Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 56

58
og dáð rannsókn og athugun þcirra. Skilji Sambandið
það ekki, er ástæða til að vefengja tilverurjett þess.
í annan stað eruð þjer bændur of fátækir og illa
settir í baráttunni fyrir tilverunni. pið hafið ekki
ráð á að híma hugsunarlaust og athafnalítið ár eftir
ár. Aðrar þjóðir geisast áfram í lífsbaráttunni og
keppa um gæði jarðarinnar við ykkur. Og það er
áreiðanlegt, að þær verða á undan og gera okkur að
undirlægjum nema við hefjumst handa bæði með
viti og dáð.
pað eru ekki lömbin, sem láta sig flá,
en lofðungar dýranna mörkunum á,
sem lífið til lotningar beigja.
þeir þylja ekki bænir og biðja ekki um frið
en böðul sinn helskotnir glíma þeir við.
pessu líkt finst mjer bændur ættu að snúast gegn
böðlum þeim, sem veita þeim þyngstu sárin. J?á er
sómi að bændastjettinni og mikil virðing að heyra
henni til, en allur ræflalýður á og má „fljóta sofandi
að feigðarósi“.
Benedikt Magnússon Blöndal.