Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Síða 92

92
nýtrar búfjárerfðafræði. Ef við látum hjá líða að notfæra
okkur þessa auknu þekkingu, þá erum við að koma í veg
fyrir framfarir í búfjárræktinni.
Það er ábyrgðarhluti að þegja um hagnýtar nýjungar og
þögnin verður ekkert afsakanlegri, þó að hún stafi af
hræðslu við gagnrýni gamla tímans.
LÍTILSHÁTTAR ATHUGASEMDIR
við grein Stefáns Aðalsteinssonar.
Ég er þakklátur Stefáni Aðalsteinssyni fyrir það, að hann
sendi mér grein sína í Ársritið, en hef litla löngun til að
karpa við hann um framkvæmd afkvæmarannsóknanna í
Lundi 1957—’58. Mér virðist líka hann sneiða vendilega
fram hjá rökfærslum mínum í Ársritinu 1961 hér að lút-
andi, meðal annars því, að niðurstöður tilraunarinnar hafa
staðizt prýðilega praktíska reynslu, sem ætti þó að vera síð-
asta orðið í þessu máli.
Þó verð ég enn að víkja nokkrum orðum að þessari rann-
sókn, meðal annars vegna þess, að í ákafanum við að
hleypa stoðum undir kreddu sína, hefur Stefán gripið til
þess að búa til tölur eftir línuriti, sem vegna smæðar sinn-
ar hlýtur að vera ónákvæmt, en sem Stefán hefur einnig
misskilið og á ég ef til vill nokkra sök á því. Línuritið
heimilar sem sé ekki beinan samanburð á kjarnfóðri og
mjólk vegna þess, að á því er mjólkin færð sem vegin mjólk
en ekki sem 4% feit mjólk, hvað undirskriftin reyndar sýn-
ir. Nú voru Ægisdætur ekki aðeins hærri í mjólk heldur
einnig með fitu. Línuritið sýnir þess vegna of lítinn mun,
einkum á útbeitartímanum, þegar munur fitunnar var
mestur. Skal ég nú bæta úr þessu að nokkru með því að
birta hér fáeinar tölur, beint úr skýrslum rannsóknarinn-