Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 111

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 111
111 holu, eitthvert handverk, lestur bóka, auk þess sem það þarf lengri hvíld en ungt fólk, en það er fyrst og fremst af unga fólkinu og tómstundum þess, sem ráðamenn og upp- eldisleiðtogar hafa áhyggjur. Ýmislegt er upphugsað og ráð- lagt svo sem: Leikvangar, íþróttir, tómstundaheimili, sum- arbúðir og svo að sjálfsögðu viðeigandi fræðsla og leiðbein- ingar, en þetta er fjárfrekt og árangurinn tvísýnn, því margt ungt fólk er einþykkt og óráðþægt og kærir sig ekki um neina forsjón. Verður vikið að þessu síðar í þáttunum. Það er augljóst, að eitthvað er meira en lítið bogið við þetta allt saman, og vík ég nú aftur að því, sem ég fyrr nefndi: Hvað mælir með því, að við gerum eins vel og við getum í starfi okkar?“ „Góð samvizka" mun einhver segja, en þetta getur svo sem eins vel snúizt við, svo við fáum sam- vizkubit af því að hafa gert eins og við gátum. Sjaldan er til forfrömunar að sælast, því sú skipan, er eitt sinn þótti sjálfsögð, að menn hækkuðu í stöðu eftir dugnaði, starfs- hæfni og starfstíma, má nú heita alveg úr gildi numin. Flestir nýliðar nýlærðir, telja sig nú svo miklu fremri hin- um gömlu, að ekki kemur annað til mála, en að þeir hefji sinn starfsferil á hæstu launum og í hæstu stöðum, og um flutning milli starfsgreina og embætta á opinberum vett- vangi, fer fyrst og fremst eftir pólitískri afstöðu, en ekki eftir hæfni eða reynslu. En „valt er völubeinið“ eða svo vill verða með hinn pólitíska styrk, er fer eftir því, hvaða flokk- ar eru við völd í þann og þann svipinn. Stundum geta líka pólitískar veitingar orðið flokkunum til lítils framdráttar. Ég tel mig vera orðinn nógu gamlan til þess að hafa séð og reynt ýmislegt á lífsleiðinni. Ég hef kynnzt allmörgum er tóku starf sitt mjög alvarlega, helguðu því alla sína krafta og drógu hvergi af sér, en báru lítið úr býtum. (Þegar þeir unnu eitthvert afrek, var það að vísu gott, en þó þótti eng- in þörf á að víðfrægja það eða hafa það í hámæli, fyrr en þá ef til vill þegar þeir voru dauðir. Ef þeim mistókst, skorti aldrei ámæli og allir þóttust hafa séð það fyrir, að svona
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.