Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 88

88
4. að hægt sé að meta kynbótagildi nauta með allmikilli
nákvæmni, þótt dætur þeirra búi við fremur léleg
skilyrði,
5. að röðun, sem gerð er á kynbótagripum við góðar að-
stæður haldist að jafnaði við lélegar aðstæður, þannig
að versnandi aðstæður komi álíka hart niður á góðum
gripum og lökum.
Er leitt til þess að vita, þar eð hér er um grundvallar-
atriði að ræða í hagnýtri búfjárerfðafræði, og séu þau höfð
að engu, er lítil von um mikinn árangur af kynbótastarfinu.
Önnur gagnrýni Ó. J. á grein minni stafar nær eingöngu
af því, að hann vill ekki viðurkenna, að þessi grundvallar-
atriði geti verið rétt, og sé ég ekki ástæðu til að fjölyrða
um það. Ýmsar aðrar athugasemdir eru hreinn útúrsnún-
ingur, að því er virðist. T. d. heldur Ó. J. því fram, að
hefði samanburðurinn á finnsku nautunum átt að vera ein-
hvers virði, hefði átt að velja þau undan beztu kúnum á
betri búunum og beztu kúnum á lakari búunum. Hér var
hins vegar ekki um tilraun að ræða, heldur var sæðinga-
nautum, sem lengi var búið að nota, skipt eftir því, hvort
þau komu frá nytháum eða nytlágum búum, og útkoman
varð sú, að nautin frá lakari búunum stóðu sig betur,
vegna þess að þau áttu eðlisbetri mæður.
í sambandi við tillögur mínar um fyrirkomulag á af-
kvæmarannsóknum á nautum án notkunar afkvæmarann-
sóknastöðva vil ég taka fram, að þeim tillögum er ýtarlega
lýst í grein í 74. árg. Búnaðarritsins, og í grein í 6. tbl. Bún-
aðarblaðsins 1962 er sömu tillögur gerðar að umtalsefni. Er
því ekki ástæða til að minnast á nema tvö atriði varðandi
þær tillögur. Er þar annars vegar aldur nautanna, en liins
vegar fjöldi nauta, sem hægt er að prófa. Ó. }. telur að þau
verði ekki „fullreynd fyrr en þau eru 5—6 ára gömul“, með
minni aðferð. Eg get ekki séð, hvernig hægt á að vera að
komast neðar með aldurinn á nautunum en þetta, hvernig
sem að er farið. A Lundi var Ægir 5 ára og 22 vikna, Völl-