Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 114

114
var annað sýnilegt, en að fjóshitinn mundi nokkurnvegin
fylgja lofthita úti á hverjum tíma. Þar við bættist svo, að
þvert við annan enda fjóssins var hlaða, aðgreins frá því
með timburvegg, óþéttum og úr sér gengnum. Var hlaðan
svo opin, að þar hlaut að kófa inn í hvert sinn, sem eitt-
hvað hreyfði snjó. Að þessu sinni var hlaðan galtóm, svo
ekki var heyið til skjóls. Hlaðan líka svo lítil, að hey úr
henni gat ekki enzt fjósinu nema nokkurn hluta vetrarins.
Innréttingin í f jósi þessu átti sinn þátt í að gera það óvist-
legt. Bálkar og milligerðir úr ósamstæðu, mjög sundurleitu
spýtnarusli, vel til þess fallið að safna ryki og óhreinindum.
Hirðing kúnna var í samræmi við allt annað. Þær voru
flestar með þykka mykjuskán á lærum og þaktar mykju-
slettum alveg fram á haus, úfnar á hár og holdgrannar, svo
mikið bar á rifjum, en þó ekki beinlínis horaðar. Þrír kálf-
ar vóru þarna í uppvexti, en þar sem básar allir voru upp-
teknir af eldri gripum, var þeim búinn staður á öðrum enda
traðarinnar í þröngum skonsum, er ekki leyfðu neina fram-
för og gerðum úr spýtnarusli.
Viðdvöl hafði ég þarna skamma og athuganir mínar því
ófullkomnari en vert hefði verið, en að henni lokinni spurði
ég mann, sem með mér var og var kunnugur fjósum í hér-
aðinu yfirleitt, hvort þetta fjós væri ekki hrein undantekn-
ing, hvað umbúnað og umgengni áhrærði, en því neitaði
hann ákveðið. Taldi hann, að í héraðinu væru mörg fjós
þessu lík eða verri og fjölmörg, þar sem umgengni væri
engu betri eða lakari.
Nú vaknar sú spurning: „Hvernig geta bændur sætt sig
við svona lagað?“ Einn svarar ef til vill: „Ég hefi nú ekki
ráð á að hafa þetta skárra. Búskapurinn ber sig nú ekki
betur en þetta. Helvítis ríkisstjórnin hefur séð fyrir því.“
Annar kann að segja: „Ég þarf að byggja nýtt fjós, og það
hefur nú staðið til síðustu árin, svo það borgar sig alls ekki
að tjasla í þetta gamla“.
Bæði eru svörin fráleit og sýna, að viðkomandi bændur