðinga-
naut án stöðva fyrir fimrnta hluta þess kostnaðar, sem er
við dönsku stöðvarnar.
Þessar upplýsingar, sem tilfærðar eru hér á undan, eru
samankomnar á einum stað í bók, sem nefnist „Genetic
Aspects of Dairy Cattle Breeding“ (Þáttur erfðafræðinnar
við kynbætur mjólkurkúa) eftir Ivar Johansson, fyrrv. pró-
fessor í Ultuna í Svíþjóð, og var gefin út árið 1961 hjá há-
skólanum í Ulinois i Bandaríkjunum.
Ólafur hefur sitthvað fleira að gagnrýna í grein minni,
en ummælin um fóðrunina á kvígunum á Lundi og dönsku
afkvæmarannsóknastöðvarnar.
Er honum m. a. óljúft að fallast á réttmæti eftirfarandi
atriða:
1. að mjög mikið skorti á, að full vitneskja fáist um kyn-
bótagildi mjólkurkúa, þótt þær hafi ákjósanlegt við-
væri,
2. að meta beri kynbótagildi gripa eftir því, hve langt
þeir víkja frá meðaltali sambærilegra gripa á sama búi,
3. að mismunur á meðalnythæð kúa frá einu búi til ann-
ars erlendis stafi svo til einvörðungu af mismunandi
aðbúð, en að mjög litlu leyti af mismunandi erfða-
eðli,