Ármann - 25.01.1919, Blaðsíða 2

3
A R :í a n n
£. sandinum og aö öllu loyti miklu hontugri húsastrcði Þar en niöri á
sandinum, sökum frárenslis, og auk hess miklu^fogurra. Þó oru ýmsir
annmarkar á Þessu aö flytja huein , uins oe? nú skal hont á. Það yrði
s.d. ómögulegt ,eða lítt gjóviogt að flytja vorolunarhúðirnar og
vörugeymsluhusin, sokum. Þoss milzia koatnaöarauka som !• .yddi r.f hoira-
keyrslu varanna frá cjó. járnhraut yröi Þar vart vi'. kouið á Þcirri
löngu og hrootu lciö.
vu. ‘íieð íhuðarhuGi'i cv Þ'ð aö
íoa ‘

Þoim or
flestum tjaidað upp noó v> igalifi.p og af lítt ,góiu: ofnivið. ilörg
Þeirra oru nú Þog.av oröin nil CÍ.0 1‘UÍ.jI* Z?:. Cú'V Í 'Tl Ci o Tarn aö rífa
Þcssi hús og fiytja ’-au, Þa Iiygo or mjóg orfitt royndist. að kona
nu, got
Þ:in hcilum saman aftur. Þarpora huoin oru
nokkur ár og jafnvei í turi ára, of
Það gctur Því vart conii tii grcina
Enn hofir og veriö rr.tt un j?al
Þcss aö safna a5 sandi og Iic.kk.a upp landiö. Þogar Þotta konst tii
orða, var talii- hopJ.úlogra r.<’ 'bygrla jafnfrant grjótg.arða l>ór og Þar
um sandinn. Gótt var un styr'c úr oyolusjóöi op: hroppssjóði. Snnfromur
Þau 3taðið i
i.xkert voröur viö hein Iiroift.
i" flytja ’iúain.
ai sá ísi. korní
vndinn, til
gafu og yraair Þorpcouar davsv.
> r hr, Gr-’ót var aflo.ð ✓ 1 gar ð?.nr
nu í 1 önrur röðura, viC jV ogar á 3
hlTgja , alt stcndur í -j- O SJ a ð, «•
tínact í huntu. Uaioga C /ö hlut;
vcitti urahoði': ctyr . - Tr l’.ra.C
flovtt í ö ár tii hooa ) or or la
oift 060 floiri cfti.- astrrura og
t dro:~i; að Votrinura. lig-'-ir ]?að
sanclinu:-., ran onniá o.r ojfcort faric að
'■ iivaf Þaö grjót :r sraotf jr s’iátt að
cunu hó vora Gftir. Gýslur.ofndin
- og .:ofir ou upphí:ð veriö s'an-
om (sarf:. sýolufundarg :1 örðina
Q
18
•S>r'
1 11 a ir iga og hrota
a ura e . ð raonna,
>2ú • Að grcrða upp
u:u 3?a: ■, að af
c.f* Þvi . yröi
rarasunun,
h.irana
fyrir Pa uppiiKið. Ahugalcysi rar'na or her víösjaanlo
onds er n : liðinn norakur timi, sioan si ’• sfa flóö k
sandinn á stúru svcslí, or áhuga....\ái ýrasra. - Víof or
Þvi yrði nikil prýði, o*: Icrraddu*' oi- og txo aö gagn: ’
ekki jafn mikið.
ACalhcttan af 0jcvarflóöuic otafar fra V-fhira og léni Því scra
hún oft rayndar í raiklura vatnavoxtun; nrr Það stundura Því oen nscst
h^in að húoura, og ef l'á gh'ra-ir jafnfrarat pikié orira, og öldurnar
ná að flv, a inn í lónio, renna oldurnar a vvi fnsf hcin
fyllcct há kjallarar o.s.frv. ”<ónió er >ví holsfa orsöi
noiri sjávarflóða hór. - Ilcfir ió:i rctta rrrndaó nikla la.gö í oandinn
pví Þocrar vafr. lig rur iengi á raihit cand'borilni jöro, 3?jappast ax
sandurinn saraan oc l-.nd >ai sraá h:: ,:kar; cn hotninn vcrður 3and- og
•Seirborinn, Þjcttur og fastur svoooC vatntðoff'r Vart ráönvra tii Þess
að síga niður. Þal or kvn njög arið-rnd’ að koraa í vog fyrir Það að
vatn liggi lcngi Þarha á; og yröi Þvi holst 1xs.ort fra noö Því aóti
að hvggja fyririiieðslugarða I?ai! auotur vi 5 á, vniö áarhuginn. Gr jct
hað scm aflað hefir vcrio, og fvr or gcfic un, motti r.ofo. í garöana
eftir Þvi sera Það nragði. Garðnlnir rattu nC vcra tvoir og liggja*
jafniiliða - paraliol - moð oe. lg- motcrs niilihili. Tii Þcss að
frekar safni3t aö sandur, vori hctra að fongsla garðana saman moð
omerri höftum á stoku stað, eða við hvorja tvo raetra. Út frá
gcröunum beggja vegna, £etti og einr.ig að hyggja snrorri garða ca: