Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Blaðsíða 4

„ .. . Menn verða að læra af eigin reynslu — vega og meta, hvað
bezt er og farsælast. Reynslan er bezti skólinn, finnst mér. Hún hefur
kennt mér að hefja sláttinn snemma. Hafa góða aðstöðu til votheys-
gerðar og kraftmikla súgþurrkun . ..“
(Tíminn, 8. sept. 1976, leturbr. hér).
Hér mætti til færa ummæli fleiri bænda, er hníga í sömu
átt, en það bíður betri tíma.
Lítum örlítið nánar reynslureglurnar þrjár, sem Jón í
Fljótshólum nefndi okkur.
„Út að slá,...
Sá, sem snemma ber út, hefur oftast nær af því mikinn
hag, enda hefur hann með sér ýmis rök:
• Hann hefur í höndunum hráefni, sem nálgast kraftfóð-
ur að verðmæti, fóður, sem orðið getur ótrúlega nota-
drjúgt í vetrarfóðrun, jafnvel þótt það velkist nokkuð.
Ekki sízt munu blessaðar kusumar launa það ríku-
lea:a með nyt sinni og matargleði. Þótt ýmsum kunni
að þykja rýr arður spildunnar, sem árla er slegin sum-
ars, má mikið vera, ef afurðirnar — mjólk eða kjöt —
af henni liggja að baki afurðum þeirrar, sem síðla er
slegin, ef allt er reiknað með.
• Hann hefur í höndum sér hráefni, sem kjörið er til
votheysgerðar. Eigi á annað borð að verka vothey, er
ljtill hagur af því að draga það langt fram á sumar.
• Hann er við heyskap hið næsta lengstum sólargangi,
en sá tími nýtist betur til heyvinnu en stuttir síðsum-
ardagar með náttdeigju. Ekki sízt kemur þetta við þurr-
heysbóndann, þar eð þerrar dofna talsvert, er sumri
hallar.
„Þrátt fyrir óáran, hrakning og hríð......"
Mikið hefur verið skrifað um vothey á landi voru, en minna
verkað af því — því miður. Ekki er ætlunin að bæta miklu
6