Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Page 134
134
Jo’fnUecjLir
2. mynd. Vetur í Aphelion.
ur næst sólu, styttist, en lengist á þeim hlutanum, er fjar-
lægist sólu mest. Auk þessa fer svo jörðin hraðar á braut
sinni næst sólu en fjæst. Árstíðirnar milli jafndægra verða
því mjög mislangar og sú, sem er tiltölulega köld vegna
fjarlægðar frá sólu, verður líka mun lengri en hin, sem er
tiltölulega hlý. (Viðvíkjandi atriðunum A, B og C, saman-
ber 1. og 2. mynd).
Þegar öll þessi atriði, A, B og C, er snerta afstöðu jarðar
til sólar og breytingar á henni, eru athuguð og það með,
að þau eru reglubundin (periodisk), er líka augljóst,
þar sem umferðartími þeirra er misjafnlega langur, að þau
geta ýmist verið samverkandi eða gagnverkandi, svo þótt
eitt þeirra út af fyrir sig orki ekki stórbreytingum á veður-
far jarðar, gildir annað ef þau leggjast öll á eitt.
Hægt er með furðu mikilli nákvæmni að finna hvenær
slík samverkan hefur orðið á löngu liðnum árþúsundum.
A. Milancovitsh tók sér fyrir hendur að reikna þetta út