Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1924, Blaðsíða 41

43
un kvenna, enda mundi það tilgangslaust, því menn
virðast alment sætta sig svo vel við samskólana, að
engin líkindi eru til að krafist verði breytinga á því
fyrirkomulagi fyrst um sinn.
Hitt er ólíklegt, að krafan um aukna sérmentun
kvenna geti lengur legið í láginni.
II.
Þegar frá er skilin brcyting sú á kvennaskólanum á
Blönduósi, er gerð var fyrir 3 árum, er verkleg kensla
var aukin svo mjög, að nú má hann fremur kallast
húsmæðraskóli, og stofnun hússtjórnardeildar við
kvennaskólann í Reykjavík, hefir lítið eða ekkert verið
gert til þess að undirbúa konur til þess starfs, er lang
flestar þeirra takast á hendur fyr eða síðar á æfinni,
húsmæðrastarfið. Hvað veldur? Er það tómlæti okkar
kvenna, eða þeirra er með mentamálin fara? Er það
skortur á skilningi á því, hversu þýðingarmikið þetta
starf er fyrir búskap einstaklings og þjóðar? Eða er
það þegjandi samþykki um, að engu varði, hvernig
þetta starf er af hendi leyst?
Undarlegast verður þetta og erfiðast að skilja, þegar
litið er til þess, að séð hefir verið fyrir búnaðarment-
un karla. Enginn efi er á því, að jafn snemma hefði
þurft að sjá konum fyrir sérmentun. Þó verður þörfin
á húsmæðraskólum í sveitum æ brýnni með hverju
ári. Ber margt til þess. En einkum breyting sú, er
orðið hefir seinasta aldarfjórðunginn á búnaðar- og
lifnaðarháttum manna í sveitum hér á landi. Þessar
breytingar eru svo miklar, að varla mun tekið of djúpt