Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Qupperneq 115

115
hafa alls ekki gert sér grein fyrir því, að góð aðbúð mjólk-
urkúa hefur hagfræðilega þýðingu og svarar kostnaði.
Oft má bæta léleg fjós stórlega, án mikils tilkostnaðar.
Fjósið, sem fyrr var nefnt, var engin undantekning frá því.
Veggi mátti hreinsa og kalka síðan eða mála. Þakið þurfti
að þétta, gera við einangrun þess og klæða innan á sperrur
með borðvið eða plötum. Sömuleiðis gera góða, einangraða
milligerð milli fjóss og hlöðu og klæða hana þilplötum eða
hlaða úr steini fjósmegin. 'Þá þurfti að gera hlöðuna fok-
helda. Glugga þurfti að stækka eða fjölga þeim og gera svo
sem tvo völtuglugga og einn hæfilegan háf á þaki. Milli-
gerðirnar allar þurfti að fjarlægja og setja í staðinn einfald-
ar, sléttar og nettar milligerðir úr járnrörum. Við það hefði
rýmið í fjósinu aukizt og aðstaða til hirðingar stórbatnað.
Fjósið þannig endurbætt hefði ,með sómasamlegri um-
gengni, getað orðið dágóð vistarvera, veitt kúnum óaðfinn-
anlega aðbúð og getað gert fjósamanninum hirðinguna auð-
velda og fjósvistina þolanlega.
Auðvitað hefðu þessar umbætur kostað nokkuð, en ekki
þykir mér ósennilegt, að þær hefðu líka getað hækkað af-
köstin um nokkur hundruð kg af mjólk á kú. Aðeins 100 kg
hækkun á kú, hefði getað gefið um 5000 kr. tekjuauka fyrir
allt fjósið. Er því auðsætt, að nokkru má til kosta, og ekki
borgar sig að fresta öllum lagfæringum vegna þess, að ein-
hverntíma í óákveðinni framtíð á að byggja nýtt fjós.
Eg er sannfærður um, að fjöldi fjósa á landi hér þurfa
umbóta við, smárra og stórra. Sums staðar er aðeins um
þrifnaðar og hirðingaratriði að ræða og verður engum nema
eigendunum kennt um þá ágalla. Oft þurfa þau þó meiri
eða minni viðgerðir og endurbætur, svo sem einangrun,
bætta loftræsting, aukna birtu, breyttar innréttingar o. s.
frv. Þeta eru atriði, sem oftast er hægt úr að bæta, en er
ekki gert vegna hugsunarleysis og þess, að eigendunum eru
ekki ljós þau einföldu og auðskyldu sannindi, að afköst
kúnna eru mjög háð aðbúð þeirra og líðan.
8*