Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 94

04
Ég held því fram, að afurðafóðrið verði að miðast. við af-
urðir hjá hópunum, hvort sem um yfirfóðrun er að ræða
eða ekki, og ef S. A. fellst nii á þetta, þá erum við sáttir
hvað þetta atriði áhrærir.
Það er líka einmitt þetta, sem gert er í dönsku afkvæma-
rannsóknunum. Það er mjólkurmagn hvers einstaklings,
sem stjórnar fóðruninni. Yfirfóðrunin kemur jafnt niður
á hvern einstakling.
Ef Vallardætur hefðu fengið aukaskammt af kjarnfóðri í
afkvæmarannsókninni á Lundi 1957—’58, þá hefðu Ægis-
dætur óhjákvæmilega átt að fá hann einnig, og þá er ég nii
smeykur um, að jöfnuðurinn á hópunum hefði ekki orð-
ið mikill.
Ég held að ég hafi ekki misskilið arfgengið, þótt ég sé
ekki eins elskur að meðaltölunum í búfjárræktinni eins og
S. A., en um þetta atriði nenni ég ekki að teygja lopann.
F.kki heldur um viðleitni hans til þess að fordæma afkvæma-
rannsóknirnar dönsku, sem öðrum þræði eru auðvitað fyrst
og fremst beint gegn fslenzku afkvæmarannsóknarstöðvun-
um. Þessi ádeila er þó næsta ófrjó, vegna þess, að stöðvarn-
ar eru staðreynd og ættu umræðurnar því frekar að snúast
um það, hvernig þær geti bezt náð tilgangi sínum. Ég hef
bent á, að vel megi gera jöfnum höndum afkvæmarann-
sóknir á stöð og með tilhögun S. A. Líka gæti komið til
greina að gera afkvæmarannsóknirnar að nokkru leyti á
stöð og að nokkru leyti úti í sveitunum hjá bændum.
Stefán segir í sambandi við afkvæmarannsóknirnar
dönsku. „F.kki er von að Ö. þ finni bess stað í skvrslunum
frá dönsku stöðvunum, að þær hafi brugðizt hlutverki
sínu.“ F.kki get ég fellt mig við þennan hugsunarhátt. Þetta
verður varla skilið á annan veg, en að S. A. sé að drótta þvf
að Dönum, að þeir falsi áranmir stöðvanna, eða stynori hon-
um undir stól, sem er nokkuð það sama, til þess að breiða
yfir mistök sfn.
Þetta held ég sé fráleitt. Hitt getur þá ekki síður orkað