Ármann - 30.01.1919, Síða 3
A R I .I A N N
3
legt er aö ackan vorOur til ctórt jónc a nörguia jórðun, einkun á túnun
ocr í ‘brattlendi. Ilun er Þerar viöa r ?kin saraan í stórar dyngjur, sors
enginn annir aö moka, aö vísu getur eitthvað fokiö af Því í hurtu raeö
vorinu, en Þa getur líka öestst viö annað i staöinn eöa jafnvek raiklu
no.ira, Þvi n;.pu
Þaö er Þvi arí andi aö
-y ■*• •-** V .O. .4. v -U X X .. X. -V ' C. J-
f jöllunura.
rejrna aö oja raö fyrir sor í tíma, Þvx varl.*: veröa heyfyrnirra ar tii
hiálpar i Þetta sinn, oöa sist almennt. Sn ef ai hmdur :/:< 'u nu aö
okerða Þann litia oúotofn, er Þei*± hafa nú fprir fóöursrort nr'sta ár,
hold eg aö enginn fari aö veröa Öfundsveröur a‘f svoitahús?:an:iura.
Franh.
LEITDINGA3JETUR I SJ.LA?TA7ELL33ÝSLU.
3g e?tla aö hiöja Þig ungi Árraann, aö flytja Þessar cd
kjarnlitlu 1í nur:
; irfarandi
Flestir eöa allir oera slcjm hera a og ura Þa-t hugsa vita Þaö;
af
landcstjórr. og alÞinc, aera liafa vörslu og oftirlit noö fo og fjarhag
lanclsins, útg'jÖldura sen tekjun, ’oer aö verja f járgroiösiurc. iahdssjóCí
Þannig a.ö tryggilogt sc aö Þaö fe korai aö sera drygstun, hestun og.
iöfnustun notura í Þarf.ir landsins or: frarafai’ir hinna
vn.su oinstöku
;en
horaöa; Þa raa Þaö hoita all einraor.nilogt að alÞing; íslondinga,
stutt hofir aö og variö rajög háum f járhfaöura í hafna og lendingahcjtur
á ;r:.3ura Þoira stööura, sora altaf raátti snuja á sjó Þegar L: rilogt var
veöur, en slcuii draga raiaiö lengur aö láta athuga oí
“’-w- * • j- iá
X. jU 01lí L/iia .'
endingar a Þeim otööu;-:, oe.ú oaragöngurnav e-.'u
vnuct aö fá góða og t.r-yrga lendingarstaöi,
versóar
Þörfin er
Loir, sara -cunnugir eru, -
o oj; un oö aö ta.í.a at gjóra að
'ta ovo a aö oir.i .it.aöurimn hor í
;r.rrTi'ura o« góðura lendlncarstaö só
VI V'
sé:
rhói o n‘r -
3J, Þeoo vogna ríöur raikiö a^Þvi að Þingaaaöur svolunnar snui
variega aö Þooou raali og fái áh:/ggilegan oc sorfróöan nann til
.POf
JJ.1J
athuga Þar o
r* c' »
.oöi jafnfrarat o jáifur hvernig Þar
ovo aö hann geti flutt raaiiö oera .'I;,;u:rnugur og viti ura hva-,.
óhrtt ura^Þai aö 3o''ja.
Ura á-it hafnarver/cfrrjings vitun viö eh'.i onr.há, en Þaö vitnra
viö aö hann rauni hafo. lagt annað fvri • oig on iosa um kötiu'ilaun
o ~ hroytingar hc.-r oora hlaupin hafe. gjört i Víh og viðar á 3trö:iá--
i'ini í suraura hlauyunura. Og ekki er ólíklegt að síöasta hlaura gori
natrar
; il
n-.
lonura. e.
xr öreytingar ;x.s‘:u o.rnn, Þegar
> Q.AC.
i--
'í:ti .o'COJ.as*'
01
iiih. ■*.
uf IIjföatongcnura. - Viö Lyrhölaey hnfa alclroi noinar hreyting
oröiö, sera oogur ura geti.
z<- ra
Hve raiLiö gagn vcri að lendingahítnra her
yslu ox’ að visu
eV:i auðgort að segja raeö viscu un, en síðar mn eg eitthv.aö nimiaol
ö Þaö, svo og ýnisiogt fleira; en Þakklatur vr:ri or aö fleiri leggi
hér orð í holg og oiö eg ritstjcrana aö leyfa mönaura