Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1980, Blaðsíða 75
hún að vera hæfilega einföld, en verður þó að ná yfir og
aðgreina helstu fyrirbæri.
Skipting Björns er allyfirgripsmikil og hefur reynst stirð í
notkun, þó aðeins sé um 13 flokka jarðvegs að ræða á grónu
landi.
Algengt er hinsvegar að nota þessa flokkun á grónu landi
lítið breytta og stytta og skipta þá jarðvegi á eftirfarandi hátt:
Flóar
Votlendi: Hallamýrar
Flæðimýrar
Mólendi (mismunandi djúpt)
Þurrlendi: Skriður og áreyrar
Melar og sandar
Votlendisflokkarnir þrír einkennast af grunnvatnsstöðu
upp undir eða í yfirborði jarðvegs mestan hluta ársins. Fló-
arnir með kyrrstætt grunnvatn, hallamýrarnar með talsvert
breytilega grunnvatnsstöðu og grunnvatnið oft á hreyfingu og
jafnvel undir þrýstingi. Flæðimýrarnar eru meðfram ám og
mjög undirorpnar flóðum og grunnvatnsstaða því breytileg,
en oftast há. Þá stendur oft yfirborðsvatn lengi á landi þessu.
Flæðimýrarnar eru einnig frábrugðnar flóum og hallamýrum
að því leyti, að magn lífrænna efna er ekki eins hátt, vegna
framburðar fínna ólífrænna agna sem berast með
straumvatni.
Flóarnir og hallamýrarnar einkennast af lífrænum leifum,
sem safnast hafa fyrir og hlaða upp mismunandi þykkum
jarðvegi, allt frá nokkrum cm upp undir 10 m.
Algengt er erlendis, að mýrar séu með 80-95% lífræn efni
(miðað við þurrefni). Hérlendis er samsvarandi tala oft 40—
70% lífræn efni að jafnaði, með frávik bæði upp og niður fyrir
þessi gildi. Hið mikla steinefnamagn íslenskra mýra berst í
jarðveginn með ýmsu móti, má þar nefna
a) við áfok fínna efna,
b) sem gosaska,
c) sem mýrarauði við útfellingu járns,
d) með plöntum og öðrum rotnandi lífrænum leifum,
e) með yfirborðsvatni.
Þessi atriði geta valdið miklu um ýmsa eiginleika jarðvegs-
77