Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1976, Blaðsíða 89

eins dags ferðum bændafólks úr Engihlíðar- og Torfalækjar-
hreppi í A.-Hún. og Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði um
Eyjafjörð sl. sumar.
Heimsótti Rannsóknarstofnun Landbúnaðarins sl. vor.
Ræddi við yfirdýralækni um selenrannsóknir og innflutning
á selenkögglum í þeim tilgangi. Ymsar aðrar ferðir hafa verið
farnar í sambandi við þau rannsóknarverkefni sem að fram-
an greinir.
Þá hefur nokkur tími farið í störf fyrir Búnaðarbóka-
safnið á Akureyri, en Rf. Nl. er eignaraðili að því eing og
kunnugt er.
Nokkur orð um „heygæðadómgreindina".
Eins og minnst var á í starfsskýrslu minni sl. ár voru ráðu-
nautar og bændur hvattir til að þjálfa upp hjá sér „hevgæða-
dómgreindina“ með því að meta fóðureiningagildi hevsins
með hjálp skilningarvitanna einna saman um leið og sýnin
voru tekin sl. haust. Alls bárust 866 dómar um þetta efni
samanlagt úr A.-Hún., S.-Þing., N.-Þing. og Múlasýslum.
Allítarlegt uppgjör liggur nú fyrir varðandi þessar upplýs-
ingar og er niðurstaðan að sumu leyti mjög athyglisverð.
Kom það t. d. mjög skýrt í ljós að eftir því sem hlutaðeig-
andi heysýni véku meira frá meðalfóðurgildi heys á viðkom-
andi Búnaðarsambandssvæði, því meira hætti mönnum til
að vanmeta betra heyið, en ofmeta lakara heyið.
Það múndi hálfgert bera efni starfsskýrslunnar ofurliði að
birta í henni ítarlegar niðurstöður úr þessari könnun. Verð-
ur í þess stað fremur kosið að birta sérpistil um efnið ef
færi gefst. Annars má segja að heygæðadómgreind manna á
einstökum svæðum virðist vera nokkuð misbrengluð. Þó er
erfitt að draga einstök svæði í dilka á þessum grundvelli að
svo stöddu, enda skiptir það ekki miklu máli í sjálfu sér. Hitt
er mun meira um vert að reyna að gera sér fulla grein fyrir
af hvaða völdum menn líta heyið svo misjöfnum augum
eftir gæðum þess. Það virðist liggja í augum uppi að vitn-
eskjan um meðalfóðurgildið hefur mikil álirif á dómgreind
91