Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Blaðsíða 68

smátt, njóta einnig betri kjara en hinir. Þannig er bændum
greitt sem svarar 7 krónum íslenzkum aukalega á lítra fyrir
fyrstu 30.000 mjólkurlítrana sem þeir leggja inn árlega, en
víða eru jarðir svo litlar, að þær bera ekki meiri bústofn,
en sem skilar þessu mjólkurmagni.
Nú er það alkunna, að ekki er auðvelt að framleiða mjólk
þannig að markaðnum sé fullnægt, en offramleiðsla verði
ekki að ráði. Núverandi ástand í mjólkurmálum hér á landi
er gott dæmi um það. Við þessu vandamáli hafa samtök
norskra bænda brugðizt þannig, að lagður er skattur á kraft-
fóður, þegar framleiðsla þykir of mikil, en hann er lækkað-
ur eða afnuminn, þegar þörf er á að auka mjólkurframleiðsl-
una. Hvort fjármunum er síðan varið til að greiða niður
verð á kraftfóðri, er mér ekki kunnugt. Hins vegar hefur
verið varið nokkru af þessum fjármunum til að byggja
vinnslustöðvar búsafurða, svo sem sláturhús og mjólkurbú.
Nú má spyrja, hvað valdi því, að landbúnaður og bændur
í Noregi njóta þess mikla stuðnings, sem framangreindar
lýsingar óneitanlega bera með sér. Svör við þvi eru marg-
þætt. Eitt er það, að bent er á að ríflegur helmingur þess
matar, sem Norðmenn neyta, mældur í hitaeiningum, sé
innfluttur. Sumt af því er jafnvel innflutt frá löndum, þar
sem fólk sveltur. Samstaða virðist vera um, að stefnt skrdi
að því, að innflutti hlutinn minnki á næstu árurn og til þess
að það takist þarf að auka framleiðslu og fjölbreytni norsks
landbúnaðar. Þá er ofarlega í umræðum um landbúnað í
Noregi það sjónarmið, að þjóðin þurfi að búa að sínu, ef
um erfiðleika í aðdráttum yrði að ræða, eða beinlínis skort-
ur á matvælum í heimi þar sem fólki fer sífjölgandi.
Á meðan Norðmenn hafa verið að móta þessa stefnu og
eru farnir að framfylgja henni að undanförnu, hefur um-
ræða um landbúnað uppi á íslandi verið í öðrum farvegi.
Hér á landi hefur á sama tíma verið rætt um það í fullri
alvöru, að því er séð verður, að flytja inn búvörur, sem hing-
að til hafa verið framleiddar í landinu. Þó eru hvoru tveggja
áðurgreindra atriða, sem Norðmenn hafa áhyggjur af í land-
búnaði sínum enn óhagstæðari á íslandi en í Noregi. Bú-
70