Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 104

101
3. mynd. Breiður af atihvönn við Laxá i Þingeyjarsýslu. Ljósm.: H. H.
um og hlíðum á láglendi. Geitahvönnin er einnig víða í
skógum, þar sem rakt er.
Báðar tegundirnar hafa það sammerkt, að þrífast aðeins
þar sem vatn rennur eða sígur fram í gegnum jarðveginn.
Þær þrífast því ekki í mýrum. Ætihvönnin er meira bund-
in við rennandi vatn, einkum þó það afbrigði hennar, sem
vex á fjöllum uppi og kalla mætti fjalla-ætihvönn eða fjalla-
hvönn. Þessi hvönn er oft mjög stórvaxin, er talið að hún
verði allt að tveir metrar á hæð og sver að sama skapi. Hún
vex einkum við lindir á hálendinu, stundum í 500—600
metra hæð yfir sjávarmál. Til matar er hún bezt af öllum
tegundum hvannar og var fyrrum mjög eftirsótt. Annað af-
brigði ætihvannarinnar vex einkum í björgum við sjóinn,
og er algengt víða um land. Mætti kalla það strandhvönn
eða sæhvönn. Hún er minni vaxtar en fjallahvönnin og er
ekki talin jafngóð matjurt, þótt sennilega sé þar ekki mikill
munur á. Þessi tvö afbrigði verða varla aðskilin eftir öðru
en vaxtarstaðnum.